The Components of the Best Residential Drug Treatment Programs

While some people may receive adequate treatment in outpatient settings, people with more severe or long-term instances of addiction might need inpatient or residential care. Niet alle residentiële programma’s zijn echter hetzelfde, en iemand die worstelt met drugs- of alcoholverslaving weet misschien niet hoe het ideale residentiële behandelingsprogramma eruit ziet.

Elk persoon is uniek, of ze nu een stoornis in het gebruik van middelen (SUD) hebben of niet. Of ze nu wel of geen bijkomende geestelijke gezondheidsproblemen hebben. Er zijn verschillende vormen van behandeling om aan de uiteenlopende behoeften van patiënten te voldoen. Bij American Addiction Centers bieden we zowel residentiële als poliklinische behandeling om aan een verscheidenheid van behoeften te voldoen. Als u denkt dat u hulp nodig heeft met uw SUD, neem dan contact op met een van onze toelatingsnavigators op om het programma te vinden dat bij u past!

Een combinatie van medisch ondersteunde behandelingen en verschillende soorten therapie vormen de aanpak die het meest waarschijnlijk zal resulteren in het resultaat en het behoud van herstel op de lange termijn.1

De componenten van deze behandelingen zoals gebruikt in een residentiële setting worden hieronder geschetst om individuen die hulp zoeken met hun verslavingen, of hun dierbaren, te helpen het residentiële behandelingsprogramma te vinden dat hen het meest waarschijnlijk zal ondersteunen in hun reis.

De elementen van residentiële behandeling

Een studie in het tijdschrift Addiction toonde aan dat mensen die niet probeerden hulp te krijgen voor hun verslaving minder kans hadden om 3 jaar nuchter te blijven, en meer kans hadden om terug te vallen.2

• 62% van degenen die professionele hulp kregen bij de behandeling van hun verslaving, bleef 3 jaar na de behandeling in herstel, vergeleken met slechts 43% van degenen die geen behandeling kregen.2
• 57% van degenen die 3 jaar haalden, was na in totaal 16 jaar nog steeds vrij van de stof.2

Dit toont aan dat het krijgen van een professionele behandeling van vitaal belang is voor het bereiken van het beste resultaat.

Een essentieel element van de behandeling van drugsverslaving is de duur van de behandeling – het lang genoeg bij een behandelingsprogramma blijven om met vertrouwen in hun nieuw geleerde vaardigheden en hulpmiddelen uit het herstel te komen.3 Behandeling is vaak het meest effectief als het in een continuüm wordt gedaan, hetzij in dezelfde faciliteit of als meerdere faciliteiten informatie delen en samenwerken aan de zorg voor de patiënt.

Residentiële afkickklinieken bieden 24-uurs zorg om mensen te helpen herstel van verslaving te bereiken en te behouden. Deze programma’s zijn in staat om een breed scala aan diensten aan te bieden die meer kans bieden om cliënten te helpen capaciteiten en hulpmiddelen te ontwikkelen om in herstel te blijven tot ver na het verlaten van het programma. Deze omvatten:

• Medisch ondersteunde detox en ontwenning, indien nodig.
• Medisch ondersteunde onderhoudszorg, indien nodig.
• Individuele therapieën, zoals cognitieve gedragstherapie (CBT).
• Familie of koppels counseling.
• Building vaardigheden en tools die nodig zijn voor het leven na de behandeling.
• Volgzorg na afloop van het geformaliseerde programma.

Hoe lang blijven mensen in een residentiële behandeling?

Residentiële behandelingsprogramma’s kunnen variëren, maar de gemiddelde verblijfsduur voor langere termijn rehab kan variëren van 90 dagen (3 maanden) tot 120 en 180 dagen (respectievelijk 4 en 6 maanden). De duur van het verblijf voor lange termijn drug rehab programma’s zal afhangen van uw persoonlijke situatie en behandelplan.

Medically Supported Detox and Withdrawal

De fysieke componenten van de behandeling omvatten het bevrijden van het lichaam van zijn afhankelijkheid van de verslavende stof.

