19th centuryEdit
In 1851, the New York and Mississippi Valley Printing Telegraph Company was organized in Rochester, New York, by Samuel L. Selden, Hiram Sibley, and others, with the goal of creating one great telegraph system with unified and efficient operations. Meanwhile, Ezra Cornell had bought back one of his bankrupt companies and renamed it the New York & Western Union Telegraph Company. Originally fierce competitors, by 1856 both groups were convinced that consolidation was their only alternative for progress. De gefuseerde onderneming kreeg op aandringen van Cornell de naam Western Union Telegraph Company, en Western Union was geboren.
Western Union kocht snel kleinere bedrijven op, en in 1860 reikten haar lijnen van de Oostkust tot de Mississippi-rivier, en van de Grote Meren tot de Ohio-rivier. In 1861 opende zij de eerste transcontinentale telegraaf. In 1865 vormde zij de Russisch-Amerikaanse telegraaf in een poging Amerika met Europa te verbinden, via Alaska, naar Siberië, naar Moskou (dit project werd in 1867 opgegeven). Het bedrijf maakte in de volgende jaren een fenomenale groei door. Onder leiding van de presidenten Jeptha Wade en William Orton steeg de kapitalisatie van 385.700 dollar in 1858 tot 41 miljoen dollar in 1876. Het bedrijf was topzwaar met aandelen en had te kampen met toenemende concurrentie van verschillende bedrijven, met name de Atlantic and Pacific Telegraph Company – zelf overgenomen door financier Jay Gould in 1875.:196-201 In 1881 nam Gould de controle over Western Union over.
Western Union introduceerde de eerste stock ticker in 1866, en een gestandaardiseerde tijddienst in 1870. Het volgende jaar, 1871, introduceerde het bedrijf zijn geldovermakingsdienst, gebaseerd op zijn uitgebreide telegraafnetwerk. In 1879 stapte Western Union uit de telefoonbusiness na een schikking in een patentrechtszaak met Bell Telephone Company. Toen de telefoon de telegraaf verving, werd geldoverdracht de belangrijkste activiteit.
Toen de Dow Jones Railroad Average beursindex voor de New York Stock Exchange (NYSE) in 1884 werd gecreëerd, was Western Union een van de oorspronkelijke elf bedrijven die werd opgenomen. Tegen 1900 exploiteerde Western Union een miljoen mijl aan telegraaflijnen en twee internationale onderzeese kabels.
20th centuryEdit
In 1913 AT&T, under indictment for violating the Sherman Antitrust Act of 1890, sold its shares in Western Union.
The company continued to grow, acquiring more than 500 smaller competitors. Its monopoly power was almost complete in 1943 when it bought Postal Telegraph, Inc., its chief rival.
In 1914, Western Union offered the first charge card for consumers. In 1923 it introduced teletypewriters to link its branches. Zingende telegrammen volgden in 1933, intercity fax in 1935, en commerciële intercity microgolf communicatie in 1943. In 1958 werd begonnen met het aanbieden van Telex-diensten aan klanten in New York City. Ter ere van Valentijnsdag 1959 introduceerde Western Union de Candygram, een doos bonbons bij een telegram dat te zien was in een reclamespot met de uit de kluiten gewassen Don Wilson. In de 1970-versie van Let’s Make a Deal, gepresenteerd door Monty Hall, werden Western Union Candygrams (met een geldboodschap erin) aangeboden aan deelnemers als een prijs tijdens een deal. In 1964 startte Western Union een transcontinentaal microgolfsysteem ter vervanging van landlijnen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vreesden gezinnen met mannen in militaire dienst de komst van een koerier van Western Union, die een overlijdensbericht kon vervoeren.
Western Union werd het eerste Amerikaanse telecommunicatiebedrijf dat een eigen vloot geosynchrone communicatiesatellieten onderhield, te beginnen in 1974. De vloot satellieten, Westar genaamd, verzorgde de communicatie binnen het bedrijf Western Union voor telegram- en mailgramberichten naar Western Union-bureaus in het hele land. Het verwerkte ook verkeer voor haar Telex en TWX (“Telex II”) diensten. De transponders van de Westar-satellieten werden ook gehuurd door andere bedrijven voor het doorsturen van video, spraak, data en faxberichten.
