We ontdekten dat we baby nr. 2 verwachtten toen baby nr. 1 net 11 maanden oud was. We hadden nog niet eens een toost uitgebracht op het eerste jaar voordat we ons schrap zetten voor de orkaan die weer om ons heen zou draaien. We zaten nog diep in babyland en vanaf dat moment bleven we maar dieper graven, met meer luiers, meer doekjes, meer gehuil en nog minder slaap.
Ik zal eerlijk zijn – de hele “twee onder twee”-ervaring is vanaf het begin ruw.
Ik vond dat zwanger zijn en tegelijkertijd de hele dag voor een peuter zorgen, de zwaarste fysieke prestatie van mijn leven was. Het was anders dan bij mijn vorige zwangerschap, toen ik voor het grootste deel kon uitrusten en me vooral op mezelf kon concentreren. Deze keer was ik uitgeput en pijnlijk van week 1 tot en met week 40.
Nadat ik was bevallen van onze tweede prachtige zoon, verdubbelde mijn hart in omvang – en daarmee ook de uitdagingen. Veel had ik verwacht, veel meer ook niet. We zitten nu vijf maanden in de loopgraven en terwijl ik door deze ongelooflijk rommelige, chaotische, uitputtende en toch ook magische tijd in ons leven blijf navigeren, heb ik een aantal belangrijke lessen verzameld om te delen met andere mama’s die er ook gewoon naar streven om dag in dag uit te overleven.
Als je twee kinderen onder de twee jaar hebt of krijgt – schenk die tweede kop koffie in en let op. Hier lees je hoe je kunt overleven.
Sta open om dingen anders te doen
Ik gaf mijn eerstgeborene bijna uitsluitend borstvoeding, maar deze keer lukte het gewoon niet. Van het proberen te voorkomen dat mijn peuter over me heen klom terwijl ik topless de nieuwe jongen zat te verzorgen, tot de constante stress van het piekeren over mijn voeding – het was absoluut niet dezelfde ervaring als bij mijn eerste keer.
Dus analyseerde ik de situatie, paste me aan en werd een liefhebber van combo-voeden. Het was niet mijn bedoeling om al zo vroeg flesvoeding te gebruiken, maar elke baby is anders en elke levenssituatie is anders. Ik leerde al snel dat ik open moest staan voor andere manieren om dingen te doen als ik een gelukkiger, minder gestresste mama wilde zijn.
Bron: @fayemaslab
Laat los van alles proberen te doen
Hoe graag inspirerende quotes me ook anders willen doen geloven, ik heb geleerd en geaccepteerd dat ik het niet allemaal kan doen. Sommige dingen moeten wijken.
Voor mij betekende dat het loslaten van het voortdurend proberen de “perfecte” omgeving voor mijn peuter te creëren, vol met alleen maar “verrijkende, leerzame” activiteiten en het drie keer per dag koken van indrukwekkende maaltijden.
Dus soms eet hij een “picknickmaaltijd” bestaande uit alle willekeurige dingen die we in de voorraadkast hebben liggen met een zakje groenten erbij voor de goede orde. En wat denk je?
We lezen en spelen de hele tijd spelletjes in ons huis, maar als ik voor de baby moet zorgen en er zeker van wil zijn dat mijn peuter niet over de eetkamertafel klimt, laat ik Daniel Tiger soms babysitten.
Ik heb me lange tijd een vreselijke moeder gevoeld, maar nu niet meer. Hij zit niet urenlang voor de tv en ik realiseer me dat dit deel van ons leven niet eeuwig zal duren, dus voor nu, als ik wat hulp nodig heb om mijn peuter bezig te houden, vind ik het prima om Daniel in te schakelen.
Acepteer alle hulp. En vraag dan om nog meer
Zo langzamerhand heb ik het losgelaten om alles te willen doen, en heb ik het idee van hulp vragen “binnengelaten”. Of dat nu ingehuurde hulp is of familie en vrienden, ik moedig alle twee-onder-twee-huishoudens aan om na te denken over wat je aan hulp zou willen hebben en dan een beetje meer te doen dan dat. Je zult er geen spijt van krijgen.
Mijn moeder is zes weken bij ons komen wonen toen baby 2 werd geboren, en dat was een groot voordeel. Ze deed de was, hielp met eten, hield de baby vast zodat ik kon douchen, en hield heel veel van onze peuter, waardoor de overgang 10x soepeler verliep dan als ze er niet was geweest.
Wij hadden natuurlijk geluk, en niet iedereen heeft toegang tot dat soort hulp. De situatie is voor iedereen anders, maar ik moedig collega-mama’s aan om hulp te aanvaarden en te vragen. Bepaal waar je vrienden of buren om hulp kunt vragen, of maak afspraken over zaken als boodschappenbezorging of maaltijddiensten. Als je de middelen hebt, huur dan een liefhebbende babysitter of nanny in voor een paar uur per dag voor je oudere peuter. Want dat gezegde, je hebt een dorp nodig? – is nog nooit zo waar geweest.
