Don’t judge me if you happen to see my kids eating packaged Ritz crackers for school lunch.
Don’t judge me if they’re on the sidelines of PE because they forgot their uniform.
Don’t judge me if they didn’t turn in their homework because it’s still sitting home on their desk.
What some may view as a lack of parenting, is what I deem parenting on purpose, as we work to build necessary life skills in our kids.
I stopped making daily breakfasts and packing school lunches long ago.
I don’t feel obligated to deliver forgotten items left behind at home.
School projects and homework are not any part of my existence.
How do we raise competent adults if we’re always doing everything for our kids?
Walk away from doing these 8 things for your teen this school year
1.
Als je kleine Johnny ’s ochtends nog steeds wakker maakt, is het tijd om de wekker zijn werk te laten doen. Sinds ze naar de middelbare school gaan, wordt er van mijn viertal verwacht dat ze ’s ochtends vroeg opstaan. Er zijn dagen dat er eentje naar buiten komt racen met nog maar een paar minuten te gaan voordat ze de deur uit moeten. De sluimerknop voelt niet meer luxueus als je er het ontbijt door mist.
Ik hoorde een moeder hardop zeggen dat haar tienerzoons nog steeds zo schattig waren, dat ze het heerlijk vond om ze elke ochtend wakker te maken. Hou alsjeblieft op. Ik vind mijn zoons net zo schattig als jij, maar ons doel is om goed functionerende volwassenen groot te brengen.
2. Hun ontbijt maken en hun lunch inpakken
Mijn ochtendwekker is het geluid van de klepperende cornflakeschalen van de kinderen. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat er eten in huis is, zodat ze kunnen ontbijten en een lunch kunnen inpakken.
Een vriendin vroeg: ja, maar hoe weet je wat ze meenemen voor de schoollunch? Dat weet ik niet. Ik weet wat ik in mijn voorraadkast heb en het is aan hen om in te pakken wat zij een goede lunch vinden. Nog maar een paar jaar en ik zal geen idee hebben wat ze eten als ze naar school gaan.
3. Het papierwerk invullen
Ik heb veel kinderen en dat betekent dat er aan het begin van het schooljaar veel papierwerk moet worden ingevuld. Ik vond deze stapel altijd vreselijk, totdat de kinderen de leeftijd kregen om alles zelf in te vullen. Van onze tieners wordt verwacht dat ze al hun papierwerk zelf invullen, zo goed als ze kunnen. Ze zetten de papieren die getekend moeten worden op een klembord en laten dat voor mij achter op het keukeneiland. Ik onderteken ze en leg ze terug op hun bureau.
Houd je tieners verantwoordelijk. Binnenkort moeten ze sollicitaties voor banen en universiteiten invullen en ze moeten weten hoe ze dat zonder jouw tussenkomst moeten doen.
4. Hun vergeten spullen afgeven
Maandagochtend trokken we van de oprit en gierden we om de hoek van het huis toen dochterlief zich realiseerde dat ze haar telefoon was vergeten. “We moeten terug, mam!” Een ander riep uit dat hij zijn pas gewassen PE-uniform was vergeten op te vouwen in de wasruimte. Ik remde aarzelend toen ik overwoog om te draaien. Nope. En daar gingen we, toen het visioen opdook dat ze allebei op hun telefoon aan het spelen waren voordat het tijd was om te vertrekken.
Parents don’t miss opportunity to provide natural consequences for your teens. Vergeet je iets? Voel de pijn daarvan. Kinderen krijgen ook te zien dat je de dag kunt doorkomen zonder dat een vergissing je opbreekt.
We hebben ook een regel dat papa en mama geen sms’jes van school mogen krijgen waarin ze om vergeten spullen vragen. Het gebeurt nog steeds, maar we hebben het recht om gewoon terug te schieten “dat is jammer.”
5.
Schoolprojecten worden niet de avond voor ze af moeten zijn toegewezen. Daarom ga ik niet op het laatste moment nog materiaal halen om een project af te krijgen. Ik heb wel altijd posterborden en ander materiaal bij de hand voor het uitstellende kind. Maar op andere benodigdheden zult u misschien moeten wachten. Race niet naar Michaels voor je kind dat geen tijd heeft genomen om te plannen.
Dit is een goed onderwerp om tijdens wekelijkse familiebijeenkomsten over te praten.
5. Heeft iemand projecten op stapel staan waarvoor hij benodigdheden nodig heeft, zodat ik ze deze week kan ophalen wanneer het mij uitkomt?
6. Al hun was doen
“Wat? Heb jij mijn korte broek niet gewassen? Deze reactie heeft altijd een averechtse uitwerking op het kind, dat misschien denkt dat ik de enige ben die hier de was kan doen. Af en toe heeft een kind een gezonde herinnering nodig dat ik niet voor hen werk. Op het moment dat ze denken dat dit mijn belangrijkste taak in het leven is, geef ik de was graag aan hen over.
Op de meeste dagen doe ik de was en vouwen de kinderen hun kleren op, maar ze kunnen het hele proces aan als dat nodig is.
7. Mailen en bellen met hun leraren en coaches
Als ons kind een probleem heeft met een leraar of coach, moet hij daarmee naar degene gaan die de leiding heeft. Het is onmogelijk dat wij, als ouders, een coach gaan ondervragen of een leraar gaan e-mailen over iets dat tussen de gezagsdrager en ons kind moet blijven.
Wees niet die overbetrokken ouder. Leer je kind dat als iets belangrijk genoeg voor hem is, hij moet leren hoe hij er zelf mee om moet gaan of tenminste jou om hulp moet vragen.
8. Bemoeienis met hun schoolprestaties
Leg het potlood neer, ouders. Meestal kan ik u eerlijk gezegd niet vertellen wat mijn kinderen voor schoolwerk doen. We praten tijdens het eten over projecten en werkstukken, maar we hebben altijd van onze kinderen verwacht dat ze hun werk en cijfers zelf bepalen. Soms hebben ze uit eigen beweging Principals Lists, Honor Rolls en National Junior Honor Society honors behaald.
Deze apps en websites, waar ouders elk detail van de schoolcijfers en het huiswerk van hun kinderen kunnen bekijken, helpen niet bij onze overouderlijke epidemie.
Iedere blauwe maan vraag ik de kinderen om hun studentenaccount te openen en me hun cijfers te laten zien, omdat ik wil dat ze weten dat ik er echt om geef. Ik merkte dat onze dochter aan het eind van vorig jaar verslapte en mijn erkenning hielp haar haar achterstand in te halen, maar ik neem het niet als een van mijn vaste verantwoordelijkheden en dat zou jij ook niet moeten doen.
Wat is je opvoedingsdoel?
Is dat het opvoeden van competente en capabele volwassenen?
Als dat zo is, laten we dan werken aan het inhouden van onze tieners op gebieden waar ze op eigen benen kunnen staan. Ik weet dat het onze baby’s zijn en dat het goed voelt om af en toe een oogje in het zeil te houden, maar in alle ernst, het is aan ons om ze op te voeden tot bekwame mensen.
Ik wil er zeker van zijn dat als ik mijn kinderen de echte wereld in laat gaan, dat ze het prima zullen doen omdat ik een stapje terug heb gedaan en ze op eigen kracht heb laten omgaan met mislukkingen en het echte leven.
Dus veroordeel me alsjeblieft niet als mijn kinderen rondscharrelen, voorverpakte dingen in die bruine papieren lunchtas schuiven, voordat ze zich haasten om de bus te halen.
Het is allemaal met opzet, mijn vrienden.
Heeft u ook een verhaal dat u met onze lezers wilt delen? We willen het graag horen! Meld u aan voor ons Spoke Contributor Network en stuur ons vandaag nog uw verhaal.
