The Cumberland Road, ook bekend als de National Road of National Turnpike, was de eerste weg in de geschiedenis van de Verenigde Staten die door de federale overheid werd gefinancierd. President Thomas Jefferson propageerde de weg om de westwaartse expansie te ondersteunen en de natie in ontwikkeling te verenigen, en het Congres gaf in 1806 toestemming voor de aanleg.
In het midden van de eeuw liep de eerste nationale snelweg van de Verenigde Staten van Cumberland, Maryland, naar St. Louis, Missouri. Hiermee werd Jeffersons belofte om het land te verenigen ingelost: Hij bevorderde de handel en het reizen tussen de Atlantische kolonies en het westen. Het legde ook de basis voor het federale snelwegsysteem van de V.S.
De aanleg van een federale weg leidde echter tot controverse toen het Congres deze goedkeurde. Veel staatslieden konden de kosten niet rechtvaardigen, gezien het feit dat kanalen en rivieren tegen die tijd hadden bewezen efficiënt te zijn voor transport. Belangrijker was echter dat men vraagtekens plaatste bij het idee dat de federale regering een weg zou moeten financieren. Ze vroegen zich af of de grondwet dit wel toestond. Tegenwoordig vormen de federale snelwegen de ruggengraat van de infrastructuur van het land. In het begin van de 19e eeuw werden de meeste doorgangen echter gefinancierd door de staten waarin ze waren gelegen en die baat hadden bij de aanleg ervan. Het Erie-kanaal was een vroege uitzondering; het werd gefinancierd door de staat New York, ondanks het feit dat het ten goede kwam aan andere staten.
Niettemin begon in 1811 de aanleg van de Cumberland Road, die door Maryland en West Virginia liep. De weg werd in delen aangelegd, verspreid over een aantal decennia, en groeide uit tot een levendige snelweg. Er ontstonden steden, dorpen en bedrijven langs de weg. De weg was ook een model voor stadsplanning en commerciële ontwikkeling, omdat snelwegen een integraal onderdeel werden van het Amerikaanse landschap.
De horten en stoten die kenmerkend waren voor de eerste federale weg van het land bleven gedurende zijn hele bestaan bestaan, en de populariteit weerspiegelde op verschillende momenten de sociale omgeving van het land. De populariteit van de National Road steeg in de jaren 1840 toen het een populaire route werd voor Conestoga wagens die een bloeiende commerciële handel stimuleerden. In de jaren 1870, met de opkomst van de spoorwegen, verloor de National Road zijn aantrekkingskracht, maar tegen de jaren 1920 had hij een comeback gemaakt. De ontwikkeling van de auto deed de belangstelling voor de weg herleven, en de federale fondsen namen toe om de groei van het federale wegennet te ondersteunen. Het interstate highway systeem groeide. De Cumberland Road, ooit “de hoofdstraat van Amerika” genoemd, werd bekend als “de weg die een natie heeft opgebouwd”. Om de behoefte aan betere wegen te ondersteunen, werd de Cumberland Road in 1926 opgenomen in de Interstate 40, die van kust tot kust loopt.