jaren ’80Edit
Stone verhuisde later naar Europa en woonde een jaar in Milaan en daarna in Parijs. Terwijl ze daar woonde, besloot ze te stoppen met modellenwerk en verder te gaan met acteren. “Dus pakte ik mijn koffers, verhuisde terug naar New York en stond in de rij om figurant te worden in een film van Woody Allen,” herinnerde ze zich later. Stone werd gecast voor een korte rol in Allen’s Stardust Memories (1980) en had een jaar later een hoofdrol in de horrorfilm Deadly Blessing (1981). De Franse regisseur Claude Lelouch castte haar in Les Uns et les Autres (1982), met James Caan in de hoofdrol. Ze was twee minuten in beeld en kwam niet voor in de aftiteling. Op 4 december 1982, speelde ze een ditsy bimbo metermeisje in het eerste seizoen van de televisieserie Silver Spoons. In 1983 verscheen ze in de kortstondige sport-televisieserie Bay City Blues, waarin ze Cathy St. Marie speelde, de vrouw van honkbalspeler Terry St. Marie, gespeeld door acteur Patrick Cassidy. Dat jaar verscheen ze ook in de Remington Steele aflevering “Steele Crazy After All These Years”, voor het eerst uitgezonden op 18 februari 1983. In 1985 verscheen ze in een aflevering van T. J. Hooker (“Hollywood Starr”) tegenover William Shatner.
Haar volgende filmrol was in Irreconcilable Differences (1984), met in de hoofdrollen Ryan O’Neal, Shelley Long, en een jonge Drew Barrymore. Stone speelde een sterretje dat het huwelijk van een succesvolle regisseur en zijn vrouw, een scenarioschrijfster, verbreekt. In 1984 verscheen ze in “Echoes of the Mind”, een tweedelige aflevering van Magnum, P.I., waarin ze een identieke tweeling speelde, de ene een liefdesinteresse van Tom Selleck’s personage. Gedurende de rest van de jaren 1980 had ze rollen in films als King Solomon’s Mines (1985) en Allan Quatermain and the Lost City of Gold (1986), en speelde ze de vrouw van Steven Seagal in Above the Law (1988). In 1988 speelde ze Janice Henry voor de verfilming van de miniserie War and Remembrance.
Jaren ’90
In de Nederlandse filmregisseur Paul Verhoevens sciencefiction-actiefilm Total Recall (1990), met Arnold Schwarzenegger, speelde ze de rol van Lori Quaid, de ogenschijnlijk liefhebbende echtgenote van Schwarzeneggers personage, waarvan later blijkt dat het een agent is die door een corrupte en meedogenloze gouverneur is gestuurd om hem in de gaten te houden. De film kreeg lovende kritieken en bracht wereldwijd 261,2 miljoen dollar op, wat Stone’s carrière een flinke boost gaf. Het jaar daarop speelde ze in vijf speelfilms, hoewel die kleinschaliger waren dan Total Recall; ze speelde naast Kevin Bacon, Elizabeth Perkins en Nathan Lane in de romantische komedie He Said, She Said, en speelde in de psychologische thriller Scissors, als een seksueel onderdrukte vrouw die vast komt te zitten in een mysterieus appartement. Ze speelde tegenover Forest Whitaker in de dramatische thriller Diary of a Hitman, vertoond op het Deauville American Film Festival in september. Daarna speelde ze een seksueel provocerende jonge fotojournaliste in het weinig geziene Year of the Gun (1991). Ze kreeg ook de rol van een literair agent en voormalig minnares van een mysterieschrijver in de thriller Where Sleeping Dogs Lie (1991).
