Ronald Reagan

Ronald Reagan (1911-2004), een voormalig acteur en gouverneur van Californië, was van 1981 tot 1989 de 40e president. Opgegroeid in het kleine Illinois, werd hij in zijn twintiger jaren Hollywood-acteur en later Republikeins gouverneur van Californië van 1967 tot 1975. De sympathieke Reagan, ook wel de Grote Communicator genoemd, werd een populaire president voor twee termijnen. Hij verlaagde de belastingen, verhoogde de defensie-uitgaven, onderhandelde over een overeenkomst tot vermindering van de kernwapens met de Sovjets en heeft bijgedragen tot een sneller einde van de Koude Oorlog. Reagan, die in 1981 een moordaanslag overleefde, stierf op 93-jarige leeftijd na een strijd tegen de ziekte van Alzheimer.

Ronald Reagan’s jeugd en opvoeding

Ronald Wilson Reagan werd op 6 februari 1911 geboren in Tampico, Illinois, als zoon van Edward “Jack” Reagan (1883-1941), een schoenenverkoper, en Nelle Wilson Reagan (1883-1962). Het gezin, dat ook een oudere zoon Neil Reagan (1908-1996) telde, woonde in een appartement zonder sanitair en stromend water, gelegen aan de hoofdstraat van het stadje. Reagan’s vader gaf hem als baby de bijnaam Dutch, hij zei dat hij leek op “een dikke kleine Hollander.”

Tijdens Reagan’s vroege jeugd woonde zijn familie in een aantal steden in Illinois toen zijn vader van baan wisselde en zich vervolgens in 1920 vestigde in Dixon, Illinois. In 1928 studeerde Reagan af aan de Dixon High School, waar hij atleet was, voorzitter van de studentenraad en meespeelde in schooltoneelstukken. Tijdens de zomervakanties werkte hij als badmeester in Dixon.

Reagan ging vervolgens naar het Eureka College in Illinois, waar hij voetbalde, aan atletiek deed, aanvoerder was van het zwemteam, voorzitter was van de studentenraad en acteerde in schoolproducties. Na zijn afstuderen in 1932 vond hij werk als radio sport omroeper in Iowa.

Ronald Reagan’s Films en Huwelijken

In 1937, toen Ronald Reagan in Zuid-Californië was om het voorjaarstrainingsseizoen van de Chicago Cubs te verslaan, deed hij een screentest voor de filmstudio Warner Brothers. De studio tekende een contract voor hem en nog datzelfde jaar maakte hij zijn filmdebuut in “Love is on the Air”, waarin hij een radionieuwsverslaggever speelde. In de volgende drie decennia speelde hij in meer dan 50 films. Een van zijn bekendste rollen was die van Notre Dame football ster George Gipp in de biografische film “Knute Rockne All American” uit 1940. In de film was Reagan’s beroemde zin, waar hij nog steeds om herinnerd wordt, “Win er een voor de Gipper”. Een andere opmerkelijke rol was in 1942 in “Kings Row”, waarin Reagan een slachtoffer van een ongeluk portretteerde die wakker wordt en ontdekt dat zijn benen zijn geamputeerd en uitroept: “Waar is de rest van mij?” (Reagan gebruikte deze zin als titel van zijn autobiografie uit 1965.)

Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) werd Reagan wegens slechtziendheid gediskwalificeerd voor gevechtsdienst en bracht hij zijn tijd in het leger door met het maken van trainingsfilms.

Van 1947 tot 1952 en van 1959 tot 1960 was hij voorzitter van de Screen Actors Guild (SAG), in welke periode hij getuigde voor het House Un-American Activities Committee (HUAC). Van 1954 tot 1962 presenteerde hij de wekelijkse televisiedramaserie “The General Electric Theater”. In deze rol toerde hij door de Verenigde Staten als pr-vertegenwoordiger van General Electric, waar hij pro-zakelijke lezingen gaf waarin hij zich uitsprak tegen te veel overheidscontrole en verspilling, centrale thema’s in zijn latere politieke carrière.

Ronald Reagan, gouverneur van Californië

In zijn jonge jaren was Ronald Reagan lid van de Democratische Partij en voerde hij campagne voor Democratische kandidaten; maar zijn opvattingen werden mettertijd conservatiever en begin jaren zestig werd hij officieel Republikein.

In 1964 kwam Reagan in de nationale politieke schijnwerpers te staan toen hij een goed ontvangen televisietoespraak hield voor de Republikeinse presidentskandidaat Barry Goldwater (1909-1998), een prominente conservatief. Twee jaar later, in zijn eerste race voor een openbaar ambt, versloeg Reagan de Democraat Edmund “Pat” Brown Sr. (1905-1996) met bijna 1 miljoen stemmen om het gouverneurschap van Californië te winnen. Reagan werd in 1970 herkozen voor een tweede termijn.

Na in 1968 en 1976 tevergeefs te hebben gestreden voor de Republikeinse presidentsnominatie, kreeg Reagan in 1980 de steun van zijn partij. In de algemene verkiezingen van dat jaar nam hij het samen met zijn running mate George H.W. Bush (1924-) op tegen president Jimmy Carter (1924-) en vice-president Walter Mondale (1928-). Reagan won de verkiezingen met een electorale marge van 489-49 en veroverde bijna 51% van de populaire stemmen. Met zijn 69 jaar was hij de oudste president van de Verenigde Staten.

1981 Inauguratie en moordaanslag

Ronald Reagan werd op 20 januari 1981 beëdigd als president. In zijn inaugurele rede zei Reagan over de toenmalige Amerikaanse economie: “In deze huidige crisis is de regering niet de oplossing voor onze problemen; de regering is het probleem.”

