Types Of Sutures Sutures And Their Uses

Bij elke vorm van chirurgie zijn verschillende onderdelen en apparaten betrokken. Gewoonlijk moeten artsen de wonden verzorgen en sluiten, vooral na een invasieve operatie. De wond heeft gewoonlijk enkele dagen nodig om te herstellen, en de arts sluit de wond op zodanige wijze dat bloeding en infectie worden voorkomen. Deze triomf wordt bereikt met behulp van chirurgische apparatuur en procedures die breed worden gecategoriseerd als chirurgische hechtingen. In dit artikel worden de verschillende soorten chirurgische hechtingen uitgelegd.

Wat is een chirurgische hechting?

Een chirurgische hechting is een van de meest voorkomende medische hulpmiddelen die artsen tijdens operaties gebruiken. De hechtdraad helpt bij het bijeenhouden van lichaamsweefsels na een operatie of een verwonding. De toepassing van een hechtdraad impliceert in wezen het gebruik van een naald samen met een aangehechte draad. Vandaag de dag hebben artsen toegang tot een grote verscheidenheid en soorten chirurgische hechtingen van verschillende maten, vormen en draadmaterialen.

De meeste mensen verwarren het woord hechtdraad vaak met hechtingen. Een hechting is echter gewoon de naam van het medische hulpmiddel dat door de arts wordt gebruikt om de wond te herstellen, terwijl hechten slechts de techniek is die de arts gebruikt om de wond te sluiten.

Classificatie van chirurgische hechtingen – een overzicht

chirurgische hechtingen kunnen op verschillende manieren worden geclassificeerd. Ten eerste wordt het materiaal van het hechtmateriaal gecategoriseerd als resorbeerbare hechtdraad of niet-resorbeerbare hechtdraad. De enzymen in het lichaamsweefsel kunnen de resorbeerbare hechtdraad op natuurlijke wijze verteren, en daarom hoeven artsen deze niet te verwijderen. De niet-opneembare hechtingen worden echter meestal na een paar dagen na de operatie verwijderd. Ze kunnen ook permanent in het lichaam achterblijven, afhankelijk van het soort operatie dat de patiënt heeft ondergaan.

Een hechting wordt ook ingedeeld op basis van de feitelijke structuur van het hechtmateriaal. Zo bestaat een monofilament hechtdraad uit één enkele draad die de hechtdraad gemakkelijk door het weefsel laat gaan. Een gevlochten hechtdraad daarentegen bestaat uit vele kleine draadjes die aan elkaar gevlochten zijn. Een gevlochten hechtdraad is weliswaar veiliger, maar verhoogt ook de kans op infecties.

Ten slotte worden hechtingen ook gecategoriseerd als zijnde van synthetisch of natuurlijk materiaal, maar het maakt niet veel uit omdat alle hechtmaterialen worden gesteriliseerd. Laten we nu de soorten hechtingen in detail bekijken.

Absorbeerbare hechtingen

Hier ziet u hoe resorbeerbare hechtingen worden ingedeeld:

• Catgut hechtingen

  Een catgut hechting is een natuurlijke, monofilament resorbeerbare hechting die een goede treksterkte heeft. De hechtdraad behoudt optimale sterkte om weefsels bij elkaar te houden. Catgut is een soepele en flexibele hechtdraad met een goede knoopbaarheid, en op basis van zijn grootte verdwijnt hij volledig tussen 60 en 120 dagen. Door de uiteindelijke desintegratie van deze hechtdraad is hij goed te gebruiken voor een snelle genezing van weefsels.

• Polydioxanon hechtdraad

  Een soort synthetische monofilament hechtdraad, de polydioxanon hechtdraad of wordt gebruikt voor het herstellen van verschillende soorten wonden aan weke delen, abdominale sluitingen. Chirurgen gebruiken deze hechtdraad ook tijdens pediatrische hartprocedures.