In een andere film van Verhoeven, de erotische thriller Basic Instinct (1992), nam ze de rol op zich die haar een ster maakte, als Catherine Tramell, een briljante biseksueel en vermeend seriemoordenaar. Verschillende actrices uit die tijd wezen de rol af, vooral vanwege de vereiste naaktheid. De kritieken op Basic Instinct waren gemengd, maar Stone kreeg lof toegezwaaid voor haar “sterrenprestatie”; Peter Travers van Rolling Stone merkte op dat “de natte droom van de film zijn vruchten afwerpt, vooral wanneer Sharon Stone op het scherm verschijnt met genoeg vleselijkheid om het scherm te doen schroeien,” en merkte over de rol van de actrice op: “Stone, een voormalig model, is een knaller; ze wist zelfs Ah-nold op te peppen in Verhoevens Total Recall. Maar het zijn van het lichtpuntje in te veel saaie films (He Said, She Said; Irreconcilable Differences) vertraagde haar carrière. Hoewel Basic Instinct Stone neerzet als een bom voor de toekomst, laat het ook zien dat ze een lach kan maken of een emotie kan verdoezelen met evenveel aplomb. De Australische criticus Shannon J. Harvey van The Sunday Times noemde de film een van de “beste producties van de jaren ’90, die meer doet voor de emancipatie van vrouwen dan welke feministische bijeenkomst dan ook. Stone – in haar sterrenrol – is even sexy als ijskoud. Voor haar rol kreeg Stone een Golden Globe Award-nominatie voor Beste Actrice in een Dramafilm, vier MTV Movie Awards-nominaties en een Golden Raspberry Award-nominatie voor Slechtste Nieuwe Ster voor haar “eerbetoon aan Theodore Cleaver”. De film werd ook een van de meest financieel succesvolle producties van de jaren 1990, met een wereldwijde omzet van 352,9 miljoen dollar.
Ze speelde in 1993 de hoofdrol in de erotische thriller Sliver, gebaseerd op Ira Levin’s gelijknamige roman over de mysterieuze gebeurtenissen in een particulier flatgebouw in New York City. De film werd zwaar afgekeurd door de critici en leverde Stone een Golden Raspberry Award nominatie op voor Slechtste Actrice, maar werd een commercieel succes, met een omzet van 116,3 miljoen dollar aan de internationale kassa. Ze maakte een cameo in de actiefilm Last Action Hero (1993), met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol. In 1994 speelde ze tegenover Richard Gere en Lolita Davidovich in het drama Intersection, geregisseerd door Mark Rydell. De film, een remake van de Franse film Les choses de la vie (1970) van Claude Sautet, gaat over een architect (gespeeld door Gere) die als zijn auto op een kruispunt in botsing komt, flitst door belangrijke momenten in zijn leven, waaronder zijn huwelijk met een mooie maar kille erfgename (Stone) en zijn daaropvolgende affaire met een reisschrijfster (Davidovich). Intersection kreeg negatieve kritieken en flopte aan de kassa’s.
Ze speelde naast Sylvester Stallone in de actiethriller The Specialist (1994), waarin ze May Munro vertolkt, een vrouw die een bomexpert met wie ze een relatie heeft (Stallone) verleidt tot het vernietigen van de criminele bende die haar familie heeft vermoord. Ondanks negatieve kritieken bracht de film wereldwijd US$170,3 miljoen op. Voor haar werk in zowel Intersection als The Specialist won Stone een Golden Raspberry Award en een Stinkers Bad Movie Award voor Slechtste Actrice, maar voor The Specialist werd ze genomineerd voor de MTV Movie Award voor Meest Gewenste Vrouw. In de western The Quick and the Dead (1995), kreeg ze de rol van een revolverheld die terugkeert naar een grensstadje in een poging de dood van haar vader te wreken. De film ging in première op het Filmfestival van Cannes in 1995 en deed het matig aan de kassa’s bij zijn Noord-Amerikaanse en Europese première. Stone ontving een Saturn Award nominatie voor Beste Actrice.
