Op dezelfde manier weerspiegelt het hedendaagse voedsel zowel persoonlijke als maatschappelijke esthetische opvattingen. Terwijl de keuken in het verleden intrinsiek verbonden was met rijkdom en sociale status, onderscheidt de hedendaagse keuken zich veel minder door klasse. De desintegratie van highbrow en lowbrow voedsel heeft geleid tot een grotere toegankelijkheid van verschillende voedingsmiddelen. Nu is het mogelijk een hamburger te vinden in een vijfsterrenrestaurant en exotische keukens op straathoeken. Daarom wordt de hedendaagse presentatie van voedsel veel meer bepaald door moderne esthetiek en creativiteit dan door vertoon van rijkdom en macht.
FrankrijkEdit
Nouvelle cuisine is een school van de Franse keuken die ostentatief vertoon van voedsel afwijst ten gunste van eenvoudige presentatie en ingrediënten van hoge kwaliteit. In tegenstelling tot historische chef-koks die de orders van de opdrachtgevers gehoorzaamden, verheft deze manier van koken de chef-kok van een geschoolde arbeider tot een uitvinder en kunstenaar. De esthetiek van de nouvelle cuisine legt de nadruk op minimalisme, het serveren van minder gangen en het gebruik van eenvoudige schikking. Chef-koks waren zeer creatief in het bedenken van innovatieve recepten en gerechten.
JapanEdit
BentoboxEdit
Een bentobox is een Japanse maaltijd die traditioneel bestaat uit rijst, vlees/vis, en groenten geserveerd in een draagbare doos. In Japan, net als in de Verenigde Staten, wordt veel aandacht besteed aan de esthetische ordening van het voedsel. Er zijn zelfs wedstrijden uitgeschreven om te zien wie de meest inventieve manier kan bedenken om bentoboxen te maken, wat creativiteit bij hobbykoks en gewone mensen mogelijk maakt. Soms worden bentoboxen gebruikt om sculpturale ontwerpen te maken, zoals rijst in de vorm van dieren. Deze specifieke soorten bentoboxen staan bekend als Kyaraben of charaben, (キャラ弁) een verkorte vorm van character bento. (キャラクター弁当 kyarakutā bentō) Kyaraben worden meestal gemaakt door moeders om hun kinderen aan te moedigen meer voedzaam te eten en als een manier om hun liefde en toewijding te tonen.
KaisekiEdit
Kaiseki (懐石) is een Japans meergangendiner uit de haute cuisine bestaande uit 7-14 gangen, vaak geserveerd in ryokan, maar ook in kleine restaurants bekend als ryōtei, met name in Kyoto. Een belangrijk aandachtspunt van kaiseki is de uitgebreide voorbereiding en esthetische presentatie van deze maaltijden om de natuurlijke smaken van verse, lokale ingrediënten te versterken. De maaltijden worden vaak gegarneerd met eetbare bladeren en bloemen om de seizoensgebondenheid van de maaltijd en de ingrediënten te benadrukken, en worden opgemaakt als natuurlijke planten en dieren.
Kaiseki-maaltijden bestaan meestal uit een voorgerecht, sashimi, een gestoofd gerecht, een gegrild gerecht, en een gestoomd gerecht. Andere gerechten kunnen worden toegevoegd of weggelaten, afhankelijk van de chef.
- Sakizuke (先附): Een voorgerecht.
- Hassun (八寸): Een gang van sushi en verschillende kleine bijgerechten.
- Mukōzuke (向付): Een gerecht van gesneden, seizoensgebonden sashimi.
- Takiawase (煮合): Een gerecht van gestoofde groenten geserveerd met vlees, vis of tofu.
- Futamono (蓋物): Een “dekselgerecht”; meestal een soep.
- Yakimono (焼物): Een in de vlam geroosterd gerecht, meestal vis.
- Su-zakana (酢肴): Een klein gerecht van groenten in azijn, meestal gebruikt voor het reinigen van het gehemelte.
- Hiyashi-bachi (冷し鉢): Gekoelde, licht gekookte groenten. (Alleen in de zomermaanden verkrijgbaar.)
- Naka-choko (中猪口): Een lichte, zure soep om het gehemelte te reinigen.
- Shiizakana (強肴): Een substantieel gerecht, zoals een hete pot.
- Gohan (御飯): Een rijstgerecht met seizoensgebonden ingrediënten.
- Kō no mono (香の物): Seizoensgebonden ingemaakte groenten.
- Tome-wan (止椀): Een op miso gebaseerde of groentesoep geserveerd met rijst.
- Mizumono (水物): Een seizoensgebonden dessert.
ScienceEdit
De moderne wetenschap kan verhelderen hoe en waarom mensen op bepaalde manieren reageren op het opdienen en presenteren van voedsel. Volgens een sociologische studie reageren mensen verschillend op verschillende esthetische principes zoals kleur, compositie (waaronder het aantal componenten, de plaatsing van componenten en het gebruik van negatieve ruimte), ontwerp, en de organisatie van een bord. Zij vonden dat deelnemers het best reageerden op borden met vier verschillende kleuren, drie verschillende componenten, wat lege ruimte, en met een ongeorganiseerd en nonchalant ontwerp. Dit onderzoek is bijzonder belangrijk omdat inzicht in de wijze waarop de presentatie van voedsel de manier waarop mensen eten beïnvloedt, kan worden gebruikt bij de studie van gezondheid en voeding. Een ander onderzoek toonde bijvoorbeeld aan dat deelnemers die aten van niet afgeruimde tafels (d.w.z. dat al het niet opgegeten voedsel op tafel bleef liggen) minder aten dan deelnemers bij wie de tafel regelmatig werd afgeruimd. Dit is vermoedelijk omdat degenen die de restjes konden zien van wat zij hadden gegeten, minder geneigd waren meer voedsel te nemen. Dit zou bijvoorbeeld nuttig kunnen zijn bij de bestrijding van de endemische zwaarlijvigheid. Een ander voorbeeld van wetenschap in de esthetiek van voedsel is de ontwikkeling van moleculair voedsel in Spanje, waarbij de nadruk wordt gelegd op de essentie van voedsel met behulp van wetenschappelijke elementen. De moleculaire wetenschap kan de rol van koolhydraten en eiwitten uitsplitsen om te isoleren wat een bepaalde smaak creëert. De moderne wetenschap maakt het bijvoorbeeld mogelijk om ijs te bevriezen met behulp van vloeibare stikstof en wijn te maken met behulp van suikers, waardoor efficiënte en visueel interessante nieuwe gerechten ontstaan.
Trends en ragesEdit
Net als andere aspecten van cultuur is de presentatie van voedsel onderhevig aan trends en rages. Zo werd “unicorn food”, een stijl van presenteren waarbij een regenboogkleurenpalet wordt gebruikt om voedsel te versieren, populair in 2017. De pastelachtige tinten worden verondersteld de kleuren van de mythische eenhoorn voor te stellen.