Tel Aviv – Yafo
Tel Aviv, meestal Tel Aviv genoemd, is de op een na grootste stad van Israël, met een geschat inwonertal van 393.900.De stad ligt aan de Israëlische Middellandse Zeekust, met een landoppervlakte van 51,8 vierkante kilometer (20,0 sq mi). Het is de grootste en dichtstbevolkte stad in het grootstedelijk gebied Gush Dan, waar in 2008 3,15 miljoen mensen woonden.De stad wordt bestuurd door de gemeente Tel Aviv-Yafo, onder leiding van Ron HuldaiTel Aviv werd in 1909 gesticht aan de rand van de oude havenstad Jaffa (Hebreeuws: , Yafo; Arabisch: Yaffa). De groei van Tel Aviv overtrof al snel Jaffa, dat in die tijd grotendeels Arabisch was. Tel Aviv en Jaffa werden samengevoegd tot één gemeente in 1950, twee jaar na de oprichting van de staat Israël. De Witte Stad van Tel Aviv, in 2003 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed, omvat ’s werelds grootste concentratie gebouwen in modernistische stijl.
Mediterrane’s New Capital of Cool
Tel Aviv is geclassificeerd als een bèta+ wereldstad, een belangrijk economisch centrum en de rijkste stad van Israël, waar de Tel Aviv Stock Exchange en veel kantoren van bedrijven en centra voor onderzoek en ontwikkeling gevestigd zijn. De stranden, bars, cafés, restaurants, luxe winkels, het geweldige weer en de kosmopolitische levensstijl hebben ertoe geleid dat het een populaire toeristische bestemming is voor zowel binnenlandse als buitenlandse bezoekers, en hebben geleid tot haar reputatie als een “Mediterrane metropool die nooit slaapt”. Het is de financiële hoofdstad van het land en een belangrijk centrum voor de uitvoerende kunsten en het bedrijfsleven. Het stedelijk gebied van Tel Aviv is de op één na grootste stadseconomie van het Midden-Oosten, en staat op de 42e plaats van wereldsteden volgens de Global Cities Index 2008 van Foreign Policy. Het is ook de duurste stad in de regio, en de 17de duurste stad ter wereld. De in New York gevestigde schrijver en redacteur David Kaufman noemde het de “Nieuwe Mediterrane Hoofdstad van Cool”.
De naam Tel Aviv
De naam Tel Aviv (letterlijk “Spring Mound”) werd in 1910 gekozen uit een groot aantal suggesties, waaronder “Herzliya”. Tel Aviv is de Hebreeuwse titel van Theodor Herzl’s boek Altneuland (“Oude Nieuwe Land”), uit het Duits vertaald door Nahum Sokolow. Sokolow ontleende de naam aan Ezechiël 3:15: “Toen kwam Ik tot hen van de gevangenschap te Tel Aviv, die aan de rivier Chebar woonden, en tot waar zij woonden; en Ik zat daar zeven dagen overweldigd onder hen. Deze naam werd passend gevonden omdat hij het idee omarmde van de wedergeboorte van het oude Joodse thuisland. Aviv is Hebreeuws voor “lente”, dat vernieuwing symboliseert, en tel is een archeologische vindplaats die lagen van beschaving onthult die over elkaar heen zijn gebouwd. Over de etymologie van Jaffa of Yafo in het Hebreeuws lopen de theorieën uiteen. Sommigen menen dat de naam is afgeleid van yafah of yofi, Hebreeuws voor “mooi” of “schoonheid”. Volgens een andere traditie zou Jafeth, zoon van Noach, de stad hebben gesticht en naar hem zijn genoemd. De naam wordt in de King James Bible ook wel getranslitereerd als Tel-Abib.
Stedelijke ontwikkeling
De Tweede Aliyah
De Tweede Aliyah leidde tot verdere uitbreiding. In 1906 verenigde een groep Joden, waaronder inwoners van Jaffa, zich op initiatief van Akiva Arye Weiss in het genootschap Ahuzat Bayit (letterlijk: “woonplaats”). Het doel van de vereniging was het vormen van een “Hebreeuws stedelijk centrum in een gezonde omgeving, gepland volgens de regels van esthetiek en moderne hygiëne. De stedenbouwkundige planning voor de nieuwe stad werd beïnvloed door de ideeën van de Tuinstadbeweging. In 1908 kocht de groep 5 hectare duingebied ten noordoosten van Jaffa. Na deze aankoop besloot Meir Dizengoff, die later de eerste burgemeester van Tel Aviv werd, zich bij Ahuzat Bayit aan te sluiten. In april 1909 kwamen zesenzestig Joodse families bijeen op een verlaten duin aan de huidige Rothschild Boulevard om het land te verdelen door middel van een loterij met behulp van zeeschelpen. De loterij werd georganiseerd door Akiva Arye Weiss, de voorzitter van de vereniging. Weiss had een origineel idee: de namen van de families werden gegraveerd op witte schelpen en het perceelnummer op schelpen van een andere kleur. Binnen een jaar waren de Herzl-, Ahad Ha’am-, Yehuda Halevi-, Lilienblum- en Rothschild-straten aangelegd; er werd een waterleiding aangelegd; en 66 huizen (waaronder enkele op zes onderverdeelde percelen) werden voltooid. Aan het einde van de Herzlstraat werd een stuk grond toegewezen voor een nieuw gebouw voor de Hebreeuwse middelbare school van Herzliya, die in 1906 in Jaffa was opgericht. Op 21 mei 1910 werd de naam Tel Aviv aangenomen. Tel Aviv werd gepland als een onafhankelijke Hebreeuwse stad met brede straten en boulevards, stromend water bij elk huis en straatverlichting.
In 1914 was Tel Aviv gegroeid tot meer dan 100 hectare (247 acres), inclusief verschillende nieuwe wijken. De groei kwam echter tot stilstand in 1917, toen de Ottomaanse autoriteiten de Joden uit Jaffa verdreven. Een verslag gepubliceerd in The New York Times door de consul van de Verenigde Staten Garrels in Alexandrië, Egypte beschreef het incident van de deportatie van Jaffa begin april 1917. De bevelen tot evacuatie waren vooral gericht tegen de Joodse bevolking.
Tel Aviv bleef groeien in 1926 . Tegelijkertijd kreeg het culturele leven een impuls door de oprichting van het Ohel Theater en het besluit van het Habima Theater om Tel Aviv in 1931 tot haar vaste basis te maken. Tel Aviv kreeg in 1934 de status van gemeente.
De bevolking nam dramatisch toe tijdens de Vijfde Aliyah, toen de nazi’s in Duitsland aan de macht kwamen. Toen de Joden Europa ontvluchtten, vestigden velen zich in Tel Aviv, waardoor het inwonertal in 1937 op 150.000 kwam, vergeleken met de 69.000 inwoners van Jaffa. Binnen twee jaar waren het er 160.000, dat was meer dan een derde van de totale Joodse bevolking van het land. Veel nieuwe immigranten bleven nadat ze in Jaffa aan land waren gegaan, waardoor de stad een centrum van stedelijk leven werd. In de nasleep van de Arabische opstand van 1936-39 werd in 1938 een lokale haven gebouwd, onafhankelijk van Jaffa, en Lod Airport (later Ben Gurion Airport) en Sde Dov Airport werden tussen 1937 en 1938 geopend.
Tel Aviv’s Witte Stad
Tel Aviv’s Witte Stad, sinds 2004 UNESCO Werelderfgoed, ontstond in de jaren dertig van de vorige eeuw. Veel van de Duits-Joodse architecten die werden opgeleid aan het Bauhaus, de modernistische architectuurschool die in 1933 door de nazi’s werd gesloten, ontvluchtten Duitsland. Sommigen, zoals architect Arieh Sharon, kwamen naar Palestina en pasten de architectonische opvattingen van het Bauhaus en andere soortgelijke scholen aan de plaatselijke omstandigheden aan, en creëerden wat naar verluidt de grootste concentratie van gebouwen in de internationale stijl ter wereld is.