Stone speelde tegenover Robert De Niro in Martin Scorsese’s epische misdaaddrama Casino (1995), waarin ze de rol op zich nam van Ginger McKenna, de sluwe, in zichzelf gekeerde echtgenote van een top gokken handicapper (De Niro). De film, gebaseerd op het non-fictie boek Casino: Love and Honor in Las Vegas van Nicholas Pileggi, kreeg veel bijval van de critici en bracht wereldwijd 116,1 miljoen dollar op. Net als de film werd Stone’s optreden unaniem geprezen, wat haar de Golden Globe Award voor Beste Actrice in een Drama opleverde en een nominatie voor de Academy Award voor Beste Actrice. Tijdens een interview met The Observer, uitgebracht op 28 januari 1996, zei Stone over de respons: “Godzijdank. Ik bedoel gewoon eindelijk, wow ik word er niet jonger op. Het had niet op een beter moment kunnen gebeuren”. Ook in 1995 ontving ze een ster op de Hollywood Walk of Fame, gelegen aan 6925 Hollywood Blvd, en werd ze onderscheiden met de Women in Film Crystal Award.
In 1996 speelde Stone in de psychologische thriller Diabolique, als de minnares van een wrede schoolmeester die samenwerkt met zijn vrouw in een poging hem te vermoorden. Vervolgens, in hetzelfde jaar, verscheen ze als een vrouw die in de dodencel wacht voor een brutale dubbele moord die ze pleegde in haar tienerjaren, in het weinig geziene drama Last Dance. Beide films kregen lauwe kritieken, en leverden Stone een Golden Raspberry Award nominatie op voor Slechtste Nieuwe Ster (als de nieuwe serieuze Sharon Stone).
In 1998 speelde Stone met Dustin Hoffman en Samuel L. Jackson in de science fiction psychologische thriller Sphere, geregisseerd en geproduceerd door Barry Levinson. De film werd uitgebracht in de Verenigde Staten op 13 februari 1998 en bracht een magere 50,1 miljoen dollar op in de internationale bioscoop. Daarna vertolkte ze de rol van Prinses Bala, dochter van de koningin van een mierengemeenschap, in de avonturenkomedie Antz, met Woody Allen, Jennifer Lopez, Sylvester Stallone en Gene Hackman in de hoofdrollen. De film haalde in het openingsweekend de hoogste score en bracht wereldwijd 171,8 miljoen dollar op. Haar laatste filmrelease in het jaar was het drama The Mighty, waarin ze de moeder speelde van een 13-jarige jongen die lijdt aan het Morquio-syndroom. De film oogstte positieve kritieken bij de première in geselecteerde bioscopen, en Stone werd genomineerd voor de Golden Globe Award voor Beste Bijrol.
Stone kreeg de titelrol van een straatwijze, middelbare leeftijd moll in Gloria (1999), een remake van de gelijknamige film uit 1980, geschreven en geregisseerd door John Cassavetes. De bijgewerkte versie kreeg negatieve kritieken, en Stone verdiende een Golden Raspberry Award nominatie voor Slechtste Actrice. Gloria flopte ook aan de kassa, en bracht 4,1 miljoen dollar op aan de Noord-Amerikaanse kassa ondanks het budget van 30 miljoen dollar.
Een andere titelrol volgde in het jaar met de komedie The Muse, met Albert Brooks en Andie MacDowell in de hoofdrollen. De film kreeg een gemengd kritisch onthaal, en Helmut Voss, de toenmalige voorzitter van de Hollywood Foreign Press Association, die de jaarlijkse Golden Globe Awards uitreikt, beval alle 82 van haar leden om luxe cadeau-horloges terug te sturen, verzonden door ofwel Stone ofwel October Films (nu gefuseerd tot Focus Features), omdat dit werd beschouwd als promoties voor een nominatie voor Stone’s optreden in de film. Ze kreeg uiteindelijk de nominatie voor Beste Actrice in een Film – Komedie of Musical.
2000sEdit
In 2000 speelde Stone tegenover Ellen DeGeneres in de HBO-televisiefilm If These Walls Could Talk 2, waarin ze een lesbienne vertolkt die een gezin probeert te stichten. Voor haar rol werd ze opnieuw erkend door Women in Film, dit keer met de Lucy Award. Daarna speelde ze een exotische danseres naast Billy Connolly in de weinig geziene komedie Beautiful Jo (ook in 2000).