Bron: @kellyinthecity
Jouw peuter heeft één-op-één tijd nodig. Jij ook
Ik dacht dat die speciale tijd voor alleen-mama’s pas zou komen als mijn jongens ouder waren, als ze onze tijd samen konden begrijpen en waarderen. Maar ik had het mis. Mijn oudste zoon is dan wel pas 23 maanden, maar hij weet 100% wanneer broertje slaapt en hij mama’s volledige aandacht kan krijgen.
Dus hebben we ons ingeschreven voor muziekles, speciaal op zaterdagochtend, als de kleine thuis kon blijven bij papa. We zoeken naar vrachtwagens op de weg erheen en zingen en dansen samen tijdens de les. Soms stoppen we zelfs bij Starbucks op weg naar huis voor koffie en cake pops.
Het is een van mijn favoriete momenten van de hele week en ik weet zeker dat hij er net zo over denkt. Van één naar twee kinderen gaan is een enorme overgang voor het hele gezin, en het is makkelijk om het gevoel te hebben dat je relaties met elk gezinslid niet worden gevoed – er is maar zo veel tijd in een dag. Door kleine plannetjes te maken voor tijd alleen met elk van je kinderen en je partner, kun je het schuldgevoel dat je niet genoeg bent voor iedereen, een heel stuk verlichten.
Organisatie zal je gezond verstand redden
Organiseren is nog nooit zo essentieel geweest. Ik heb het niet over belangrijke zaken, zoals belastingen en rekeningen. Ik bedoel, je moet nu al georganiseerd zijn om het huis uit te komen.
Als we ’s ochtends de deur uit moeten, bereid ik alles de avond van tevoren voor. Ik pak de luiertas in, leg kleren klaar voor de kinderen en mezelf, maak snacks en waterflessen klaar en schrijf post-it briefjes met geheugensteuntjes voor de dingen die ik ’s ochtends pas kan inpakken.
Het lijkt misschien simpel, maar deze mentaliteit van vooruitdenken om ’s ochtends de deur uit te gaan en bij elk ander belangrijk uitje of boodschapje (wat nu alles is) verloopt alles soepeler en vermindert het risico dat ik belangrijke dingen vergeet, zoals rozijntjes voor de peuter en een reserve-uitzet voor de baby.
Vind je koffie en wijn
Ik heb altijd al graag kleine manieren ontdekt om mijn leven aangenamer te maken, en met twee baby’s op sleeptouw is deze gewoonte nu een noodzaak geworden. Het leven draait nu niet om grote gebaren – het zijn echt de kleine dingen die helpen om elke dag wat vlotter en met meer glimlach te laten verlopen.
Voor mij zijn drankjes een zegen. Een goede nachtrust of niet, mijn dag begint met koffie – ik kijk er elke ochtend echt naar uit. En terwijl het me de hele dag van brandstof voorziet, grijp ik ’s avonds naar een glas rode wijn. De routine om een glas wijn in te schenken en er langzaam van te nippen als de kinderen (hopelijk) slapen, is mijn kleine traktatie. Dan proosten mijn man en ik dat we weer zo’n rollercoaster van een dag achter de rug hebben, halen we diep adem en kunnen we even bijkomen voordat we alles weer overdoen.
Elke moeder haar “koffie en wijn” is anders, maar wat ook maar een glimlach op je gezicht tovert, zoek dat uit en doe het zo vaak mogelijk. Het lijkt niet veel, maar dat hoeft het ook niet te zijn. Eenvoudige genoegens zijn belangrijk. Aan het eind van een lange dag kom je met een beetje winst (of, ahem, wijn) een heel eind.
Bron: @heidi.rawstorn
When in Doubt, Dance It Out
Wanneer de peuter een driftbui heeft en de zuigeling al de hele dag aan het foeteren is, kunnen de tijden behoorlijk somber aanvoelen.
Je kunt kiezen: medelijden hebben of muziek opzetten en gaan dansen. Het is bijna een garantie dat de tranen van mijn peuter opgedroogd zijn en dat hij in een mum van tijd staat te springen. De baby vermaakt zich prima met alle actie en lacht nu van wang tot bolle wang. En ik? Ik haal de frustratie eruit en pomp de endorfine naar binnen.
Zelfs al is het maar voor vijf minuten, het verandert onze dag echt. We dansen, we lachen, en we omarmen de chaos omdat dat zoveel beter is dan ertegen vechten.
Deze tijd is een fase. Het is niet altijd makkelijk om dat te onthouden, en het maakt de dagen niet minder zwaar, maar het is de waarheid. Naarmate de tijd verstrijkt, raak je steeds meer in de routine en lijken de dingen steeds gemakkelijker te gaan als je eenmaal de smaak te pakken begint te krijgen.
Twee onder de twee is geen gemakkelijke prestatie, maar het gaat wel gepaard met een dubbele dosis van die geweldige kinderliefde. Je kunt ongetwijfeld alle gekkigheid aan die op je pad zal komen – vergeet alleen niet om ook alle liefde in je op te nemen. Dat is het beste deel.