St. (Jozef) Barnabas: Discipel, Schrijver, Dood

Barnabas was een inwoner van het eiland Cyprus. Zijn geboorteplaats maakt hem tot een Jood van de Diaspora, de verspreiding van Joden buiten Palestina of het huidige Israël. Hij heette oorspronkelijk Jozef, maar de apostelen noemden hem Barnabas; waarschijnlijk kreeg hij deze naam vanwege zijn bekwaamheid als prediker. De naam Barnabas werd door Lucas opgevat als “Zoon van de bemoediging” (Handelingen 4:36). Barnabas was een apostel van de secundaire groep, metgezel van Paulus op diens zending naar Cyprus en het Pisidische vasteland.

Barnabas komt voor het eerst voor in Lucas’ verslag van het gemeenschappelijk leven in de gemeente van Jeruzalem, als een man met enige middelen die de opbrengst van de verkoop van een stuk land aan de kerk gaf: “Barnabas verkocht een akker die hij bezat en bracht het geld en legde het aan de voeten van de apostelen” (Handelingen 4:36-37). Na de steniging van Stefanus in Handelingen 7:54-8:1 werd de kerk vervolgd en verstrooid: “Op die dag brak er een grote vervolging uit tegen de kerk te Jeruzalem, en allen behalve de apostelen werden verstrooid over Judea en Samaria.

Goddelijke mensen begroeven Stefanus en rouwden diep om hem. Maar Saulus begon de kerk te vernietigen. Hij ging van huis tot huis, sleepte mannen en vrouwen weg en zette ze gevangen” Handelingen 8:1-3. In Handelingen 9:26-27, “Saul probeert zich bij de discipelen te voegen, maar zij waren allen bang voor hem, niet gelovend dat hij werkelijk een discipel was. Maar Barnabas nam hem mee en bracht hem bij de apostelen. Hij vertelde hun hoe Saulus op zijn reis de Heer had gezien en dat de Heer tot hem had gesproken, en hoe hij in Damascus onbevreesd had gepredikt in de naam van Jezus.” Barnabas behoort dus tot het gezelschap van de eerste bekeerlingen te Jeruzalem, die door de apostolische prediking gewonnen waren, zo niet door Jezus zelf.

Hoewel Barnabas geen autochtoon was, had hij het vertrouwen van de apostelen. Later werd hij gezonden om zich aan te sluiten bij het gezelschap van werkers te Antiochië, om te prediken tot Joden, Hellenisten en Grieken (Handelingen 11:19-22). Toen het werk van de gemeente te Antiochië zich uitbreidde en er meer werkers nodig waren, ging Barnabas naar Tarsus en bracht Saulus met zich mee. Het lijkt erop dat Barnabas de leider van de gemeente van Antiochië was, en de volgorde die Lucas geeft, “Barnabas en Saul”, geeft de voorrang aan. Het waren “Barnabas en Saulus” die hulpfondsen van Antiochië naar het door hongersnood getroffen Jeruzalem brachten (Handelingen 11:30). Barnabas kreeg van de kerk van Antiochië de opdracht, samen met Saulus en Johannes Marcus, de zendingsreis te ondernemen die hen naar Cyprus en later naar de provincies van het vasteland voerde. Op het eiland Cyprus vinden twee grote veranderingen plaats: Saulus wordt nu Paulus genoemd en de leidende rol verandert van Barnabas in Paulus (Handelingen 13:9). Eenmaal op het vasteland wordt de groep aangeduid als “Paulus en zijn gezelschap” (Handelingen 13:13).

