Een chronologie van de belangrijkste gebeurtenissen:
1842 – China staat het eiland Hongkong af aan Groot-Brittannië na de Eerste Opiumoorlog. In de loop van de decennia vestigen zich duizenden Chinese migranten in de kolonie, op de vlucht voor binnenlandse onlusten.
1860 – De Conventie van Peking staat Kowloon formeel af aan Groot-Brittannië.
1898 – China verpacht de New Territories samen met 235 eilanden aan Groot-Brittannië voor 99 jaar vanaf 1 juli.
1937 – Bij het uitbreken van de Sino-Japanse oorlog wordt Hongkong een toevluchtsoord voor duizenden Chinezen van het vasteland die voor de oprukkende Japanners vluchten.
1941 – Japan bezet Hongkong. Voedseltekorten dwingen veel inwoners naar het vasteland van China te vluchten. De bevolking daalt van 1,6 miljoen in 1941 tot 650.000 aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.
1946 – Groot-Brittannië stelt het burgerlijk bestuur weer in. Honderdduizenden voormalige bewoners keren terug en krijgen de komende jaren gezelschap van vluchtelingen die de burgeroorlog tussen de Nationalisten en de Communisten in China ontvluchten.
De jaren 1950 – Hongkong beleeft een economische opleving gebaseerd op lichte industrieën zoals textiel.
De jaren 1960 – Sociale onvrede en arbeidsconflicten komen veelvuldig voor onder de slecht betaalde beroepsbevolking.
1967 – Ernstige rellen breken uit, voornamelijk aangewakkerd door aanhangers van de Chinese Culturele Revolutie.
Late jaren ’60 – De levensomstandigheden verbeteren en de sociale onrust neemt af.
De jaren 1970 – Hongkong wordt een “Aziatische tijger” – een van de economische krachtcentrales in de regio – met een bloeiende economie gebaseerd op hightechindustrieën.
Tellen af naar de overdracht
1982 – Groot-Brittannië en China beginnen besprekingen over de toekomst van Hongkong.
1984 – Groot-Brittannië en China ondertekenen een gezamenlijke verklaring over de voorwaarden waaronder Hongkong in 1997 weer onder Chinees bestuur komt te staan. Volgens de formule “één land, twee systemen” wordt Hongkong onderdeel van één communistisch geleid land, maar behoudt het zijn kapitalistisch economisch systeem en gedeeltelijk democratisch politiek systeem gedurende 50 jaar na de overdracht.
1989 – Het bloedbad onder pro-democratische demonstranten op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking leidt tot oproepen voor de invoering van verdere democratische waarborgen in Hongkong.
1990 – Peking ratificeert officieel de minigrondwet of basiswet van Hongkong na de overdracht.
1992 april – Chris Patten wordt de laatste Britse gouverneur van Hongkong, met de opdracht toezicht te houden op de overdracht van de kolonie aan China.
1992 oktober – Chris Patten kondigt voorstellen aan voor een democratische hervorming van de instellingen van Hongkong, gericht op verbreding van het kiesrecht bij verkiezingen. China is woedend dat het niet is geraadpleegd en dreigt met het verscheuren van handelscontracten en het ongedaan maken van de hervormingen nadat het de macht heeft overgenomen.
1992 december – De aandelenmarkt van Hongkong crasht.
1994 juni – Na bijna twee jaar bittere strijd introduceert de wetgevende macht van Hongkong een uitgeklede versie van het democratische hervormingspakket van Chris Patten. De nieuwe wetgeving verruimt het kiesrecht, maar voorziet bij lange na niet in algemeen kiesrecht.
1995 – Verkiezingen voor een nieuwe Wetgevende Raad (LegCo).
Eén land, twee systemen
1997 juli – Hongkong wordt teruggegeven aan de Chinese autoriteiten na meer dan 150 jaar Britse controle. Tung Chee-hwa, een in Shanghai geboren voormalige scheepsmagnaat zonder politieke ervaring, wordt door Peking uitgekozen om het gebied na de overname te besturen.
1998 mei – Eerste verkiezingen na de machtsovername.
2001 februari – Vice-hoofdbestuurder Anson Chan, voormalig plaatsvervanger van Chris Patten en een van de belangrijkste tegenstanders van Chinese inmenging in Hongkongs aangelegenheden, neemt onder druk van Peking ontslag en wordt vervangen door Donald Tsang.
