Sommige klassieke rockbands stonden bekend om hun wispelturigheid – en The Monkees waren in sommige opzichten wispelturig. Volgens geruchten konden de bandleden Davy Jones en Mike Nesmith niet met elkaar overweg. Is dat waar? Dit is wat Nesmith erover te zeggen had.
Wat Davy Jones zei over Mike Nesmith
The Monkees waren een band waarvan de aantrekkingskracht berustte op het idee van vriendschap. In hun sitcom werden ze geportretteerd als een groep vrienden die onder soms zeer vreemde omstandigheden bij elkaar bleven. Waren Jones en Nesmith echt vrienden – of was hun vriendschap een fictie voor de televisie?
Het is niet duidelijk. Volgens het boek Total Control: The Monkees/Michael Nesmith Story, zei Jones dat Nesmith “onbeleefd, arrogant, strijdlustig en agressief was, en dat was op een goede dag.”
Wat Mike Nesmith zei over Davy Jones
Nesmith herinnert het zich echter anders. In een interview met Rolling Stone vroeg Andy Greene Nesmith of de geruchten waar waren dat hij niet met Jones kon opschieten. Hij antwoordde: “Nou, sommige mensen zouden zeggen dat een van ons of wij allebei ruzie hadden en gewoon met niemand konden opschieten. Ik zal dat ergens op de drempel van de vriendschap tussen Davy en Mike laten, maar ik weet het niet… We waren allemaal vrienden op een bepaald niveau, zeer toevallige partners in de werkruimte. We genoten, tot op zekere hoogte, van het spelen van muziek.” In een apart Rolling Stone-interview ging Nesmith verder op de kwestie in.
Gerelativeerd: Het verhaal achter het liedje dat Davy Jones zong in ‘The Brady Bunch’
“Ik bedoel… mensen beginnen deze speculatieve zaken uit te spinnen,” zei Nesmith. “Ze maken ze tot meer dan ze zijn, en ze stellen je vragen waarvan ze denken dat ze saillant zijn of tot een punt, en ik ben altijd verrast. Ik ben altijd verbaasd. Het is dan zo van: ‘Waar haal je dit vandaan? Je hebt er duidelijk geen idee van. Ik bedoel, ik kan zien hoe mensen een zaak kunnen bouwen voor bijna alles wat ze willen dat waar is. In de wetenschap noemen ze dat een ‘confirmation bias’.”
Voor de goede orde, Nesmith werkte nog met Jones lang nadat The Monkees in 1970 uit elkaar gingen. Beiden leverden hun muzikale bijdrage aan Justus, The Monkees’ reüniealbum Justus uit 1996. Justus heeft een woordspelende titel (“just us”) die verwijst naar het feit dat The Monkees hun creatieve richting op dat album zelf in handen namen. Het klinkt niet veel als de output van de band uit de jaren zestig, wat laat zien dat ze bereik hadden.
GerelATEERD: Why Jimi Hendrix Opened for the Monkees Even Though He Hated Them
Dit lid van de band ‘was The Monkees’
Misschien toonde Nesmith zijn grootste genegenheid voor Jones na de dood van Jones in 2012. Volgens Rolling Stone zei Nesmith dat Jones “The Monkees was” Hij zei dat Jones en Mickey Dolenz het hart vormden van de sitcom van de band, en vergeleek hen met komieken Bob Hope en Bing Crosby, die bekend stonden om hun Road to… films.
Daarnaast prees Nesmith het gevoel voor humor van Jones en zijn lach. Nesmith vond dat Jones net zo goed moppen kon vertellen als de leden van Monty Python – een ongelooflijk compliment. In zekere zin is deze vergelijking passend, aangezien The Monkees en Monty Python ons pop-surrealistische televisieshows hebben gegeven. Het blijkt dat Nesmiths vriendschap met Jones meer was dan een plotpunt in een sitcom.