Tegen de tijd van Israëls Onafhankelijkheidsverklaring op 14 mei 1948 was het inwonertal van Tel Aviv gestegen tot meer dan 200.000. Tel Aviv was het tijdelijke regeringscentrum van de Staat Israël totdat de regering in december 1949 naar Jeruzalem verhuisde. Als gevolg van het internationale geschil over de status van Jeruzalem bleven de meeste buitenlandse ambassades echter in of bij Tel Aviv. In het begin van de jaren ’80 verhuisden 13 ambassades in Jeruzalem naar Tel Aviv als onderdeel van de maatregelen van de VN naar aanleiding van Israels Jeruzalemwet van 1980.
Heden ten dage bevinden alle nationale ambassades, op twee na, zich in Tel Aviv of het omliggende district.De grenzen van Tel Aviv en Jaffa werden in 1948 een twistpunt tussen de gemeente Tel Aviv en de Israëlische regering. De eerste wilde alleen de noordelijke Joodse voorsteden van Jaffa inlijven, terwijl de laatste een meer volledige eenmaking wenste. . De regering besloot tot een definitieve vereniging van Tel Aviv en Jaffa op 4 oktober 1949, maar de eigenlijke eenmaking werd uitgesteld tot 24 april 1950 als gevolg van het gezamenlijke verzet van de burgemeester van Tel Aviv, Israël Rokach. De naam van de verenigde stad was Tel Aviv tot 19 augustus 1950, toen het werd omgedoopt tot Tel Aviv-Yafo om de historische naam Jaffa te behouden.
Tel Aviv groeide zo uit tot 42 vierkante kilometer (16.2 sq mi). In 1949 werd een gedenkteken voor de 60 stichters van Tel Aviv gebouwd. In de afgelopen 60 jaar heeft Tel Aviv zich ontwikkeld tot een seculiere, liberale stad met een bruisend nachtleven en een caf? cultuur.
In de jaren 60 werden enkele van Tel Aviv’s oudere gebouwen gesloopt en vervangen door de eerste hoogbouw van het land, waaronder de Shalom Meir Toren, die tot 1999 het hoogste gebouw van Israël was. De bevolking van Tel Aviv bereikte in het begin van de jaren zestig een hoogtepunt met 390.000 inwoners, wat 16 procent van het totaal aantal inwoners van het land was. Er volgde echter een lange periode van gestage daling en aan het eind van de jaren tachtig had de stad een vergrijzende bevolking van 317.000. Hoge onroerendgoedprijzen dreven gezinnen weg en weerhielden jongeren ervan om er te gaan wonen.
In deze tijd, begon de gentrificatie in de arme buurten van Zuid-Tel Aviv, en werd de oude haven in het noorden vernieuwd. Er werden nieuwe wetten ingevoerd om de modernistische gebouwen te beschermen, en de inspanningen om ze te behouden werden geholpen door de erkenning van de Witte Stad van Tel Aviv door de UNESCO als werelderfgoed. In het begin van de jaren 1990 werd de daling van de bevolking omgebogen, gedeeltelijk door de grote golf van immigranten uit de voormalige Sovjet-Unie. Tel Aviv begon zich ook te ontpoppen als een high-tech centrum. De bouw van vele wolkenkrabbers en high-tech kantoorgebouwen volgde. In 1993 werd Tel Aviv gecategoriseerd als wereldstad. De stad wordt beschouwd als een sterke kandidaat voor de status van wereldstad.
Geschiedenis van Tel Aviv
In 2009 vierde Tel Aviv zijn officiële honderdjarig bestaan. Naast vieringen in de stad en in het hele land werden in het kader van deze verjaardag verschillende belangrijke digitale collecties van historisch materiaal vrijgegeven. Het gaat onder meer om de sectie Geschiedenis van de officiële website over het honderdjarig bestaan van Tel Aviv-Yafo; de collectie Ahuzat Bayit, die zich richt op de stichtende families van Tel Aviv en foto’s en biografieën bevat, en de collectie Eliasaf Robinson Tel Aviv van Stanford University, die de geschiedenis van de stad documenteert. Deze laatste bestaat uit enkele duizenden foto’s, ansichtkaarten, posters, boeken en andere historische documenten uit de 100-jarige geschiedenis van Tel Aviv.