Wanneer mensen in een drug behandeling, een van de eerste cruciale taken is om het systeem te ontgiften en door het vaak uitdagende, en soms gevaarlijke, proces van terugtrekking uit de verslavende stoffen. In een residentiële behandeling kan dit het beste worden gedaan door middel van medisch ondersteunde detox en ontwenning, die de ontwenningsverschijnselen kunnen verlichten terwijl de persoon veilig blijft.

Ontwenning gaat meestal gepaard met enig ongemak, dat kan worden verminderd door middel van verschillende medicijnen die door artsen en andere medische professionals worden toegediend.

Het beheersen van ontwenningsverschijnselen is van vitaal belang voor een succesvol residentieel programma, omdat de persoon meer kans heeft om in de ontwenningskliniek te blijven als de ontwenningsverschijnselen onder controle worden gehouden.

Bij verslaving aan bepaalde stoffen, zoals alcohol, opiaten en benzodiazepinen (benzo’s), kan de ontwenningsverschijnselen gevaarlijk en zelfs levensbedreigend zijn.

Zelfs bij benzo’s met een lage dosering kunnen bij langdurig gebruik ernstige ontwenningsverschijnselen optreden, die onder de hoede van een professional moeten worden aangepakt, die medicijnen kan toedienen om de ergste symptomen te voorkomen.4 In de meeste gevallen moeten mensen die verslaafd zijn aan alcohol, opiaten en benzos niet proberen om op eigen houtje af te kicken.

Medically-Supported Maintenance

Voor sommige mensen is medicatie een effectieve manier om onthouding van hun verslaving vol te houden totdat ze de uitdaging van herstel beter alleen aankunnen. Voor het afkicken van alcohol of opiaten bijvoorbeeld, kunnen onderhoudsmedicijnen helpen om het hunkeren naar en de behoefte aan de high van de stof te verminderen. Dit kan de persoon meer tijd geven om hulpmiddelen te ontwikkelen om gedrag en situaties te vermijden die tot terugval kunnen leiden.

Omdat deze medicijnen hun eigen risico’s met zich mee kunnen brengen en onder de hoede van een arts moeten worden toegediend, zijn ze gemakkelijker te beheren in een residentieel programma waar medische professionals toezicht kunnen houden op het gebruik of het stoppen ervan.

Alomvattende therapie

Andere onderdelen van de behandeling omvatten psychologische en sociale therapieën die de behandelde persoon helpen om de factoren die bijdragen aan de verslaving te begrijpen en te beheersen. Dit kan vooral nuttig zijn voor mensen met een dubbele diagnose, zoals verslaving die voorkomt naast andere psychische stoornissen zoals depressie of angst.

In gevallen van een dubbele diagnose moeten alle samen voorkomende problemen tegelijkertijd worden behandeld. Daarom is het belangrijk om een behandelteam te hebben dat alle factoren begrijpt.

Zoiets eenvoudigs als de verstandhouding tussen een begeleider en een cliënt kan bijdragen aan een grotere kans op blijvend herstel na de behandeling.5

Als gevolg hiervan is individuele therapie essentieel voor een effectieve verslavingsbehandeling. Hoewel de meeste programma’s enkele vormen van groepstherapie bevatten, wordt specifieke winst vaak geboekt in individuele therapie.

Het onderwijzen van cliënten over de mentale en emotionele factoren die bijdragen aan hun verslaving kan hen helpen de triggers te herkennen die de verslavende cyclus weer op gang kunnen brengen. Het is ook nuttig om mensen in staat te stellen de gedachtepatronen te verwerken die gepaard gaan met hun verlangens en de relaties die terugval kunnen bevorderen, zodat ze copingmechanismen kunnen ontwikkelen om hen te helpen bepaalde gedachten of omstandigheden die hen tot terugval kunnen aanzetten, te verwerken of te vermijden. Dit kan worden bereikt door verschillende vormen van therapie.

