The Case for the Brace: Het werkt!
De taak van een scoliosebrace is het stoppen of vertragen van de progressie van de curve – met als uiteindelijk doel het vermijden van een spinale fusieoperatie (en het herstel en de beperkingen die daarmee gepaard gaan). In de loop der jaren is het ontwerp van scoliose braces geëvolueerd, met als resultaat een grotere effectiviteit met een lager profiel. Een recente studie van het U.S. National Institutes of Health levert sterk bewijs voor het effect van bracing op de progressie van de curve. Van de patiënten die willekeurig werden toegewezen aan het dragen van een brace, had 75% een kromming die niet verder was gevorderd dan de drempel van 50° voor chirurgie op het moment dat het skelet volgroeid was. Slechts 42% van de patiënten die geen brace droegen waren geen chirurgische kandidaten. De resultaten van de Bracing in Adolescents with Idiopathic Scoliosis Trial (BrAIST) studie werden gepubliceerd in The New England Journal of Medicine (17 oktober 2013), en vormen een overtuigend “pleidooi voor de brace.”
Frequente dragers, betere resultaten…
De BrAIST studie gebruikte temperatuursensoren in de braces om het dragen van de brace bij te houden. De bevindingen toonden aan dat de hoeveelheid tijd die de brace wordt gedragen correleert met de effectiviteit; patiënten die de brace minder dan 6 uur per dag droegen hadden ongeveer hetzelfde succespercentage als de patiënten die de brace helemaal niet droegen! Degenen die de brace meer dan 13 uur per dag droegen, hadden een slagingspercentage van 90% of hoger.
Figuur 5. De röntgenfoto en brace van een jonge vrouw met scoliose. Onder de brace wordt meestal een T-shirt gedragen. De brace wordt meestal op maat gemaakt om de juiste correctie te geven.
Figuur 6. Röntgenfoto’s voor en na het plaatsen van de brace tonen correctie van de thoracale en lumbale krommingen.
Chirurgie
Figuur 7. A) Röntgenfoto’s van de voor- en zijkant van een patiënte met adolescente idiopathische scoliose in haar thoracale wervelkolom. B) Postoperatieve correctie door middel van een posterieure benadering met behulp van 2 stangen en pedikelschroeven.
Chirurgische behandeling wordt vaak aanbevolen voor patiënten bij wie de kromming groter is dan 45° terwijl ze nog groeien, of nog steeds groter is dan 45° als de groei is gestopt. Bij een chirurgische fusiebehandeling wordt tegenwoordig gebruik gemaakt van metalen implantaten die aan de wervelkolom worden bevestigd, en vervolgens worden verbonden met een enkele staaf of twee staven. De implantaten worden gebruikt om de wervelkolom te corrigeren en de wervelkolom in de gecorrigeerde positie te houden totdat de geïnstrumenteerde segmenten als bot versmelten. Het doel van de operatie is:
- Voorkomen van progressie van de kromming
- Behalen van enige krommingscorrectie
De operatie kan worden uitgevoerd met een achterwaartse of voorwaartse benadering:
- Achterwaartse benadering: Er wordt een rechte incisie gemaakt langs de middellijn van de rug (zie figuur 7). Deze benadering wordt het vaakst gebruikt bij de behandeling van AIS en kan effectief zijn bij alle soorten krommingen.
- Anterieure benadering: Een soortgelijke (rechte) incisie wordt gemaakt via de voorkant van de wervelkolom (anterior ap-proach (figuur 8). Deze benadering is een optie in gevallen waarin een enkele thoracale curve of een enkele lumbale curve wordt behandeld.
Post-operatieve typische tijdlijn:
- 3-6 dagen: Verblijf in het ziekenhuis
- 10-14 dagen: De meeste kinderen zullen geen pijnmedicatie meer nodig hebben
- 3-4 weken: Patiënt kan reguliere dagelijkse activiteiten uitvoeren en keert meestal terug naar school
- 3-6 maanden: Afhankelijk van de activiteiten van de patiënt, is volledige participatie toegestaan.
Figuur 8. A) Voor- en zijfoto’s van een patiënte met adolescente idiopathische scoliose in haar thoracale en lumbale wervelkolom. B) Post-operatieve röntgenfoto’s tonen instrumentatie geplaatst via een anterieure (zijwaartse) benadering.
Alternatieve behandeling
Alternatieve behandelingen om verdere curve progressie te voorkomen zoals chiropractie en yoga hebben geen wetenschappelijke waarde aangetoond bij de behandeling van scoliose. Deze en andere methoden kunnen echter wel enig lichamelijk voordeel voor de patiënt opleveren (bijv. versterking van de kern en verlichting van de symptomen). Specifieke fysiotherapeutische scoliose-oefeningen worden steeds vaker gebruikt in combinatie met bracing bij de behandeling van progressieve idiopathische scoliose. De combinatie van de twee kan voordelen bieden ten opzichte van meer vereenvoudigde behandelplannen. Scoliosis Research Society (SRS) ondersteunt pilot-onderzoeksstudies naar de rol van oefeningen bij de behandeling van scoliose.