Nadat ze op 29 september 2001 in het ziekenhuis werd opgenomen voor een subarachnoïdale bloeding, nam ze een pauze van het acteren op het scherm. In 2003 keerde ze terug op het scherm; in dat jaar vertolkte ze Sheila Carlisle, een advocate die gelooft dat ze met God kan communiceren, in drie afleveringen van seizoen acht van The Practice. Voor haar optreden kreeg ze de Primetime Emmy Award voor Outstanding Guest Actress in a Drama Series. In 2003 verscheen ze ook in een televisiespotje van James Woods, geregisseerd door de American Stroke Association, om mensen bewust te maken van de symptomen van een beroerte. Deze commercial werd ook uitgezonden in Canada met dank aan de Heart and Stroke Foundation of Canada.
In het begin van de jaren 2000 probeerde Stone terug te keren naar de mainstream met rollen in de films Cold Creek Manor (2003), met Dennis Quaid, en Catwoman (2004), met Halle Berry. In de mysterieuze psychologische thriller Cold Creek Manor speelden zij en Quaid een familie die geterroriseerd wordt door de voormalige eigenaar van het landgoed dat ze in beslag genomen hadden gekocht. Het tijdschrift Variety merkte in zijn recensie van de film op dat beide acteurs “tevergeefs visten naar invalshoeken om in hun dimensieloze personages te spelen”. In de superheldenfilm Catwoman speelde ze de door leeftijd geobsedeerde CEO van een cosmeticabedrijf en de antagonist van het verhaal. Beide films flopten aan de kassa, maar Catwoman wordt door veel critici beschouwd als een van de slechtste films aller tijden.
Haar volgende filmrelease was de dramedy Broken Flowers (2005), geregisseerd door Jim Jarmusch en met in de hoofdrollen Bill Murray, Jeffrey Wright, Jessica Lange en Frances Conroy. In de film over een ouder wordende “Don Juan” (Murray) die zijn vroegere minnaars opspoort nadat hij ontdekt heeft dat hij een zoon heeft, kroop Stone in de huid van Laura, een begerige en overijverige kastorganisatrice die opnieuw met hem in contact komt. De film ging in première op het Filmfestival van Cannes in 2005 en kreeg een release in arthouse bioscopen, waar hij een alom positief onthaal kreeg. New York Magazine merkte op: “Sharon Stone, die een weduwe speelt die half hippie, half arbeidersklasse-stoer is, laat zien dat ze, als ze de juiste rol krijgt, nog steeds niet alleen sexy is, maar ook ontzettend grappig en sluw”. In 2005 werd ze benoemd tot Officier in de Orde van Kunsten en Letteren in Frankrijk.
Na jaren van procederen werd Basic Instinct 2 uitgebracht op 31 maart 2006. Een reden voor de lange vertraging in het uitbrengen van de film was naar verluidt Stone’s geschil met de filmmakers over de naaktheid in de film; zij wilde meer, terwijl zij minder wilden. Een groepsseks scène werd geknipt om een R rating te krijgen van de Motion Picture Association of America voor de Noord-Amerikaanse release; de controversiële scène bleef in de Britse versie van de in Londen gebaseerde film. Stone zei tegen een interviewer: “We zitten in een tijd van vreemde onderdrukking en als een popcornfilm ons in staat stelt een platform voor discussie te creëren, zou dat dan niet geweldig zijn?”. Ondanks een geschat budget van 70 miljoen dollar, werd de film in het openingsweekend slechts 10e met een magere 3,2 miljoen dollar en werd vervolgens als een flop bestempeld. De film draaide uiteindelijk slechts 17 dagen in de bioscopen en eindigde met een totaal binnenlands resultaat van minder dan US$6 miljoen.
