Het is een jaar geleden dat Marquette King voor het laatst in een NFL-wedstrijd speelde (1 oktober 2018) en de reden waarom is nog steeds behoorlijk verbijsterend. Als je ooit in de buurt bent geweest van King, 31, dan is het glashelder om te zien dat er een easy-going aanwezigheid over hem is. Zorgeloos. Onnozel. Een echte mafkees die altijd wel iets heeft om over te stralen. Speels tot het uiterste zonder zorgen.
Dezer dagen zie je hem in Phoenix, Arizona. Hij staat elke dag rond 5:30-6:00 uur op om gewicht te heffen en trapt om de dag zo’n 45 minuten om zijn been levendig en los te houden ter voorbereiding als er een team komt. Hoe onaangedaan King meestal ook lijkt, je krijgt de neiging dat er een spoortje van hem is dat een klein beetje geïrriteerd is dat hij niet op het rooster staat.
Hij ventileerde zelfs op twitter tijdens week 1 van het seizoen 2019:
“Het is gewoon raar dat ik een beetje aan het chillen ben”, zei King, wijzend op het feit dat hij nog niet is getekend. “Er zijn altijd twee kanten aan een verhaal en als er iets gezegd wordt, dan is het niet zo dat ik mijn kant kan laten horen.”
De onwaarschijnlijke reis van King, een inwoner van Macon, Georgia, van onbekende aan de Fort Valley State University tot het maken van golven en het ontwikkelen van een reputatie als iemand met één van de krachtigste benen die profscouts ooit hebben gezien op kicking camps, tot het getekend worden als free agent zonder contract door de Oakland Raiders, om zich daar te vestigen als een steunpilaar van het team en vervolgens onverwachts ontslagen te worden, voelt aan als een soort yin-yang scenario. Het voelde zelfs surrealistisch voor Greg Rhymes om zijn jongere neef de kansen te zien verslaan en daadwerkelijk in de NFL te zien spelen. “Marquette vloog mij en mijn vrouw naar een aantal wedstrijden in Oakland en we ontmoetten Derrick Carr, Marshawn Lynch, Khalil Mack en zelfs Von Miller,” zei Rhymes. “Ik heb ook de coaches ontmoet en iedereen was cool. Alle spelers vonden hem ook aardig.”
Waarom een plek die hij “als een tweede thuis” noemt, hem laat gaan nadat hij er een waardige indruk heeft gemaakt, is in zijn ogen nog een vraagteken? “Ik denk dat het erop neerkomt dat sommige mensen je mogen en sommige mensen je niet mogen,” zei King. “Het was een zeer interessante situatie omdat op het moment dat ze Sebastian Janikowski lieten gaan, de long snapper Jon Condo ging en ik had zoiets van, ‘Dit is echt raar.’ En Condo belt me op en zegt: ‘Het ga je goed. Je gaat nergens heen. Ik zei tegen hem: ‘Ik zal hier ook niet zijn, want ik denk dat ze me laten gaan.’
Het idee dat King een Raider zou zijn voor de nabije toekomst leek zeker gezien zijn prestaties op hoog niveau en de inzet van de organisatie door hem te tekenen voor een verlenging van vijf jaar, 16,5 miljoen dollar met 12,5 miljoen dollar gegarandeerd na het seizoen 2016. Met nog drie jaar te gaan op zijn deal, werd King vrijgelaten op 30 maart 2018, twee maanden nadat Jon Gruden het overnam als de nieuwe hoofdcoach.
King zei dat voormalig Raiders General Manager Reggie McKenzie het nieuws aan hem brak en was verrast. Gaven ze een bepaalde reden waarom? “Nee, ik heb geen reden gekregen waarom. Het is echt een gecompliceerde situatie omdat er veel speculatie was van mensen over wat er gebeurd was,” zei King. “Mensen creëerden verschillende verhalen en het is klote als je geen legitiem antwoord kunt krijgen waarom.”
Veel van de speculaties die door de media werden verspreid was dat Jon Gruden niet zo blij was met de flamboyante vieringen die King vaak liet zien en een “persoonlijkheidsconflict” had met de punter. Ook het nieuws van enkele ontevreden teamgenoten zou een rol gespeeld kunnen hebben. De centrale reden blijft echter onduidelijk.
Wat King het meest dwarszit is dat hij de man nooit persoonlijk heeft gesproken. “Ik heb nooit een gesprek gehad met Gruden toen hij naar Oakland kwam,” klaagt King. “Op een dag heb ik zelfs geprobeerd om op de faciliteit te verschijnen en hem en de andere speciale teams coach een cadeau te geven.
Toen ik daar aankwam, kreeg ik te horen dat ik werd ontslagen.”
Wat King zo aantrekkelijk maakte voor de fans was zijn unieke persoonlijkheid en zijn vermogen om de stemming te verlichten in een intense omgeving, en op een bepaalde manier is dat wat hem de das omdeed.
