Shuddering spells

The Pediatric Insider

© 2012 Roy Benaroch, MD

“My 11 month old daughter was seen for odd shaking of her torso and head at weird times. They said it was a shuddering attack. What is that? Do I need to worry?”

Babies sometimes move in mysterious ways. They wiggle and squirm and sometimes bits of them tremble or flail about—and it can be worrying, sometimes, when your baby moves oddly. Often, the movements really aren’t anything with a specific name or diagnosis. They might be, as a ped neurologist once told me, “CBS”. He had a bit of a potty mouth, so I’ll let you figure out what those letters mean*. Onnodig te zeggen dat ik als jonge assistent ineenkromp als hij die term in het bijzijn van ouders gebruikte.

Schudderaanvallen (soms ook wel “huiverbuien” genoemd) zijn een heel specifiek, normaal voorbeeld van een rare babybeweging die normaal is en niets betekent. Ze zijn niet supergewoon, maar ook niet superongewoon. Ik zie er elk jaar minstens een paar kinderen mee.

Shudderaanvallen komen meestal voor bij baby’s en jonge kinderen. Ze buigen plotseling hun nek of romp, en maken een rillingachtige beweging – bijna alsof ze het koud hebben. Het lichaam kan kort verstijven. Tijdens het gebeuren is het kind volledig bij bewustzijn en interactief (hoewel dit bij baby’s soms moeilijk te bevestigen is). De episode duurt meestal ongeveer 5 seconden, en daarna is het kind weer helemaal in orde.

Hoewel huiveren op zich volkomen normaal en goedaardig is, kan het voor ouders verontrustend zijn als niet duidelijk is wat er aan de hand is. In sommige opzichten kan een huivering lijken op een zeer korte aanval, maar er zijn enkele grote verschillen. Huiveringen, in tegenstelling tot toevallen, gebeuren nooit tijdens de slaap. Na de meeste toevallen ervaart een kind een periode van slaperigheid. En huiveringen zelf hebben zo’n karakteristieke beweging dat ze, als ze eenmaal zijn waargenomen, gemakkelijk te herkennen zijn.

Soms heb ik ouders van kinderen met huiveringen (of andere vreemde bewegingen) gevraagd om te proberen de gebeurtenis vast te leggen op een video. Er zijn zelfs verschillende voorbeelden op Youtube geplaatst.

De diagnose huiveraanval wordt meestal gesteld op basis van de voorgeschiedenis, in combinatie met een verder normaal onderzoek. Als een kinderarts niet zeker is, kan een neuroloog soms nuttig zijn. Zodra de diagnose is bevestigd, is er geen verder onderzoek of behandeling nodig. Dit soort huiveringen stopt meestal binnen een paar jaar, hoewel zelfs volwassenen af en toe een tinteling langs hun ruggengraat kunnen voelen.

*Hint: de eerste twee letters staan voor “gekke baby”