In 2000 bracht SegaNet de eerste met voice chat compatibele browser voor de Dreamcast uit. Internetdiensten zoals YahooChat! werkten op de Java-compatibele webbrowsers met de mogelijkheid van voicechat met de microfoon, hoewel deze al beschikbaar was voor gebruik in de HTML-servers. Deze browser-webintegratie werd een standaard in toekomstige spelconsoles.
Lange-afstandstelefoonprogramma’s zoals Dream call waren al in de browser geïntegreerd. Andere spellen, zoals Seaman en Alien Front Online, bevatten spraakchat via de microfoon. In 2001 bracht Sony de Network-adapter voor hun PlayStation 2 videospelconsole uit, die spraakchatten met een headset mogelijk maakte. In 2002 lanceerde Microsoft de Xbox Live-dienst, die spraakchatten ondersteunt. Later eiste Microsoft van alle ontwikkelaars van Xbox Live-consoles dat zij de mogelijkheid tot voice chat in hun spellen integreerden en dat zij een microfoon en headset bij de Xbox Live-verkoopeenheid leverden. In 2005 lanceerde Nintendo de Nintendo Wi-Fi Connection, een online multiplayerdienst voor zowel de Nintendo DS als de Wii. Metroid Prime Hunters, dat in maart 2006 wordt uitgebracht, is het eerste spel dat spraakchat via de microfoon van de Nintendo DS mogelijk maakt. Nintendo bracht ook een Nintendo DS-headset voor voicechat uit, tegelijk met de release van Pokémon Diamond en Pearl (2006).
Hoewel voicechat een grote hit is geworden in consolegames, heeft het ook voor problemen gezorgd, zoals griefing of het aanhoudend lastigvallen van andere spelers online. Er wordt gezegd dat voicechat het grootste risico inhoudt van traditionele cyberpesten en -intimidatie. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt om seksistische en vrouwonvriendelijke mededelingen naar vrouwelijke spelers te sturen. Een specifiek voorbeeld was een gepubliceerde audio-opname van EVE Online-spelers die via voice chat de zogenaamde “Bonus Round”-zwendel pleegden. Delen van de audio bevatten grafisch taalgebruik.