Ze was op zoek naar een nieuwe start. Datzelfde jaar was ze na een bitter en publiekelijk afscheid gescheiden van haar man van meer dan 30 jaar, Robert Johnson.
Bijna twee jaar eerder hadden de Johnsons hun medeopgerichte kabelkanaal, Black Entertainment Television, voor ongeveer 3 miljard dollar aan Viacom verkocht.
Mrs. Johnson dacht dat de schoonheid van Middleburg en de nabijheid van Washington, D.C. een aantrekkelijke plek voor bezoekers zou zijn.
Maar haar idee werd door velen in de stad niet verwelkomd. Het plan stuitte op hevig verzet van sommige leden van de gemeenschap, die zich zorgen maakten over de drukte en de gevolgen van het resort voor het milieu. “Het was een strijd, het was een oorlog,” zegt mevrouw Johnson.
Ze huurde in eerste instantie ook het verkeerde team in, zegt ze. “Ik verloor 12 miljoen dollar van mijn geld door de verkeerde mensen in te huren om me te helpen mijn bedrijf op te zetten,” zegt ze.
Mvr. Johnson zegt dat vrouwen die rijkdom bereiken moeten oppassen dat ze geen mensen in hun leven halen die hun eigen agenda’s hebben. Ze noemt ze “energetische vampiers”.
De 70-jarige is geen vreemde in strijd en hartzeer. Haar vader was een van de weinige Afro-Amerikaanse neurochirurgen in de V.S. Maar vanwege zijn ras had hij moeite werk te vinden. Als gevolg daarvan moest het gezin van mevrouw Johnson 13 keer verhuizen.
Haar moeder, een boekhoudster, had ook moeite om werk te vinden en als ze werk vond, kreeg ze veel minder betaald dan haar blanke tegenhangers.
Ondanks hun professionele achtergrond, worstelde het gezin financieel, zegt mevrouw Johnson.
Haar moeder, een boekhoudster, had ook moeite om werk te vinden en als ze werk vond, kreeg ze veel minder betaald dan haar blanke tegenhangers.
Ondanks hun professionele achtergrond, had het gezin het financieel moeilijk, zegt mevrouw Johnson.
“Ik herinner me dat ik ’s avonds naar bed ging en ze hoorde ruziën over rekeningen,” zegt mevrouw Johnson.
Het reizen door het land in de jaren vijftig was moeilijk omdat de familie te maken kreeg met vooroordelen van hotel- en restauranteigenaren die weigerden Afro-Amerikanen te bedienen. Op hun beurt vertrouwden ze op de gids die bekend staat als het Groene Boekje, waarin etablissementen staan vermeld waar Afro-Amerikanen wel werden geaccepteerd.
“Ik herinner me gewoon de vernedering van dit alles,” zegt ze. “Het is iets wat ik nooit zal vergeten.”
In het begin van de jaren 2000 was mevrouw Johnson honderden miljoenen dollars waard, maar ze werd nog steeds geconfronteerd met obstakels. Zo liep haar hotelproject in Virginia nog meer vertraging op door de recessie van 2008.
Omdat Johnson niet al haar eigen geld wilde gebruiken om het hotel te bouwen, zocht ze rond die tijd financiering van buitenaf. Maar ze zegt dat ze moeilijkheden ondervond deels omdat ze een vrouw is.
“Mannen kunnen naar elke bank gaan met een klein zakelijk voorstel,” en het maakt niet uit hoe “gek” het idee is, “ze gaan de financiering krijgen,” zegt ze. “Vrouwen hebben dat vermogen niet.”
Ondanks dat ze een specifiek businessplan en een aanzienlijk vermogen heeft, voelde ze zich niet gerespecteerd toen ze een gesprek met één bank opzette. “Banken vertrouwen ons niet als kredietverstrekkers,” zegt ze. “Ik merkte het meteen. Ze namen me niet serieus. Ze brachten hun topmensen niet mee.”
Mrs. Johnson zette door en meer dan tien jaar later opende ze het resort, waarbij ze het project grotendeels zelf financierde. Vandaag de dag heeft het 168 kamers en suites, een spa van 23.000 vierkante meter en 25 hectare voor paardrijden. De faciliteit creëerde ongeveer 300 banen voor de stad.
Met haar horecabedrijf, Salamander Hotels & Resorts, is ze nu eigenaar en exploitant van vijf resorts en hotels in het hele land, met meer in de pijplijn.
Banken zijn nu meer bereid om haar geld te lenen, zegt ze. Ms. Johnson koos de naam Salamander voor haar bedrijf omdat ze de mythische eigenschap van de amfibie bewonderde om “door vuur te kunnen lopen en er toch nog levend uit te komen”. Met de salamander in gedachten reciteert ze elke ochtend de woorden “doorzettingsvermogen, moed en standvastigheid” voor zichzelf.
Mv Johnson gelooft dat sport een manier is waarop vrouwen het zelfvertrouwen kunnen krijgen dat ze nodig hebben om te slagen in het bedrijfsleven.
Door middel van sport “spelen vrouwen tegen elkaar, met elkaar en koesteren ze geen wrok,” zegt ze. Dit is iets, zegt ze, wat mannen in het bedrijfsleven goed doen, maar waar vrouwen meer van moeten doen.
Door te sporten, “leren vrouwen elkaar te steunen,” zegt mevrouw Johnson.
Mevrouw Johnson werd partner en vice-voorzitter van Monumental Sports & Entertainment dat eigenaar en uitbater is van de WNBA’s Washington Mystics, het Washington Capitals hockeyteam en de Washington Wizards. Ms. Johnson is de managing partner van de Mystics.
Naast haar werk in het basketbal kocht ze een privé golfresort in Florida en pleitte ze voor diversiteit in de sport als lid van het uitvoerend comité van de U.S. Golf Association.
Mrs. Johnson brengt graag tijd door met haar echtgenoot William Newman met wie ze in 2005 trouwde. Ze vindt het ook leuk om studenten en ondernemers te begeleiden.
“Ik hou nu van mijn leven,” zegt ze.
Schrijf naar Veronica Dagher op [email protected]