En wat waren King’s feestelijkheden geweldig. He would have made the likes of Joe Horn and Deion Sanders proud.
The jaunty punter gave us the riding-the-bronco dance.
Mocked Cam Newton by dabbing…
and former linebacker great Ray Lewis with his famous pre-game hype dance.
Trolled the Chargers with former linebacker Shawne Merriman’s lights-out celebration, which King says was his “favorite” dance.
Then did something no one has ever seen on an NFL field: by picking up a flag thrown by the referee. Niet alleen raapte hij de vlag op, hij danste ermee na het vieren van een punt en kreeg een unsportsmanlike conduct penalty.
De week erop werd King nog een keer gestraft voor het beschimpen van Chiefs Tyreek Hill nadat hij zijn punt 78 yards terug had genomen voor een touchdown.
“Ik wist eerlijk gezegd niet dat je de vlag niet kon gooien nadat de scheidsrechter hem had gegooid,” herinnert King zich.
“Toen hij de vlag opraapte, had ik zoiets van: ‘Wat is hij aan het doen?’ Ik stierf van het lachen,” zei Rhymes, die vindt dat het publiek wat zijn neef deed uit zijn verband heeft gerukt. “Hij wist echt niet dat hij de vlag niet mocht oprapen. In zijn hoofd, had hij gewoon plezier. Hij probeerde niet respectloos te zijn tegen de scheidsrechter. Ze hebben er zelfs een grappige reclame over gemaakt, waarin hij op het voetbalveld staat en er een heleboel vlaggen uit de lucht komen vliegen.”
In de ogen van King waren zijn vieringen onschuldige pret. Ze werden universeel gevierd. Kinderen werden erdoor aangetrokken. Jonge volwassenen werden erdoor geamuseerd. Zijn drijfveer was nooit om het team te hinderen en strafpunten te incasseren, maar om zijn natuurlijke instinct te volgen en zijn innerlijke vreugde te uiten.
“Ik heb gewoon plezier,” zei King eenvoudig. “Ik doe dat al sinds ik op Fort Valley State University zat, dus het was niet iets nieuws waarmee ik begon. Ik denk dat toen ze me eenmaal een viering zagen doen, ze de camera op me gericht hielden en het werd een punt waarop het ieders aandacht trok.”
Hoewel de vieringen van King zo nadelig voor het team leken te zijn, dat de Raiders-organisatie vond dat zijn spel-veranderende stoten het niet waard waren om in de buurt te houden. “Het is duidelijk dat ik geen grote voetbalfan ben, maar ik ben gepassioneerd over het schoppen van de bal,” zei King, die wel zei dat coaches hem hebben benaderd over de twee straffen die hij kreeg in back-to-back weken tijdens het seizoen 2016. “Dat waren de enige twee strafschoppen die ik kreeg die het team pijn deden, in wat vier of vijf jaar. Er was geen mogelijke manier waarop ik schadelijk was voor het team met slechts twee strafschoppen.”
Zoals zijn neef het ziet, was het allemaal oprecht. “Mijn ding is, als je de punter, de man die wordt beschouwd als de minst belangrijke positie op het veld enthousiast is over zijn baan, dan moet het hele team enthousiast zijn over hun baan. Als je het bekijkt vanuit zijn perspectief en waar hij vandaan kwam om op dit niveau te komen terwijl niemand enig idee had wie hij was, dan is het als waarom niet vieren,” zei Rhymes.
King zegt dat zijn dierbaarste herinneringen aan het zijn van een Raider de drie seizoenen zijn (2015-2017) toen Jack Del Rio zijn hoofdcoach was (werd ontslagen na het seizoen 2017) en Brad Seely zijn speciale teams coach was. Hoewel Del Rio een coach was die zijn spelers zich vrij liet uitdrukken, nam hij in 2016 wel aanstoot aan de strafschoppen van King. Toch houdt King tot op de dag van vandaag vol dat Del Rio “een van de beste coaches was waar ik ooit mee te maken heb gehad.” “Ik hield van zijn stijl, zijn swag. Hij was als een Rockstar coach,” zei King geanimeerd. “Hij was een goede kerel en gaf om iedereen in het team. Ik haat het dat hij er niet meer is. Hij liet iedereen zichzelf zijn en plezier maken, want aan het eind van de dag spelen we een wedstrijd.”
Het was echter het beruchte interview op NFL Network, twee maanden nadat Gruden was aangenomen, dat misschien wel het kantelpunt was voor de vrolijke, luchthartige King. Toen een verslaggever King vroeg naar zijn reactie op Gruden als zijn nieuwe hoofdcoach, zei de punter gekscherend dat hij niet wist wie hij was, terwijl hij een koningskroon en cape droeg en een scepter vasthield.