In Lystra was er een golf van enthousiasme van de kant van de inboorlingen, en Barnabas kreeg de titel “Zeus”, terwijl Paulus slechts “Hermes” de woordvoerder was (Handelingen 14:12). De reden voor de fanfare ter ere van Barnabas en Paulus was een oude legende die verhaalde van een verondersteld bezoek van Zeus en Hermes aan dezelfde streek. Zij werden echter door niemand herkend, behalve door een oud echtpaar. De mensen van Lystra waren dus vastbesloten om een dergelijke vergissing niet meer te laten gebeuren. Het leiderschap gaat weer over naar Barnabas na de steniging van Paulus in Lystra en “hij en Barnabas vertrokken naar Derbe” (Handelingen 14:19-20). Lucas’ verslag van de conferentie te Jeruzalem (Handelingen 15) plaatst Barnabas opnieuw vooraan, wat erop wijst dat Barnabas in Jeruzalem een betere reputatie had dan Paulus. “Barnabas en Paulus” maakten het verslag in de conferentie met betrekking tot het werk dat onder de heidenen was gedaan (Handelingen 15:12).

Het document dat door de conferentie werd verzonden en waarin “Barnabas en Paulus” werden aanbevolen aan de Syrische en Cilicische kerken, toont opnieuw Lucas’ kennis aan van de relatieve status van de twee mannen in Jeruzalem. De scheiding van Barnabas en Paulus en hun uiteenlopende zendingsactiviteiten begonnen in Antiochië na de conferentie van Jeruzalem. De kwestie die Lucas geeft was het meenemen van Johannes Markus op een andere reis (Handelingen 15:36). De afvalligheid van Marcus op Cyprus (Handelingen 13:13) scheen voor Paulus voldoende reden te zijn om hem uit de groep te zetten. Barnabas was zeer toegewijd aan Marcus, omdat zij neven waren (Kol 4:10), en Paulus verlatend, nam Barnabas Marcus mee op een afzonderlijke zending, opnieuw naar Cyprus. Lucas’ cryptische woorden “zeilde weg naar Cyprus” (Handelingen 15:39) zijn zijn afscheid van Barnabas.

Het getuigenis van de latere kerk geeft Barnabas een rol als schrijver. Tertullianus kent hem het auteurschap toe van de Brief aan de Hebreeën. Zowel Clement van Alexandrië als Origenes gaven hem de eer voor de brief die zijn naam draagt en zij gaven het een canonieke status omdat zij de auteur ervan als een apostel beschouwden. De aard van zowel Hebreeën als de Brief van Barnabas is echter moeilijk te rijmen met de conservatieve neigingen van Barnabas zoals aangegeven in Galaten, en de identificatie van Barnabas met Jeruzalem in het boek Handelingen. Bovendien lijkt de Brief van Barnabas op grond van intern bewijs gedateerd te zijn op 130 na Christus, en dus te laat voor onze Barnabas. Een exacte datum voor de dood van Barnabas is niet gevonden, Lucas eindigt het boek Handelingen rond 67 n.Chr. dus Barnabas moet ergens daarna zijn gestorven. Barnabas stierf echter door martelaarschap op Cyprus.

  • Vertalingen uit de Heilige Bijbel, The Interpreter’s Dictionary of the Bible (Nashville: Abingdon Press, 1962) 356
  • Vertalingen uit de Heilige Bijbel, The NIV Study Bible (Grand Rapids: Zondervan Publishing House, 1995) 1654.
  • Vertalingen uit de Heilige Bijbel, The Interpreter’s Dictionary of the Bible (Nashville: Abingdon Press, 1962) 356.
Citeer dit artikel als: William Anderson (Schoolwerkhelper Redactie), “St.(Joseph) Barnabas: Discipel, Schrijver, Dood,” in SchoolWerkHelper, 2019, https://schoolworkhelper.net/st-joseph-barnabas-disciple-writer-death/.

Help ons zijn glimlach te repareren met uw oude essays, het duurt maar een paar seconden!

-Wij zijn op zoek naar eerdere essays, practica en opdrachten die je goed hebt gemaakt!

-Wij zullen ze bekijken en op onze website plaatsen.
-Ad inkomsten worden gebruikt om kinderen in ontwikkelingslanden te steunen.
-Wij helpen bij het betalen van operaties voor het herstel van gespleten gehemelten via Operation Smile en Smile Train.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *