Ze zijn hardhoofdig. Ze zetten hun hakken in het zand. Je kent het type wel – mensen die veel te koppig zijn voor hun eigen bestwil. Hoewel het gemakkelijk is om anderen met de vinger te wijzen als ze zich zo gedragen, kan het moeilijk zijn om deze eigenschap bij jezelf te herkennen. Hier zijn de tekenen dat je te onbuigzaam bent:
- Je blijft bij een idee of plan, of dringt aan op het maken van je punt, zelfs als je weet dat je het mis hebt.
- Je doet iets wat je wilt doen, zelfs als niemand anders het wil doen.
- Als anderen een idee presenteren, heb je de neiging om alle redenen aan te wijzen waarom het niet zal werken.
- U voelt zichtbaar boosheid, frustratie en ongeduld wanneer anderen u proberen te overtuigen van iets waar u het niet mee eens bent.
- U stemt in of zet u halfslachtig in voor de verzoeken van anderen, terwijl u al die tijd al weet dat u iets heel anders gaat doen.
Traagheid is de lelijke kant van doorzettingsvermogen. Degenen die deze eigenschap vertonen, houden vast aan het idee dat ze gepassioneerd zijn, besluitvaardig, vol overtuiging, en in staat om hun mannetje te staan – allemaal bewonderenswaardige leiderschapseigenschappen. Koppig zijn is niet altijd een slechte eigenschap. Maar als je standvastig bent om de verkeerde redenen (je kunt er bijvoorbeeld niet tegen om ongelijk te krijgen, je wilt de dingen alleen op jouw manier doen), doe je dan wel het juiste?
Neem Joe, een senior executive die ik heb gecoacht. Joe stond bekend om zijn sterke aanwezigheid, en voor het stimuleren van resultaten binnen de organisatie. Zijn besluitvaardigheid en vermogen om zich te concentreren op belangrijke kwesties en oplossingen maakten hem een waardevolle aanwinst voor zijn bedrijf. Er waren echter momenten dat Joe verblind werd door zijn eigen capaciteiten en niet in staat was om andere manieren van handelen te zien die in het beste belang waren van het bedrijf en de kritische stakeholders. Nadat Joe doorging met plannen om een divisie te reorganiseren ondanks de waarschuwing van zijn baas en de directie, beschreef zijn baas de situatie treffend als volgt: “Joe is zo gefocust op wat hij wil doen, dat hij zich niet realiseert dat hij de strijd wint, maar de oorlog verliest.”
Net als Joe is de koppige persoon vaak het slachtoffer van een pyrrusoverwinning – hij krijgt wat hij wil, maar de schade die hij onderweg heeft aangericht, doet al het goede teniet dat eruit had kunnen komen.
Dus wat doe je om ervoor te zorgen dat je standvastigheid je niet in de weg gaat zitten? Hier zijn vier strategieën:
- Zoek naar begrip: Simpel gezegd: probeer naar de ander te luisteren. In plaats van het gesprek automatisch af te sluiten, probeer haar idee en beweegredenen te begrijpen. Veel mensen luisteren niet omdat ze bang zijn dat het dan lijkt alsof ze het met de ander eens zijn. Dit is geen geldige reden om niet te luisteren. Dat je iemand begrijpt wil niet zeggen dat je het met haar eens bent. Maar je hebt een betere kans om je standpunt duidelijk te maken als je kunt laten zien dat je op zijn minst een goed gevoel hebt voor de grotere context. En wie weet, misschien verander je wel van mening als je het hele plaatje kent.
- Sta open voor de mogelijkheden: Al te koppige mensen geloven vaak dat er maar één haalbare weg is. Als gevolg daarvan blijven ze stevig in hun standpunt staan. Door een situatie te benaderen met een openheid om op zijn minst andere alternatieven te verkennen, toont u enige flexibiliteit – zelfs als u uiteindelijk weer uitkomt waar u begon. Als iemand je probeert te overtuigen van iets waar je fel op tegen bent, vraag jezelf dan af: “Aan welke voorwaarden zou ik moeten voldoen om overtuigd te raken van dit idee?” Door je veronderstellingen te controleren, kun je misschien andere mogelijkheden overwegen die je oorspronkelijk niet voor ogen had.
- Geef toe dat je ongelijk hebt: Ervan overtuigd zijn dat je gelijk hebt is één ding. Je hakken in het zand zetten terwijl je weet dat je fout zit, is onvergeeflijk. In het laatste geval moet je je fout toegeven en jezelf verantwoordelijk houden voor je beslissingen en acties. Op de lange termijn zal dat je veel meer geloofwaardigheid geven dan vasthouden aan je oorspronkelijke plan.
- Beslis waar je mee kunt leven: Te koppig zijn kan een gewoonte worden. En hoewel trouw blijven aan je staak in de grond bewonderenswaardig is, rechtvaardigt niet elke situatie dat type standvastige overtuiging. In plaats van altijd maar te blijven hameren op uw idee, beslissing of plan, moet u inzien wanneer het goed is om te kiezen voor een beslissing waarmee u kunt leven, ook al is het niet uw eerste keuze. Het kan zijn dat je op de lange termijn meer te winnen hebt als je laat zien dat je ook op de korte termijn te overtuigen bent.
Aan de basis van alle koppigheid ligt de angst om je eigen ideeën, overtuigingen, beslissingen en soms ook identiteit los te laten. Maar zoals de bekende schrijver James Baldwin welsprekend stelde: “Elke echte verandering impliceert het uiteenvallen van de wereld zoals men die altijd heeft gekend… Toch is het alleen wanneer een man in staat is, zonder bitterheid of zelfmedelijden, een droom op te geven die hij lang heeft gekoesterd of een voorrecht dat hij lang heeft bezeten, dat hij wordt bevrijd… voor hogere dromen, voor grotere voorrechten.” Soms kan het loslaten van een te hardnekkig standpunt resulteren in een grotere waarde dan je oorspronkelijk verwachtte.