• Poliglecaprone hechtdraad

  De poliglecaprone hechtdraad is een synthetische monofilament hechtdraad die over het algemeen wordt gebruikt voor het herstellen van zachte weefsels. Hij wordt gewoonlijk gebruikt voor het sluiten van de subcuticulaire lederhuid in het gezicht van een patiënt, en als ligatuur. Deze hechtingen bevorderen een littekenvrije, esthetische genezing. Het hechtmateriaal wordt gebruikt bij vasculaire anastomoseprocedures waarbij bloedvaten met elkaar worden verbonden.

• Polyglactine hechtdraad

  De Polyglactine hechtdraad bestaat uit een synthetische vlecht, die goed is voor het herstellen van rijtwonden in het gezicht en op de handen en de meest geprefereerde optie is voor algemene zacht-weefselbenadering. Net als de Poliglecaprone hechtdraad wordt deze hechtdraad ook gebruikt bij vasculaire anastomose procedures. Polyglactine hechtdraad heeft meestal een milde weefselreactie, voor de duur van het absorptieproces, maar is een beter alternatief voor catgut hechtdraad omdat het absorptieniveau van deze hechtdraad beter voorspelbaar is. Ook vertoont deze hechting weinig tot geen weefselreactie.

Niet-absorbeerbare hechtingen

Terwijl we het hebben over de soorten en toepassingen van chirurgische hechtingen, moeten we ook de niet-absorbeerbare hechtingen vermelden. Deze hechtingen zijn gemaakt van speciale zijde, of synthetische materialen zoals polyester, polypropyleen of nylon. Niet-resorbeerbare hechtdraad kan al dan niet voorzien zijn van coatings die de prestatiekenmerken ervan verbeteren en wordt meestal gebruikt om huidwonden te sluiten. De hechtdraad wordt na enkele weken verwijderd.

Deze hechtdraad wordt meestal gebruikt bij hartoperaties zoals vasculaire anastomose procedures (vanwege de constante beweging en druk op het hart). Niet-absorbeerbare hechtingen veroorzaken gewoonlijk minder littekenvorming omdat zij een veel geringere immuunreactie veroorzaken, en daarom worden zij ook gebruikt bij operaties waarbij het cosmetische resultaat van belang is. Deze hechtingen kunnen permanent blijven zitten of na verloop van tijd worden verwijderd, afhankelijk van de intensiteit van de wond.

Met Meril Endosurgery kunnen chirurgen patiënten een one-stop-oplossing bieden met een uitgebreid portfolio van producten die bestaan uit verschillende resorbeerbare en niet-resorbeerbare hechtingen. Wij bieden ook weefseldichtingsmiddelen, resorbeerbare hemostaten, hernia reparatie en andere ultramoderne hulpmiddelen.

Het proces en de technieken die betrokken zijn bij de selectie van hechtdraad

De hechtmaterialen die door chirurgen en artsen worden gebruikt, worden in wezen ingedeeld op basis van de hechtdraad en de diameter. Het materiaal wordt dan bevestigd aan een hechtingsnaald. Artsen gebruiken verschillende soorten hechtnaalden van verschillende grootte en vorm, en de naalden worden gekozen op basis van de operatie die wordt uitgevoerd. Een hechtdraad kan bijvoorbeeld een snijdende of een niet-snijdende rand hebben. Een grote hechtnaald sluit meer weefsels met elke steek, terwijl kleinere naalden helpen om littekenvorming te verminderen. Laten we de verschillende hechttechnieken en de verschillende soorten hechtnaalden eens nader bekijken.

Typen hechttechnieken:

Er volgen verschillende soorten chirurgische hechttechnieken:

• Continue Suture

Een continue hechting is een chirurgische techniek waarbij meerdere hechtingen worden gemaakt en de arts één streng van het materiaal hechtdraad gebruikt. Deze techniek wordt snel toegepast bij het plaatsen van een hechtdraad. Het is ook sterk omdat de spanning gelijkmatig over de hele hechtdraad wordt verdeeld.

