Virginia Sweetspire

• By Pat Chadwick
• /
• Juni 2017 – Vol. 3 No.6
• /

Welke kenmerken bepalen de “perfecte” heester voor uw landschap? Moet hij inheems zijn? Hertenbestendig? Verdraagt hij droogte? Een bron van nectar voor bestuivers? Weinig onderhoud vergen? Aantrekkelijk in meer dan één seizoen? Als u één of meer van deze vragen met ja hebt beantwoord, dan is de Itea virginica of Virginia sweetspire wellicht de plant voor u.

Deze taaie, zeer flexibele struik komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten in de USDA-zones 6 – 9 van New Jersey tot Florida aan de Atlantische kust, en strekt zich uit naar het westen in de Mississippi River Valley tot het zuiden van Illinois. In het wild groeit de Virginia sweetspire in waterrijke gebieden, langs rivierbeddingen en langs de randen van meren en vijvers. In het stadslandschap is deze veelzijdige struik in meerdere seizoenen interessant, waardoor hij een bijzonder waardevolle aanwinst is voor de siertuin.

Beschrijving

Virginia sweetspire is een rechtopgaande of heuvelachtige, dicht vertakte, bladverliezende struik met sierlijk overhangende takken. Hij biedt nestgelegenheid en beschutting voor wilde dieren en voedsel voor bijen, vlinders en motten. In het stadslandschap wordt deze middelgrote heester 3 tot 5 meter hoog en heeft hij een spreidende groeiwijze. In het wild kan hij hoger en langgerekter worden, vooral op vochtige of beschaduwde plaatsen.

Deze heester is in drie seizoenen interessant. Eind mei en juni is hij bedekt met een deken van 5 tot 6 centimeter lange, witte, zoet geurende, katachtige “spitsen” (vandaar de algemene naam van de plant). De geurige en sierlijke bloemen, die enkele weken blijven hangen, zijn een magneet voor bijen en vlinders. Afhankelijk van de cultivar worden de bloemen rechtop gehouden of vallen ze sierlijk over het gebladerte. De bloemen verschijnen op de groei van het vorige jaar (oud hout).

In de zomer wordt de bloemenpracht vervangen door een rijk, midden- tot donkergroen bladerdek, wat de struik een aantrekkelijke keuze maakt voor funderingsbeplantingen. De aantrekkelijke, glanzende bladeren zijn afwisselend, enkelvoudig, getand, langwerpig en 1 tot 4 cm lang.

In de herfst verandert het blad van zijn rijke groene zomerkleur in prachtige, langdurige tinten van dieprood, paars, oranje en geel. Hoewel de bloemenpracht in het late voorjaar aantrekkelijk is, is het de rijke herfstkleur die deze plant bijzonder waardevol maakt in het landschap. De herfstkleuren variëren, afhankelijk van de blootstelling aan de zon. Volle zon geeft de meest levendige herfstkleur.

Hoewel het mooi zou zijn om te zeggen dat de Virginia sweetspire de “perfecte” heester is voor het landschap, heeft hij één nadeel – de neiging tot uitzaaien. De moederplant produceert uitlopers vanuit het wortelstelsel die zich na verloop van tijd kunnen ontwikkelen tot een kolonie van slanke stengels. Hoe beter de groeicondities, hoe meer hij zich vasthecht. Als de plant op drogere plaatsen met zware kleigrond wordt geteeld, zal hij minder snel uitlopen dan in rijke, leemachtige grond met veel vocht. Afhankelijk van hoe u hem in het landschap gebruikt, kan het uitgroeien van deze plant als positief of negatief worden gezien.

CULTUURVOORWAARDEN

Virginia sweetspire is een onderhoudsarme heester die wordt aanbevolen voor matig zure bodems met een pH van 5,0 tot 6,5 en hoger. Alkalische bodems kunnen het blad gelig (chlorotisch) maken door een gebrek aan beschikbaar ijzer. Hij geeft de voorkeur aan vochtige, goed gedraineerde tot natte grond. Hoewel hij wordt gecategoriseerd als een moerassoort, gedijt hij prima bij een gemiddelde vochtigheidsgraad en kan hij zelfs droogte verdragen. Geef hem het eerste jaar voldoende water om hem te helpen zich goed te vestigen.

Hij ontwikkelt een dichtere, mooiere groeiwijze als hij op een zonnige standplaats staat met minstens 6 uur zon per dag, maar hij past zich ook goed aan in schaduwrijke omstandigheden. In de schaduw kan de Virginia sweetspire groter en slanker worden, maar hij zal niet zo rijk bloeien en ook de herfstkleuren van het blad zullen niet zo levendig zijn.