King zag het allemaal als onschuldige lol. Voor Gruden, een nieuwe coach die een worstelende franchise probeert te vernieuwen, waarschijnlijk niet zo veel.
“Mensen die me kennen, weten dat ik geen sportfan ben. De enige keer dat ik aandacht aan sport besteedde, was toen ik jonger was en naar basketbal keek of naar een handvol Falcons-wedstrijden toen ze Mike Vick hadden. Ook al keek ik niet veel football, ik wist wie Mike Vick was en hoe goed hij was,” zei King. “De mensen tijdens het interview vroegen me wat ik vond van de komst van Gruden naar de Raiders en ik zei eerlijk voor de grap dat ik niet wist wie hij was. Ik hou het sportnieuws niet bij. Als hij het verkeerd opvatte, dan is dat mijn fout. Mensen willen altijd in de geschiedenis duiken. Ik bedoel, ik besteed geen aandacht aan de geschiedenis van voetbal. Ik wil gewoon spelen, schoppen en echt goed zijn in het schoppen van de bal.”
Na te zijn vrijgelaten, werd King op 5 april 2018 opgepikt door de Denver Broncos. King geeft toe dat zijn redenering voor het maken van de overstap naar de Mile High City voortkwam uit het zoeken van wraak tegen zijn voormalige team en nieuwe divisie rivaal.
Tijdens zijn korte stint in Denver, vond hij nooit het comfort dat hij in Oakland had. “Ik was zo lang in Oakland, dat het mijn tweede thuis werd, wat er ook gebeurde. Het ene moment leef je het leven en het volgende moment word je losgelaten door een plek waar je verliefd op bent geworden, de fans en het reilen en zeilen van de Bay area,” zei King. “Ik was boos over de hele situatie, maar ik was meer boos dat ze niet de kans kregen om te weten wie ik ben. Ik heb het gevoel dat coaches aan het eind van de dag spelers krijgen die hun werk kunnen doen. Je hoeft de persoon niet te mogen om een job uit te voeren. Die woede sloeg over naar Denver en ik koos ervoor om daarheen te gaan, terwijl ik andere aanbiedingen op tafel had liggen, omdat mijn gedachten waren gericht op wraak. Dat was precies het tegenovergestelde van wat ik had moeten doen.”
Ongelukkigheid sloop naar binnen omdat King niet langer kon doen wat voor hem werkte in Oakland. Hij werd door Broncos special teams coach Tom McMahon gevraagd om aan zijn traptechniek te sleutelen tot het punt waarop King zei dat spelers die tijdens de training punts namen merkten dat er iets niet klopte.
“Punting is een vaardigheid. Hoe meer je de dingen op de verkeerde manier doet, hoe meer je jezelf uitlijnt, waardoor de timing niet meer klopt. Bij punting wil je dat alles in een rechte lijn gaat. Welke kant je ook op wilt, je loopt die kant op,” legde King uit. “Als ik de bal naar rechts wil schoppen, ga ik naar links en kijk in de richting waarin ik de bal wil schoppen en zo schop ik hem. Maar wat hij probeerde te doen was als ik naar rechts schopte en naar links offsette, als ik naar links schopte liet hij me nog steeds met mijn gezicht naar rechts kijken en schopte de bal aan de buitenkant van mijn lichaam en ik zwaaide mijn been over mijn lichaam. Hoe meer ik mijn been over mijn lichaam zwaaide, hoe meer het mijn abductor spier scheurde. Hoe meer hij me bleef vragen om het op die manier te doen, hoe meer pijn mijn been deed. Ik zei dan, ‘Hé coach, dit doet echt pijn aan mijn been’ en hij zei dan, ‘Vertrouw me maar. Ik weet waar ik het over heb.””
De andere manier van trappen die King in OTA’s, trainingen en wedstrijden moest uitvoeren, leidde tot een blessure in zijn abductorspier. “Het begon me dwars te zitten omdat ik niet eens mijn volledige potentieel kon bereiken omdat ik opgesloten zat in deze kooi. Het voelde alsof hij Batman of Spiderman vroeg om te vliegen. Als er een groot ruimteschip in het centrum van New York is, en iemand probeert Spiderman en Batman te laten vliegen en het op te blazen, terwijl het eigenlijk Superman’s taak is. Je zegt niet tegen Batman dat hij Superman’s werk moet doen. Dat is wat er met mij aan de hand was.”
Na slechts vier wedstrijden werd hij op blessure-reserve geplaatst en later vrijgelaten. Op de vraag waarom het in Denver niet lukte, zei King: “Ik heb wel een gesprek gehad met John Elway, maar het is niet gelukt. Het werkte gewoon niet en het zou ook niet gaan werken. Het was gewoon een slechte communicatie en de coach wou dat ik het op zijn manier deed, wat moeilijk was voor mij. Het was een vernederende ervaring.”