Tetracycline, een van een groep breedspectrum antibiotische verbindingen die een gemeenschappelijke basisstructuur hebben en ofwel rechtstreeks uit verschillende soorten Streptomyces-bacteriën worden geïsoleerd, ofwel halfsynthetisch uit die geïsoleerde verbindingen worden geproduceerd.
Tetracyclinen werken door in te grijpen in het vermogen van een bacterie om bepaalde vitale eiwitten te produceren; het zijn dus eerder remmers van de groei (bacteriostatisch) dan doders van de infectiekiem (bacteriocidaal) en zij zijn alleen werkzaam tegen zich vermenigvuldigende micro-organismen. Tetracyclinen worden gebruikt tegen een verscheidenheid van besmettelijke ziekten, waaronder cholera, rickettsiale infecties, trachoom (een chronische infectie van het oog), psittacose (een ziekte die door bepaalde vogels wordt overgebracht), brucellose en tularemie. Tetracyclinen zijn ook gebruikt voor de behandeling van acne.
Hoewel alle tetracyclinen een gemeenschappelijke structuur hebben, verschillen zij van elkaar door de aan- of afwezigheid van chloride-, methyl- en hydroxylgroepen. Hoewel deze modificaties hun breedspectrum antibacteriële activiteit niet veranderen, beïnvloeden zij wel de farmacologische eigenschappen zoals de halfwaardetijd en de binding aan eiwitten in serum. De tetracyclinen hebben allemaal hetzelfde antibacteriële spectrum, hoewel er enige verschillen zijn in de gevoeligheid van de bacteriën voor de verschillende soorten tetracyclinen. Zij remmen de eiwitsynthese in zowel bacteriële als menselijke cellen. Bacteriën hebben een systeem waardoor tetracyclines in de cel kunnen worden getransporteerd, terwijl menselijke cellen dat niet doen; menselijke cellen blijven daarom gespaard van de effecten van tetracycline op de eiwitsynthese.
Alle tetracyclines worden na orale toediening uit het maagdarmkanaal geabsorbeerd, en de meeste kunnen intraveneus of intramusculair worden toegediend. Omdat calcium, magnesium, aluminium en ijzer onoplosbare producten vormen met de meeste tetracyclines, kunnen ze niet gelijktijdig worden gegeven met stoffen die deze mineralen bevatten (bv. melk). Complexen tussen tetracyclinen en calcium kunnen vlekken op de tanden en vertraging van de botgroei veroorzaken bij jonge kinderen of bij pasgeborenen als tetracyclinen na de vierde maand van de zwangerschap worden ingenomen. Tetracycline kan ook lichtgevoeligheid veroorzaken bij patiënten die aan zonlicht worden blootgesteld.
Omdat niet alle tetracycline die oraal wordt toegediend, wordt geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal, kan de bacteriële populatie van de darm resistent worden tegen tetracyclines, wat leidt tot overgroei (suprainfectie) van resistente organismen. Aangenomen wordt dat het wijdverbreide gebruik van tetracyclinen heeft bijgedragen tot een toename van het aantal tetracyclineresistente organismen, waardoor bepaalde infecties weerbaarder tegen behandeling zijn geworden. Er zijn ook vraagtekens geplaatst bij het gebruik van tetracyclinen in veevoer om de groei te bevorderen.