Stone verscheen in Nick Cassavetes’s misdaaddrama Alpha Dog (2006), tegenover Bruce Willis, en speelde Olivia Mazursky, de moeder van een waargebeurd moordslachtoffer; voor de rol droeg ze een dik pak. De film ging in première op het Sundance Film Festival van 2006 en was een arthouse succes. Ze maakte deel uit van een ensemblecast in Emilio Estevez’ drama Bobby (2006), over de uren die voorafgingen aan de moord op Robert F. Kennedy. Stone kreeg lovende commentaren voor haar optreden, vooral in een scène met Lindsay Lohan. Als lid van de cast werd ze genomineerd voor de Screen Actors Guild Award voor Outstanding Performance by a Cast in a Motion Picture, maar won de Hollywood Film Festival Award voor Best Ensemble Cast.
In december 2006 was Stone samen met Anjelica Huston presentatrice van het Nobelprijsconcert in Oslo, Noorwegen. Het concert was ter ere van de Nobelprijswinnaar Muhammad Yunus voor zijn sociale bijdrage in Bangladesh via de Grameen Bank. In 2006 was ze te zien in de laatste aflevering van de Turkse tv-serie Kurtlar Vadisi (Vallei van de Wolven), samen met Andy García.
Stone speelde de rol van een klinisch depressieve vrouw in het onafhankelijke drama When a Man Falls in the Forest (2007), dat in 2007 in première ging in competitie op het filmfestival van Berlijn, waar het werd genomineerd voor de Gouden Beer. Ze vond haar rol “uitdagend” om te spelen en merkte op: “Het was een keerpunt. Ik denk dat we in een Prozac-maatschappij leven waarin ons altijd wordt verteld dat we een soort evenwicht van emoties moeten hebben. We hebben al die opdrachten over hoe we ons over iets moeten voelen.” Haar volgende filmrollen waren in onafhankelijke producties, waaronder de late jaren 2000-films If I Had Known I Was a Genius (2007), The Year of Getting to Know Us (2008), Five Dollars a Day (2009) en Streets of Blood (2009), die allemaal direct-to-DVD releases waren in Noord-Amerika.
2010sEdit
In april 2010 maakte Stone gastoptredens in vier afleveringen van Law & Order: Special Victims Unit, als Jo Marlowe, een voormalig agent die officier van justitie werd. Entertainment Weekly beschreef in een recensie haar optreden als een “geweldige aanwezigheid”, en het feit dat ze “haar beste toon moest laten herleven om hokey zinnen te verkopen” in een serie die ze beschreef als “sentimenteel en overdreven”. Ze nam de vrouwelijke hoofdrol op zich in de Franse actiesequel Largo Winch II als een onderzoekster van de Verenigde Naties genaamd Diane Francken. De film, die voor het eerst sinds 2007 in de bioscoop werd uitgebracht, ging op 16 februari 2011 in première in Frankrijk, waar hij als tweede aan de kassa’s verscheen. Daarna speelde ze in de thriller Border Run (2012), waarin ze Sofie Talbert vertolkt, een journaliste die hard optreedt tegen illegale immigratie naar de Verenigde Staten. De film kreeg een direct-to-DVD release.
In het biografische drama Lovelace (2013), kreeg Stone de rol van de moeder van pornoactrice Linda Lovelace (gespeeld door Amanda Seyfried). De film, die Lovelace’s leven van 20 tot 32 jaar beslaat, beleefde zijn wereldpremière op het Sundance Film Festival 2013 en opende in Noord-Amerikaanse geselecteerde theaters. Ze speelde een dermatoloog die op zoek is naar een ménage à trois in de Woody Allen-John Turturro komedie Fading Gigolo, die een beperkte bioscooprelease kreeg in april 2014 na de première op het Toronto International Film Festival 2013. De film was een arthouse succes en oogstte positieve kritieken van critici; Glenn Kenny vond Stone “prachtig ingetogen” in wat hij beschreef als “een New York verhaal door en door vaak grappig, soms ontroerend, soms goofy as hell”.