Na de informelere jaren van Carter luidden Reagan en zijn vrouw Nancy een nieuw tijdperk van glamour in, in de hoofdstad die bekend werd als Hollywood on the Potomac. De first lady droeg designermode, organiseerde talloze staatsdiners en hield toezicht op een grote herinrichting van het Witte Huis.

Slechts twee maanden na zijn inauguratie, op 30 maart 1981, overleefde Reagan een moordaanslag door John Hinckley Jr. (1955-), een man met een geschiedenis van psychiatrische problemen, buiten een hotel in Washington, D.C. De kogel van de schutter doorboorde een van de longen van de president en miste ternauwernood zijn hart. Reagan, bekend om zijn goedmoedige humor, zei later tegen zijn vrouw: “Schat, ik ben vergeten te bukken.” Binnen enkele weken na de schietpartij was Reagan weer aan het werk.

Ronald Reagan’s Binnenlandse Agenda

Op het binnenlandse front voerde president Ronald Reagan beleid uit om het bereik van de federale overheid in het dagelijks leven en de portemonnee van de Amerikanen te verminderen, waaronder belastingverlagingen om de groei te stimuleren (bekend als Reaganomics). Ook pleitte hij voor verhoging van de militaire uitgaven, verlaging van bepaalde sociale programma’s en maatregelen om het bedrijfsleven te dereguleren.

In 1983 begon de economie van het land zich te herstellen en brak een periode van voorspoed aan die de rest van Reagans presidentschap zou duren. Critici beweerden dat zijn beleid leidde tot begrotingstekorten en een grotere staatsschuld; sommigen vonden ook dat zijn economische programma’s de rijken bevoordeelden.

In 1981 schreef Reagan geschiedenis door Sandra Day O’Connor (1930-) te benoemen tot de eerste vrouw in het Amerikaanse Hooggerechtshof.

Ronald Reagan en buitenlandse zaken

In buitenlandse zaken werd de eerste ambtstermijn van Ronald Reagan gekenmerkt door een massale opbouw van Amerikaanse wapens en troepen.Amerikaanse wapens en troepen, evenals een escalatie van de Koude Oorlog (1946-1991) met de Sovjet-Unie, die de president “het kwade rijk” noemde. De sleutel tot de initiatieven van zijn regering op het gebied van het buitenlands beleid was de Reagan-doctrine, in het kader waarvan Amerika hulp verleende aan anticommunistische bewegingen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. In 1983 kondigde Reagan het Strategisch Defensie Initiatief (SDI) aan, een plan om in de ruimte gestationeerde wapens te ontwikkelen om Amerika te beschermen tegen aanvallen van Sovjet kernraketten.

Ook op het gebied van buitenlandse zaken stuurde Reagan 800 Amerikaanse mariniers naar Libanon als onderdeel van een internationale vredesmacht nadat Israël dat land in juni 1982 was binnengevallen. In oktober 1983 pleegden zelfmoordterroristen een aanslag op de kazerne van de mariniers in Beiroet, waarbij 241 Amerikanen omkwamen. Diezelfde maand gaf Reagan opdracht aan Amerikaanse troepen om een invasie te leiden van Grenada, een eiland in het Caribisch gebied, nadat marxistische rebellen de regering omver hadden geworpen. Naast de problemen in Libanon en Grenada had de regering-Reagan te maken met een voortdurende omstreden relatie tussen de Verenigde Staten en de Libische leider Muammar al-Gaddafi (1942-).

Tijdens zijn tweede ambtstermijn smeedde Reagan een diplomatieke relatie met de hervormingsgezinde Michail Gorbatsjov (1931-), die in 1985 leider van de Sovjet-Unie werd. In 1987 ondertekenden de Amerikanen en de Sovjets een historische overeenkomst om kernraketten voor de middellange afstand uit te bannen. Datzelfde jaar sprak Reagan bij de Berlijnse Muur in Duitsland, een symbool van het communisme, en daagde Gorbatsjov uit de muur af te breken. Negenentwintig maanden later stond Gorbatsjov de Berlijnse bevolking toe de muur te ontmantelen. Na zijn vertrek uit het Witte Huis keerde Reagan in september 1990 terug naar Duitsland – slechts enkele weken voordat Duitsland officieel werd herenigd – en sloeg met een symbolische hamer op een overgebleven stuk van de muur.

1984 Herverkiezing en Iran-Contra-affaire

In november 1984 werd Ronald Reagan met een ruime meerderheid herkozen. Hij versloeg Walter Mondale en diens running mate Geraldine Ferraro (1935-), de eerste vrouwelijke vice-presidentskandidaat van een grote Amerikaanse politieke partij. Reagan, die aankondigde dat het “weer ochtend was in Amerika”, behaalde 49 van de 50 staten in de verkiezing en kreeg 525 van de 538 kiesmannen, het grootste aantal ooit gewonnen door een Amerikaanse presidentskandidaat.

Ronald Reagan’s latere jaren en dood

Na het verlaten van het Witte Huis in januari 1989 keerden Ronald Reagan en zijn vrouw terug naar Californië, waar ze in Los Angeles woonden. In 1991 werd de Ronald Reagan Presidential Library and Museum geopend in Simi Valley, Californië.

In november 1994 onthulde Reagan in een handgeschreven brief aan het Amerikaanse volk dat bij hem onlangs de ziekte van Alzheimer was geconstateerd. Nearly a decade later, on June 5, 2004, he died at his Los Angeles home at age 93, making him the nation’s longest-lived president (in 2006, Gerald Ford surpassed him for this title). Reagan was given a state funeral in Washington, D.C., and later buried on the grounds of his presidential library. Nancy Reagan died of heart failure in 2016 at age 94 and was buried alongside her husband.

PHOTO GALLERIES