Ik heb in de loop der jaren al heel wat rom-coms gezien, maar ‘The First Time’ is anders dan alle andere rom-coms die ik tot nu toe heb gezien. Sterker nog, ik weet niet eens of ik het wel een rom-com zou noemen, het is meer een romantisch drama. Het centrale component van het verhaal is de romance tussen de twee hoofdpersonages, maar er is niet veel komedie en er zijn zeker geen momenten om hardop te lachen. Er zijn vrij veel emotionele scènes en tegen het einde van de film schrok ik van hoe donker het werd voor wat ik aanvankelijk dacht dat een rom-com was. egrijp me niet verkeerd, deze film heeft nog steeds veel van dezelfde stijlfiguren die je zou verwachten van elke romantische film – eenzame jongen ontmoet lief meisje, het klikt, ze heeft een dom vriendje, hij heeft een oogje op een populair meisje dat hem alleen als een vriend ziet en slaapt met de sportievelingen, het hoofdpaar ontkent hun gevoelens totdat ze het eindelijk toegeven, alles is gelukkig, dan komt het paar onvermijdelijk voor een obstakel te staan voordat ze hun weg terugvinden naar elkaar. We hebben het allemaal al eens eerder gezien en we kennen het uit ons hoofd, maar toch is er iets heel unieks aan ‘De Eerste Keer’.
Wat ‘The First Time’ anders maakt dan anderen in dit genre is hoe realistisch het is en de focus op de personages Dave (Dylan O’Brien) en Aubrey (Britt Robertson) en hun relatie. Hoewel er andere personages zijn en de twee hoofdpersonen interactie hebben met die andere personages, is het nog steeds volledig gericht op hun ontluikende romance. De chemie van Dylan en Britt verkoopt de romance en ondanks dat een groot deel van de film alleen op hen gericht is, was ik geboeid. Er is iets aan de manier waarop de film is opgebouwd en de scènes tussen de twee personages Dave en Aubrey dat ongelooflijk intiem en authentiek aanvoelt. Hun gesprekken zijn volledig uitgewerkt en er wordt tijd besteed om het proces te laten zien waarin de twee elkaar leren kennen. In de meeste films voelt het alsof er haast is om naar de volgende scène of het volgende plotpunt te gaan, maar ‘The First Time’ was erg karaktergedreven, en daar heb ik van genoten. De dialoog voelt realistisch en natuurlijk aan (hoewel soms een beetje melodramatisch) en was niet doordrenkt met romantische clichés. De gesprekken tussen Dave en Aubrey waren precies het soort gesprekken dat mensen voeren als ze elkaar voor het eerst ontmoeten en elkaar leren kennen. at ik het meest bewonder aan ‘De eerste keer’ is dat het niet bang was om de hobbelige weg te laten zien die de meesten van ons afleggen als we iemand nieuw ontmoeten. Hoewel Dave en Aubrey zich tot elkaar aangetrokken voelen en er chemie tussen hen ontstaat, is de weg ernaartoe niet gemakkelijk. Tegen het einde was ik ervan overtuigd dat de twee hun happy end niet zouden vinden en hun eigen weg zouden gaan, en ik bewonderde het dat de film de grenzen van hun romance op die manier verlegde. Het belangrijkste obstakel dat hen tegen het einde in de weg staat is realistisch en aangrijpend, en niet oppervlakkig of geconstrueerd. Hoe ze zich voelen en wat ze doormaken is ongelooflijk relateerbaar en het was verfrissend om een liefdesfilm te zien die niet alleen op fantasie is gebaseerd. De relatie voelt echt aan en is een afspiegeling van veel relaties (vooral eerste relaties) tussen jonge mensen.
Daarnaast was de verkenning van de liefde net zo verfrissend. In plaats van het woord liefde in de mond te nemen of de personages elkaar (of ons) te laten vertellen dat ze van elkaar houden, kregen we het proces te zien waarin ze verliefd werden zonder dat er een etiket op werd geplakt. Een van mijn favoriete momenten is wanneer Dave toegeeft dat hij nog nooit voor iemand gevoeld heeft wat hij voor Aubrey voelt, en dat hij niet weet wat die gevoelens zijn of wat ze betekenen. Liefde is een gecompliceerde emotie, vooral als je het voor het eerst ervaart en ik vond het leuk dat de film dat gevoel van onzekerheid en verwarring dat beide personages doormaken als hun gevoelens voor elkaar zich ontwikkelen, weergaf.
Tot slot vind ik het geweldig dat Dave en Aubrey, ondanks dat ze jong en onervaren zijn, volwassenheid en veerkracht laten zien in de manier waarop ze omgaan met de hindernissen die ze tegenkomen en de boodschap die deze film afgeeft aan het publiek (vooral het jongere publiek). In tegenstelling tot de meeste romantische films, geeft ‘The First Time’ niemand onrealistische verwachtingen van de liefde. Dave en Aubrey’s relatie is verre van perfect, en de film had gemakkelijk kunnen eindigen met hen die hun eigen weg gaan en elkaar nooit meer spreken, en dat is wat deze film zo uniek maakt. De boodschap is dat geen twee mensen ooit perfect voor elkaar zijn, dat er geen rechte of makkelijke weg is naar liefde/relaties en dat het makkelijk is om weg te lopen als je voor het eerst een addertje onder het gras vindt in een relatie, maar als je een unieke band met iemand hebt, is het de moeite waard om voor te vechten en aan te werken.
Over het geheel genomen heb ik genoten van ‘The First Time’ en zou ik het iedereen aanraden die fan is van romantische films. Dylan en Britt zijn geweldig, hun chemie is on point en het liefdesverhaal tussen Dave en Aubrey is niet gekunsteld of te clichématig, maar organisch en realistisch. Voor diegenen die op zoek zijn naar een luchtige of grappige rom-com, zal dit niet voor jou zijn, want het is veel emotioneler dan je zou verwachten van een romantische film. Maar zelfs dan vind ik deze film nog steeds de moeite waard, al was het maar om een deuk te slaan in de over-the-top en clichématige romantische fantasieën die in het romance genre voorkomen.