2002 juni – Proces tegen 16 leden van de spirituele beweging Falun Gong, gearresteerd tijdens een protest buiten het verbindingskantoor van Peking in Hongkong. Falun Gong blijft legaal in Hongkong, hoewel het in 1999 op het Chinese vasteland verboden werd, en het proces wordt gezien als een test voor de vrijheden die Peking na de overdracht beloofde te zullen respecteren. De 16 zijn schuldig bevonden aan het veroorzaken van een openbare belemmering.
2002 september – Tung Chee-hwa’s regering komt met voorstellen voor een controversiële nieuwe anti-subversie wet, bekend als Artikel 23.
2003 maart-april – Zowel China als Hong Kong worden getroffen door het longontsteking-achtige Sars-virus. Er worden strenge quarantainemaatregelen ingesteld om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. Hong Kong wordt in juni vrij van Sars verklaard.
Oproepen tot hervormingen
2003 juli – Een dag na een bezoek van de Chinese premier Wen Jiabao aan het gebied, betogen 500.000 mensen tegen Artikel 23. Twee Hongkongse regeringsleden nemen ontslag. Twee Hongkongse regeringsleden nemen ontslag. Het wetsvoorstel wordt voor onbepaalde tijd in de ijskast gezet.
2004 april – China bepaalt dat het toestemming moet vragen voor alle wijzigingen in de kieswetten van Hongkong, waardoor Peking het recht krijgt een veto uit te spreken over alle stappen in de richting van meer democratie, zoals rechtstreekse verkiezingen voor de president van Hongkong.
2004 juli – Ongeveer 200.000 mensen vieren de zevende verjaardag van de overdracht van Hongkong aan China door deel te nemen aan een demonstratie om te protesteren tegen de uitspraak van Peking dat de volgende chief executive niet door middel van algemene verkiezingen mag worden gekozen.
Britannië beschuldigt China ervan zich te mengen in het constitutionele hervormingsproces van Hongkong op een manier die niet strookt met de garanties op zelfbestuur die vóór de overdracht waren overeengekomen.
2004 september – De pro-Beijing partijen behouden hun meerderheid bij de verkiezingen voor de LegCo, die algemeen worden gezien als een referendum over het streven van Hongkong naar meer democratie. In de aanloop naar de verkiezingen beschuldigen mensenrechtengroeperingen Peking ervan een “klimaat van angst” te hebben gecreëerd om de uitslag te beïnvloeden.
2004 december – De Chinese president Hu Jintao geeft Tung Chee-hwa een publieke berisping en zegt hem dat hij de prestaties van zijn regering moet verbeteren.
Wisseling van de wacht
2005 maart – Door de toenemende kritiek op zijn bewind neemt Tung Chee-hwa ontslag, omdat zijn gezondheid het laat afweten. Hij wordt in juni opgevolgd door Donald Tsang.
2005 mei – Het hoogste gerechtshof van Hongkong vernietigt de veroordeling van acht leden van de Falun Gong die in 2002 schuldig waren bevonden aan het veroorzaken van obstructie in het gebied.
2005 juni – Tienduizenden mensen herdenken de zestiende verjaardag van het neerslaan van pro-democratische demonstraties op het Plein van de Hemelse Vrede. Hongkong is het enige deel van China waar de gebeurtenissen van 1989 worden herdacht.
2005 september – Pro-democratische leden van de LegCo brengen onaangekondigd bezoek aan het Chinese vasteland. Elf leden van de 25 leden tellende pro-democratische groep mogen al 16 jaar het Chinese vasteland niet meer op.
2005 december – Pro-democratische wetgevers blokkeren de plannen van de heer Tsang voor beperkte constitutionele hervormingen, omdat ze niet ver genoeg gaan. De heer Tsang zei dat zijn plannen – die de verkiezingsprocedures zouden hebben veranderd zonder algemeen kiesrecht in te voeren – zo ver gingen als Peking zou toestaan.
2006 maart – Paus Benedictus XVI benoemt bisschop Joseph Zen, leider van de 300.000 katholieken in Hong Kong en uitgesproken voorvechter van democratie, tot kardinaal. China waarschuwt kardinaal Zen zich buiten de politiek te houden.
2006 juli – Tienduizenden mensen komen bijeen om te demonstreren voor volledige democratie.
2007 januari – Nieuwe regels beperken het aantal zwangere vrouwen van het Chinese vasteland dat naar Hongkong komt om te bevallen. Velen waren aangetrokken door het vooruitzicht om in Hongkong verblijfsrechten voor hun kinderen te krijgen en China’s één-kind-beleid te omzeilen.