Cognitieve gedragstherapie

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van counseling die iemand helpt de specifieke situaties te herkennen die verslavend gedrag veroorzaken, zodat de persoon vervolgens strategieën kan oefenen om die triggers en gedragingen te vermijden.

Een onderzoeksevaluatie van The American Journal of Psychiatry haalde een aantal studies aan waarin de effecten van CGT niet alleen nuttig waren terwijl de therapie bezig was, maar ook effectief waren, en soms zelfs nog effectiever werden, nadat de therapie was gestaakt.6

Een van deze onderzoeken toonde aan dat het toevoegen van CGT aan een langzame vermindering van benzo’s voor mensen met angststoornissen meer hielp bij het verminderen van het benzo-gebruik dan de langzame vermindering alleen.6 Drie maanden na de behandeling was 77 procent van degenen die zowel de langzame vermindering als de therapie hadden gekregen, nog steeds herstellende.6

Familie- of paarbegeleiding en voorlichting

Tijdens een residentiële behandeling is het nuttig om de familie of partner van de betrokkene bij de therapie te betrekken.

Zoals besproken in de Treatment Improvement Protocols van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA), kan informatie over de stoornis in het middelenmisbruik en de gevolgen daarvan de naasten van de herstellende ondersteunen. Deze informatie omvat:

• Wat de behandelingen zijn en hoe ze werken.
• Wat te verwachten nadat de persoon uit de behandeling is ontslagen.
• Hoe de resultaten van de behandeling te ondersteunen.
• Post-behandelingsprogramma’s en hulpbronnen.

In veel gevallen kan het ook belangrijk zijn om counseling te bieden aan de persoon en dierbaren samen. Dit kan alle betrokkenen helpen nieuwe patronen op te bouwen die het herstel ondersteunen in plaats van terug te keren naar oud gedrag dat tot terugval kan leiden.

De familie kan beginnen met het leren herkennen en vermijden van medeplichtig of in staat stellend gedrag. Dit kan een gezondere manier van omgaan met elkaar opbouwen en helpen bij het voorkomen van gedachten en situaties die tot terugval kunnen leiden.

Hulpmiddelen en ondersteunende middelen voor na de residentiële behandeling vastleggen

Een praktisch onderdeel van residentiële behandeling is cliënten voorbereiden op succes nadat ze hun behandelingsprogramma hebben verlaten. Als cliënten in staat zijn om vaardigheden en hulpmiddelen te oefenen en te gebruiken terwijl ze in behandeling zijn, is de kans groter dat ze hun herstel in de maanden en jaren na de afkickperiode kunnen volhouden.

Dit soort strategieën kunnen follow-upgesprekken zijn om te controleren en te motiveren voor blijvende inzet of aanmoediging om lid te worden van gemeenschappelijke herstelgroepen en fellowships, zoals 12-Step of alternatieve ondersteuningsprogramma’s.

And, residential treatment that is personal, intense, and comprehensive provides the most hopeful path for individuals and their loved ones to attain, and thrive in, recovery.

1. National Institute on Drug Abuse. (2019). Treatment approaches for drug addiction.
2. Moos, R.H. & Moos, B. S. (2006). Rates and predictors of relapse after natural and treated remission from alcohol use disorders. Addiction 101(2), 212-222.
3. National Institute on Drug Abuse. (2019). Behandelingsbenaderingen voor drugsverslaving.
4. Lader, M. (1987). Langdurige anxiolytische therapie: de kwestie van de ontwenning van drugs. Tijdschrift voor Klinische Psychiatrie 48(Supp 16-6).
5. Joe, G.W., Simpson, D.D., Dansereau, D.F., & Rowan-Szal, G.A. (2001). Relationships between counseling rapport and drug abuse treatment outcomes. Psychiatric Services 52(9), 1223-1229.
6. Carroll, K.M. & Onken, L.S. (2005). Gedragstherapieën voor drugsmisbruik. The American Journal of Psychiatry 162(8), 1452-1460.