Een vrijwillige ruil is een transactie waarbij twee mensen vrijelijk goederen of diensten ruilen, er is geen dwingende of beperkende kracht bij de transactie betrokken. Beide partijen willen de goederen ruilen, en beide partijen hebben baat bij de ruil.
Voluntary Exchange Explained
Het principe van vrijwillige ruil en de markteconomie is ontwikkeld door Adam Smith. Hij theoretiseerde dat deelnemers aan de vrije markt in hun eigenbelang zullen handelen, waarbij zij vrijwillig goederen en diensten zullen ruilen voor het verkrijgen van een gelijke of hogere waarde door het doen van de ruil.
Vrijwillige uitwisseling is een essentieel concept in de vrije markteconomie. Zowel de klassieke als de neoklassieke economische school zijn het erover eens dat in een moderne markteconomie de spelers de mogelijkheid moeten hebben om goederen vrijwillig te ruilen. Iedereen die iets wil kopen of verkopen kan de keuze maken om dat te doen als er een markt voor is. Om een handelstransactie te laten plaatsvinden, moet iedereen in de transactie bereid zijn om mee te doen, zij moeten het voordeel aanvaarden dat de ruil hen oplevert
Wanneer neoklassieke economen dat over de wereld theoretiseren, gaan zij ervan uit dat er vrijwillige uitwisseling plaatsvindt. De mainstream economie gebruikt deze aanname en concludeert dat:
- Marktwerking is effectief
- Vrije handel heeft netto positieve effecten op de markt
- De markt staat marktdeelnemers toe vrijwillig handel te drijven om hen in een betere situatie te brengen.
De mainstream economen hebben dan gedefinieerd dat geen enkele uitbuiting op een markt vrijwillige uitwisseling biedt; mensen zullen niet worden uitgebuit. De marxistische econoom, die een alternatief vormt voor de neoklassieke economie, gaat echter wel uit van uitbuiting. Zij stellen dat uitbuiting niet kan worden getoetst, wat betekent dat je niet kunt vaststellen of iemand bij vrijwillige ruil wordt uitgebuit.
De mainstreameconoom laat echter wel zien dat vrijwillige ruil de economische effectiviteit ten goede komt in plaats van door overheden opgelegde ruil.
Markteconomie
De deelnemers kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën: zij die de goederen en diensten leveren en zij die de producten en diensten vragen. De interactie tussen de deelnemers bepaalt de prijs van producten en diensten. Evenals de toewijzing van de middelen van het land om deze goederen of diensten te produceren.
De rol van de overheid in een markteconomie is beperkt tot het creëren en handhaven van regels en voorschriften, zoals eigendomsrechten van bedrijven en wetten inzake beperkte aansprakelijkheid, waardoor de markt efficiënt kan functioneren.
Overheid
De overheid zal de vrije stroom van producten niet beperken, regeringen zijn ontworpen om vrijwillige uitwisseling te bevorderen om de economische activiteit en groei te vergroten. Deze op het nut gebaseerde benadering laat iedereen zijn eigen belang nastreven. De moderne economische theorie stelt ook dat handelsbeslissingen gebaseerd zijn op rationaliteit. Economische systemen als communisme en socialisme staan geen vrijwillige uitwisseling toe, omdat de overheid een aanzienlijk deel van de economie voor strategische doeleinden reguleert.
Kleine bedrijven
In een klein bedrijf komt het voor dat bedrijven meer van een product en dienst produceren waar behoefte aan is of minder van een product of dienst waar behoefte aan is. Deze bedrijven kunnen dan vrijwillig deelnemen aan de markt waar zij overeenkomen hun producten of diensten te ruilen voor geld. Andere bedrijven zullen dan beslissen of zij aan de markt willen deelnemen, ook dit is vrijwillig.
Voluntary Exchange Example
Example 1
Sandra is een 40-jarige verpleegster die in de Verenigde Staten woont. In haar vrije tijd maakt ze afscheidsjurken voor het middelbaar onderwijs. Sandra kan zelf bepalen wat haar prijs per jurk zal zijn en afhankelijk van haar prijs kunnen de klanten beslissen of ze de jurk willen kopen of niet.
De Verenigde Staten hebben een markteconomie, wat betekent dat Sandra haar jurken vrij kan verkopen, en dat mensen haar jurken vrij kunnen kopen. Zij kunnen er echter voor kiezen haar jurken niet te kopen als deze naar hun smaak te duur zijn; niemand kan de transactie afdwingen. Beide betrokken partijen moeten bereid zijn de koop te sluiten en de overheid of een andere derde partij heeft geen inspraak.
Voorbeeld 2
Een bedrijf is bereid een werknemer 15 dollar per uur te betalen als de werknemer een waardevolle dienst kan leveren. Voor elk uur dat de werknemer werkt, ontvangt hij $15. Zijn loon wordt bepaald door het aantal uren dat hij werkt. De werknemer accepteert het loon vrijwillig als hij tevreden is met de betaling van $15 per uur.
Voluntary Exchange Conclusie
- Voluntary exchange is een transactie waarbij twee mensen goederen of diensten vrij verhandelen, er is geen dwang of beperkende kracht bij de transactie betrokken.
- Beide partijen willen de ruil van goederen maken, en beide partijen hebben baat bij de handel.
- Vrijwillige ruil is een essentieel concept in de vrije markteconomie.
- De deelnemers aan de markt bepalen de hoeveelheid en de prijs van de goederen en diensten
- De overheid beperkt de stroom van producten of diensten niet, hun rol is beperkt tot het creëren en handhaven van regels en voorschriften, zoals het eigendomsrecht van bedrijven en wetten inzake beperkte aansprakelijkheid, waardoor de markt efficiënt kan functioneren.