Waarom open woningen eigenlijk een vreselijk idee zijn

Daar wringt natuurlijk de schoen. Met Covid-19 die werk en school (en bijna elke andere activiteit) naar de huiselijke sfeer drijft, staan gezinnen 24/7 naast elkaar. Als gevolg daarvan lijkt de vraag naar privé nevenruimten – bijkeukens, bibliotheken, zitkamers – die al voor de pandemie was gesijpeld, in een stroomversnelling te zijn geraakt. Vieze oude dingen als deuren lijken nu een luxe.

“The den is hot,” zegt architect William Duff uit San Francisco met een lach. “Ik denk niet dat de open plattegrond dood is, maar ik denk wel dat we meer aandacht gaan besteden aan het creëren van doelgerichte privéruimtes met een meer doordachte balans tussen de twee.”

“Clients are now drawn to more-private areas to entertain, such as parlor-style spaces,” said Nina Magon, a designer in Houston. “Rather than going out to restaurants, many people are having small get-togethers with family or a few people they trust.”

In Brooklyn meldt architect Andrew Lyon dat huiseigenaren hem in het verleden benaderden met de wens om de hele woonverdieping van hun brownstones open te maken. Tegenwoordig voert hij dergelijke gesprekken nog maar zelden. Een echtpaar met wie hij in overleg is, besloot de kamers op hun primaire woonverdieping goed afgebakend te houden en boven een master suite en dakterras toe te voegen als een luchtige ontsnapping.

Soms volstaan eenvoudigere strategieën. Toen Jessica Davis, een ontwerpster uit Atlanta, haar eigen open huis renoveerde, gebruikte ze bijvoorbeeld metalen schuifwanden, gedeeltelijk loodrechte muren en verschuivingen in materiaal – van tegels en magnolia-houten lambrisering tot witte baksteen – om een gevoel van afscheiding te creëren.

In een appartement in New York City gebruikte Wendy Labrum, een ontwerpster uit Chicago, een verrijdbare boekenplank om aparte ruimtes te creëren voor twee kinderen om te rusten en te werken. Deze stukken blokkeren lawaai en bieden privacy, zei ze, “maar mensen hoeven niet bang te zijn dat ze de esthetiek van hun huis zullen vernietigen.”

In haar eigen huis in Ross, Californië, gebruikte ontwerpster Alison Pickart op maat gemaakte gordijnen bekleed met geluiddempend flanel om een open gang af te scheiden in de dakrand boven haar keuken, waar ze een bureau had neergezet. “

Amy Kartheiser, een ontwerpster uit Chicago, heeft onlangs een onopvallend hoekje van de keuken van een gezin onder handen genomen door het aanrecht uit te breiden tot een serene muur van gloeiende glasblokken en een barkruk te installeren. Het kleine hoekje is nu een gewild toevluchtsoord. “De keuken lijkt misschien een vreemde plek voor een bureau,” zei mevrouw Kartheiser, “maar het blijkt de perfecte ontspanningsruimte te zijn, weggestopt van afleidingen.”

Handige ontwerpinterventies en -fraaiingen zoals deze waren een integraal onderdeel van vroege iteraties van het open-plan concept, gepionierd door meesterarchitecten zoals Frank Lloyd Wright en Richard Neutra, maar ze vervaagden toen de massa de stijl coöpteerde. “Als je kijkt naar de beroemde modernistische huizen die architecten ontwierpen van de jaren 1920 tot 1960, waren er nuances – doorgangen, meer schermen en textiel, subtielere manieren om een gevoel van kamers binnen kamers te creëren – die je zelden meer ziet,” zei designcriticus Alexandra Lange. In deze context leest de hedendaagse opleving van dergelijke trucs als een correctie van de misgelopen open plattegrond.

“Er is geen mysterie in het open concept. Geen gangen, geen gevoel van een huis dat zich ontvouwt,” zei Mary Keenan-Sadlon, uit Chicago, die commentaar gaf op een artikel over open wonen dat The Wall Street Journal eerder dit jaar publiceerde. “En mentaal creëert het een gevoel van kwetsbaarheid. Je bent letterlijk blootgesteld elke keer dat je de voordeur opent.”

De wetenschap ondersteunt haar kritiek. “Door toevluchtsruimten te creëren waarin je je beschermd voelt – met nissen en hoekjes of hokjes of zelfs overkappingen – kun je stress verminderen en je beter concentreren”, zegt Bill Browning, oprichter en partner van adviesbureau voor duurzame ontwikkeling Terrapin Bright Green.

“Klanten zijn bereid om een beetje vierkante meters op te geven voor zeer functionele ruimtes, zoals discrete modderkamers of hobbyruimtes,” zegt architect Michael Chen van het New Yorkse bureau MKCA. “De kunst is om de perfecte balans te vinden tussen openheid en verborgenheid.”

CRUMBLING WALLS / A Timeline

Jaren 1800: Het stedelijke rijtjeshuis

Veel rijtjeshuizen van kalksteen, baksteen en metselwerk in oostelijke Amerikaanse steden zijn gebouwd met woonruimten op de begane grond, gescheiden door grote of openslaande zakdeuren. Without an open plan, the middle of the narrow home, with windows only at the front and rear, would receive no light and airflow.

1901: The Prairie School

Frank Lloyd Wright publishes a plan for “A Home in a Prairie Town” in Ladies’ Home Journal, which features a fluid, open living space and lays the groundwork for an influential new All-American style. In Chicago’s Frederick C. Robie House (1910), shown here, a central fireplace suggests separation.

1929: The International Style

Richard Neutra finishes work on his groundbreaking Lovell “Health” House, a streamlined three-story open-plan home perched on a cliff overlooking Los Angeles. Considered the first steel-framed house in the country, it marks a seminal moment for the International Style in America.

1945-65: Mass Modernism

Post WWII, with millions of young families seeking homeownership, developers like Cliff May and Joseph Eichler (who built more than 11,000 homes in California alone) absorb influences from architects like Wright and Le Corbusier and sow suburban communities of open-plan A-frames, split-level and ranch houses.

1965-1985: The Artists’ Loft

In the 1960s artists begin taking over empty buildings in urban neighborhoods, like New York’s Soho, that have been abandoned as manufacturing zones. Bewoners bouwen badkamers en slaaphokjes in en hangen lakens voor de ramen als isolatie en privacy – de geboorte van de stedelijke “loft”.”

Jaren ’90: De HGTV Era

Booming ontwikkeling en huis flippers houden de open plan levend als een statussymbool onder de massa’s. Maar sommige critici beginnen zich af te vragen of de aantrekkingskracht meer te maken heeft met kostenbesparing (minder muren = minder materialen) en tv-waarderingen (er is niets spannender dan een voorhamer) dan met een goed ontwerp.

The Wall Street Journal wordt niet gecompenseerd door retailers die in haar artikelen worden genoemd als verkooppunten voor producten. Listed retailers frequently are not the sole retail outlets.