Na veel succes in het begin van de jaren 2000 met zijn platina plaat, “Back Then,” en dubbel platina album, Who Is Mike Jones? en zijn beruchte rol in T-Pain’s “I’m ‘N Luv Wit A Stripper”, die op nummer 5 van de Billboard charts stond – heeft Mike Jones zeker zijn stempel gedrukt op de industrie. Maar door financiële geschillen met zijn label tijdens de bloeitijd van zijn carrière was Mike Jones gedwongen om zijn aandacht te verleggen naar het verkrijgen van het geld dat hij verschuldigd was om verder te kunnen in zijn carrière. Door zo’n onvoorziene discrepantie was een onderbreking noodzakelijk. Maar aan de andere kant heeft Mike Jones niet alleen zijn problemen opgelost en is hij eindelijk teruggekeerd naar het maken van muziek, maar hij heeft er ook voor gekozen om terug te keren naar de industrie als een bron voor opkomende artiesten om zo goed mogelijk te worden opgeleid en geïnformeerd om te voorkomen dat er misbruik wordt gemaakt van grote labels, vergelijkbaar met zijn eigen ervaringen binnen de industrie.
We hebben Mike Jones gesproken over zijn nieuwe aanpak om ervoor te zorgen dat artiesten het geld en de deals krijgen die ze verdienen, de motieven achter zijn nieuwe aanpak en de nieuwe muziek die hij maakt in vergelijking met alle hits die hij in het verleden heeft gemaakt.
The Source: Aangezien je al eerder bent getekend voor een major label deal. Wat zou de juiste deal voor u zijn als het gaat om het tekenen van een andere major label deal?
Mike Jones: Dat is eigenlijk waar ik heen en weer ga met labels over – voor mij om in staat te zijn om te doen zoals Cash Money of zoals No Limit deed en in staat zijn om mijn artiesten echt op te zetten en het juiste spel te geven. Er zijn veel artiesten die maar 10% zien van de volle 100% van hun deal. Maar als mensen met mij in zee gaan, krijgen ze 50% van de hele 100% en nu zit je 40% op de trein. Dus ik ben bezig om een situatie te creëren waarin ik in staat ben om dat te doen voor artiesten door de deal die ik teken.
Ik probeer niet om een artiest te zien die een Kobe of een Lebron kan zijn en ze in een verknipte situatie te plaatsen.
Als je al veertig jaar bij Walmart werkt omdat je van je werk houdt en ze je goed behandelen en je het minimumloon prima vindt – wat maakt het uit als ik je goed betaal en het eerlijk met je houd en integriteit heb, dan zul je ook veertig jaar bij mij willen blijven. Met MoneyTrain is iedereen honderd, iedereen krijgt onderwijs, het is alsof je naar school komt en leert.
Jouw nummer ‘Sauce’ krijgt op dit moment veel radioplay en tractie. Kun je bij het maken van een nummer zeggen of het een hit wordt of niet, of dat het iets zal zijn waar labels en/of de straat zich toe aangetrokken zullen voelen of niet?
Ik heb ‘3 Grams’ in 2014 gemaakt en labels zijn daar nu pas in geïnteresseerd. Hoe kan ik weten wat mensen leuk gaan vinden? “Still Tippin” werd gemaakt in 2003 maar ontplofte in 2005. Nicki Minaj maakte “Moment For Life” twee jaar voordat het ontplofte, dus hoe kun je echt weten wat wat is? Toen ik “3 Grams” maakte was het eigenlijk gewoon een plaat voor ons allemaal om naar te roken omdat we een lange dag hadden en we onszelf op de rug moesten kloppen en “rol drie gram – ik ging van blut naar een rijke nigga”. We gingen jaar na jaar ‘3 grams’ pushen als een straat plaat. Dat is als het bouwen van de fundering. Iedereen keek toe hoe we het pushten. Nu is de video eindelijk opgenomen. I got my artist, Yung Duece, and Slim Thug as a feature and it blew up. The song already did 600,000+ streams to date. So you really never know.