Stone speelde als een actrice-turned-uitgever tegenover Riccardo Scamarcio in de Italiaanse dramedy A Golden Boy (Un ragazzo d’oro), geregisseerd door Pupi Avati. De film werd vertoond op het Montreal World Film Festival en werd uitgebracht in de Italiaanse bioscopen op 18 september 2014. The Hollywood Reporter liet in zijn recensie voor de productie weten dat een “heldere, stralende” Stone “niet ver hoeft te reiken om een intellectuele femme fatale te spelen, en haar zonnige blondine straalt evenveel verleidelijke cool uit als een donkere dame”, terwijl ze erop wees dat haar rol “een vreemde noot raakt in ’s donker oedipaal drama over een geesteszieke reclameschrijver”. Ook in 2014 speelde Stone de hoofdrol in de actiedramaserie Agent X, die slechts één seizoen werd uitgezonden op de zender TNT. Haar rol was Natalie Maccabee, Amerika’s eerste vrouwelijke vicepresident die het ambt op zich neemt na de dood van haar senator-echtgenoot.
Ze speelde de hoofdrol als adoptiemoeder in het onafhankelijke drama Mothers and Daughters, als onderdeel van een ensemblecast, bestaande uit Susan Sarandon, Selma Blair, Mira Sorvino en Courteney Cox. De film werd op 6 mei 2016 uitgebracht voor de digitale markten en kreeg gemengde kritieken. The Hollywood Reporter vond dat de “getalenteerde actrices” die erbij betrokken waren “verlamd” werden door het “ongenuanceerde script van de film dat veel te veel melodramatische plotbedrieglijkheden opstapelt voor een 90 minuten “. Ook in 2016, speelde ze een “lineman weduwe” en de “alcoholische moeder” van een bemanningslid van high-wire werknemers getroffen door een dodelijke storm in de actiefilm Life on the Line, met John Travolta, Kate Bosworth, Devon Sawa en Gil Bellows in de hoofdrollen. De film werd uitgebracht voor VOD en geselecteerde theaters.Stone verscheen vervolgens in het onafhankelijke drama Running Wild (2017), waarin hij een miljardair portretteert die macht gebruikt om de stad te keren tegen een weduwe die paarden probeert te beschermen. Net als Mothers and Daughters en Life on the Line kreeg de film een VOD-release, en is beschikbaar bij Walmart, Amazon en Netflix. Ze maakte deel uit van de ensemblecast van de biografische komedie The Disaster Artist (2017), geregisseerd, geproduceerd door, en met James Franco in de hoofdrol. De film, die het maken van de cultfilm The Room (2003) chroniqueert, cast Stone als Iris Burton, de agent van lijnproducer en acteur Greg Sestero. De film ging in première op South by Southwest, en werd volgens recensie-aggregator Metacritic “universeel toegejuicht”.
Stone keerde het jaar daarop terug op televisie in Steven Soderbergh’s HBO moordmysterie Mosaic, waar ze lovende kritieken kreeg voor haar optreden en de Satellite Award verdiende voor Beste Bijrol in een Serie, Miniserie, of Televisiefilm. Maureen Ryan van Variety vond dat de actrice “een geweldig bereik en diepte laat zien” en “het scherm vasthoudt met een moeiteloos charisma”, en Nick Schager van The Daily Beast schreef dat “Stone’s draai iets is dat op het randje van meesterlijk komt”. Terwijl hij Stone’s prestatie “fenomenaal” noemde en stelde dat ze “het personage met kwetsbaarheid, woede en droefheid” overlaadde, vond Adam Chitwood van Collider dat de serie “hopelijk een welkome heropleving van haar carrière zou moeten beginnen”. Alex Maidy van JoBlo.com merkte op dat “Sharon Stone absoluut verbluffend is in de hoofdrol en bewijst dat ze nog steeds even getalenteerd is als altijd.”
In januari 2019 werd aangekondigd dat Stone de hoofdrol zal spelen als Lenore Osgood in de aankomende Netflix-dramaserie Ratched. Deze gaat op 18 september 2020 in première.