• Ononderbroken hechtingen

De onderbroken hechting is een techniek waarbij vele strengen van het hechtmateriaal worden gebruikt om een wond te sluiten. Zodra de steek is gemaakt, knipt de arts het materiaal af en hecht het af. Met de onderbroken hechttechniek kan de arts de wond zo goed sluiten dat zelfs als één steek breekt, de overgebleven hechtingen de wond nog bijeen kunnen houden

• Diepe hechtingen

Een ander type chirurgische hechttechniek is de diepe hechttechniek. Hierbij plaatst de arts de hechting onder de weefsellagen, die zich diep onder de huid bevinden. De hechtingen kunnen zowel onderbroken als doorlopend zijn en worden vaak gebruikt bij ingrepen waarbij de gezichtslaag moet worden afgesloten.

• Begraven hechtingen

De ingegraven hechtingstechniek wordt door artsen zo toegepast dat de knoop van de hechting zich binnenin, dat wil zeggen binnen of onder het gebied dat moet worden afgesloten, bevindt. Dit type chirurgische hechting wordt meestal niet verwijderd. Het is vaak nuttig wanneer grote hechtingen worden gebruikt in de diepere hoeken van het lichaam.

• Purse String hechtingen

Een soort doorlopende hechting, de purse-string hechting wordt rond het geïnfecteerde gebied geplaatst. De hechting wordt meestal gespannen in een patroon dat lijkt op een trekkoord dat aan een tas is bevestigd. Deze hechttechniek wordt gebruikt om het oppervlak van een ronde wond te verkleinen, met als doel minimale littekens te krijgen.

• Een subcuticulaire hechting

De hechting die meestal in de lederhuid van de patiënt wordt geplaatst, d.w.z. de weefsellaag die onder de bovenste laag van de huid ligt, staat bekend als de subcutane hechting. Bij dit type hechting plaatst de arts korte hechtingen in een lijn, parallel aan de wond. De arts verankert de hechtingen ook aan beide uiteinden van de wond.

Beschrijving en soorten hechtnaalden

Dokters gebruiken hechtnaalden om de hechtingen in het weefsel te plaatsen. De naald voert het materiaal door de wond met minimaal resttrauma. Gewoonlijk zijn deze naalden stijf genoeg en bestand tegen vervorming, maar ook flexibel genoeg, zodat ze kunnen buigen voordat ze breken. Afhankelijk van de wond die wordt gerepareerd, gebruikt de arts ook een slanke naald die het trauma tot een minimum kan beperken. Tegelijkertijd moet hij scherp genoeg zijn, zodat hij het weefsel met verwaarloosbare penetratie kan binnendringen. De naald moet stabiel zijn, zodat hij nauwkeurig kan worden geplaatst. Hechtnaalden zijn meestal van roestvrij staal en bestaan uit de volgende elementen:

• De naaldpunt die het weefsel voorzichtig doorboort, beginnend bij het hoogste punt van het lichaam en lopend naar het uiteinde van de naald. Hij kan scherp of stomp zijn.
• De stompe hechtnaalden zijn ontworpen om door te dringen in spieren en fascia. Ze kunnen worden gebruikt om het risico van mogelijke door bloed overgedragen infecties als gevolg van prikaccidenten te verminderen.
• De scherpe hechtnaald doorboort en verspreidt de weefsels met weinig snijwerk en wordt gebruikt in gebieden waar lekkage moet worden voorkomen.

De vorm van de verschillende soorten hechtnaalden varieert volgens de kromming en wordt beschreven in verhouding met de voltooide cirkel. De meest gebruikte krommingen zijn ¼, ½, 3/8, 5/8, etc.

Eindwoord: Meril Endosurgery producten worden in meer dan 100 landen wereldwijd gebruikt. Op de Meril Academy bieden we ook hands-on trainingen aan aspirant-chirurgen over de hele wereld. Chirurgen die bij Meril worden opgeleid, krijgen les in het gebruik van chirurgisch hechtmateriaal. Zij houden ook rekening met verschillende factoren bij het kiezen van de soorten hechtingen en materialen, waaronder de persoonlijke voorkeur van de patiënt, het weefseltype, en het infectierisico.

Lees meer over : Meril Endo chirurgische apparatuur en zijn grote verscheidenheid aan Meril hechtingen