Virginia sweetspire is gemakkelijk te vermeerderen. Stekken, genomen tussen mei en september, wortelen in ongeveer vier weken. De herfst is de beste tijd om een nieuwe plant te beginnen door worteldeling.

Virginia sweetspire is hertenresistent en kent geen ernstige plagen of ziekten, hoewel sommige selecties gevoeliger kunnen zijn voor vlooienkevers en bladvlekken.

LANDSCHAPSWAARDE

Geschikt voor zowel zon als schaduw, en voor natte en droge gebieden, is deze veelzijdige, langlevende heester een ideale keuze voor een verscheidenheid aan landschapssituaties, waaronder:

• Single specimens
• Borders
• Mass plantings
• Foundation plantings
• Mixed shrub and perennial borders
• Informal woodland settings
• Rain gardens
• Edgings along a wall or walkway (use the dwarf varieties)
• Moist areas, including pond or stream margins
• Dry soils, once established
• Tall ground covers. Its tendency to sucker makes it useful for erosion control, particularly near streams or moist sites or on large banks.
• Difficult sites, such as ravines, ditches or uneven terrain, where the soil may be slow to drain.

Bear in mind that it may be difficult to keep Virginia sweetspire within boundaries due to its suckering habit. Give it plenty of room to spread initially.

SELECTED CULTIVARS

While the species is good, several selected cultivars are improvements. Vóór 1982 waren er geen klonen met naam, maar sindsdien zijn er ongeveer een dozijn selecties of cultivars commercieel verkrijgbaar, waaronder ‘Henry’s Garnet’, ‘Little Henry’, ‘Sarah Eve’, ‘Saturnalia’, ‘Longspire’, ‘Beppu’, ‘Shirley’s Compact’, en ‘Merlot’. Ze hebben echter niet allemaal een even goede herfstkleur. Van deze groep hebben de volgende een uitstekende herfstkleur en zijn over het algemeen gemakkelijk te vinden in tuincentra.

• ‘Henry’s Garnet’ wordt beschouwd als de beste selectie in termen van habitus, bloempracht en herfstkleur. De bladeren hebben een consistente roodpaarse herfstkleur en blijven tot de wintertemperatuur onder de 15 tot 20°F zakt. Hij wordt 4 tot 5 meter hoog en ongeveer 4 tot 6 meter breed. Een van de voordelen van het kweken van ‘Henry’s Garnet’ is dat hij grotere bloemen en een betere herfstkleur heeft dan de soort. De plant heeft verschillende prijzen gewonnen, waaronder de Pennsylvania Horticultural Society’s Gold Medal Award in 1988 en de Theodore Klein Plant Award van de Universiteit van Kentucky in 2000.
• ‘Little Henry’ is een dwergvorm van ‘Henry’s Garnet’ en een goede keuze voor huiseigenaren die een kleinere tuin hebben. Hij wordt slechts 2 tot 3 voet hoog en breed en heeft kleinere, 3 tot 4 inch lange bloemkwasten. Het loof kleurt oranje en rood in de herfst.
• ‘Merlot’ is ook een dwergvorm van de Virginia sweetspire. Merlot’ wordt iets groter dan ‘Little Henry’, wordt 3 tot 4 voet hoog en breed en heeft wijnrode herfstkleuren op bladeren die tot ver in de winter blijven staan. Deze lage, opgaande selectie is winterhard tot zone 5 en ziet er bijzonder aantrekkelijk uit in een massabeplanting.

Bronnen

Dirr’s Hardy Trees and Shrubs, An Illustrated Encyclopedia (Dirr, Michael A., 1997)

Flora of Virginia (Weakley, Alan S., Ludwig, J. Christopher, and Townsend, John F., 2012)

Manual of Woody Landscape Plants (Dirr, Michael A., 1975, rev. 2009)

Native Plants of the Southeast (Mellichamp, Larry, 2014)

“Problem-Free Shrubs for Virginia Landscapes,” Virginia Cooperative Extension (VCE) Publication 450-236

“Rain Garden Plants,” VCE Publication 426-043

“Selecting Plants for Virginia Landscapes: Showy Flowering Shrubs,” VCE Publication HORT-84

“Trees and Shrubs for Acid Soils,” VCE Publication 430-027

Pennsylvania Horticultural Society website (https://phsonline.org/)