In 1963 organiseerde Western Union haar internationale kabelsysteem en haar recht van overpad voor het verbinden van internationale telegraaflijnen in een afzonderlijk bedrijf genaamd Western Union International (WUI), dat het dat jaar verkocht aan American Securities. In 1967 bracht WUI een beursgang uit. In 1979 werd het verkocht aan Xerox voor 207 miljoen dollar in aandelen. Xerox verkocht WUI in 1981 voor $185 miljoen in contanten aan MCI Communicationsm, dat het omdoopte tot MCI International en het hoofdkantoor verplaatste van New York City naar Rye Brook, New York.
In de jaren 70 installeerde en verhuurde WUI aan het Amerikaanse Ministerie van Defensie (DOD) speciale 50-Kbps telecommunicatiefaciliteiten tussen het vasteland van de VS en Hawaii, Duitsland en het VK als testbed voor het Advanced Research Projects Agency (ARPA) van het DOD. Dit testbed voorzag ARPA van een proof of concept voor de technologie van packet switching, wat later het Internet werd.
In 1976 ging Western Union samenwerken met E.F. Hutton & Co..
In 1981 kocht Western Union een belang van 50% in Airfone. Het verkocht Airfone in 1986 aan GTE voor 39 miljoen dollar in contanten.
Omwille van dalende winsten en oplopende schulden begon Western Union begin jaren tachtig met het afstoten van op telecommunicatie gebaseerde activa. Vanwege de deregulering in die tijd begon Western Union met het versturen van geld naar het buitenland, heruitvond zichzelf als “De snelste manier om wereldwijd geld te versturen” en breidde haar agentlocaties internationaal uit.
In 1987 verwierf investeerder Bennett S. LeBow de zeggenschap over Western Union via een buiten-hoofdstuk 11-proces dat een complexe herkapitalisatie met hefboomwerking was. De transactie werd ondersteund door in totaal $900 miljoen aan hoogrentende obligaties en preferente aandelen die werden gegarandeerd door de groep van Michael Milken bij Drexel Burnham Lambert als onderdeel van een ruilaanbod. LeBow installeerde Robert J. Amman als president en CEO die gedurende de volgende zes jaar een volledige strategische, operationele en balansherstructurering van het bedrijf leidde.
Amman voerde een strategie uit om Western Union te heroriënteren van een op activa gebaseerde aanbieder van communicatiediensten, met een geldtransferactiviteit als een groot maar minder belangrijk onderdeel van het bedrijf, naar een aanbieder van op consumenten gebaseerde financiële diensten voor geldtransfers. Amman leidde het bedrijf dus als twee afzonderlijke bedrijven. Het ene bedrijfsonderdeel bestond uit de geldovermakingsactiviteiten, die werden gefinancierd en geëxploiteerd om te profiteren van de aanzienlijke groeimogelijkheden. Het tweede bedrijfsonderdeel bestond uit alle niet-strategische communicatieactiva zoals het analoge lange-afstands spraaknetwerk, de satellietactiviteiten en de onderzeese kabelactiva. In de periode van 3 jaar tot 1990 werd Amman bijgestaan door Robert A. Schriesheim, ook geïnstalleerd door LeBow, als speciaal adviseur die toezag op de afstoting van de vier niet-strategische telecommunicatie activa voor ongeveer $280 miljoen.
De officiële naam van het bedrijf werd veranderd in New Valley Corporation in 1991, net op tijd voor die entiteit om faillissementsbescherming aan te vragen als onderdeel van Amman’s strategie om de overbelaste balans te elimineren en tegelijkertijd door te gaan met het laten groeien van de geldtransfer business. De naamswijziging werd gebruikt om te voorkomen dat de naam Western Union door de procedure zou worden meegesleept (en de daaruit voortvloeiende slechte PR). Onder de dagelijkse leiding van Amman en met de steun van LeBow steeg de waarde van het bedrijf dramatisch tijdens de jaren waarin het onder Chapter 11 opereerde.
Na verschillende herstructureringen, waaronder onderhandelingen met Carl Icahn, die een grote obligatiehouder werd, arrangeerde Amman de verkoop van New Valley in een faillissementsveiling aan First Financial Management Corporation in 1994 voor $ 1,2 miljard, waar hij vicevoorzitter werd, en een jaar later fuseerde hij met First Data Corporation in een transactie van $ 6 miljard. Op 26 januari 2006 kondigde First Data Corporation plannen aan om Western Union af te splitsen als een onafhankelijk, beursgenoteerd bedrijf. De focus van Western Union zou op geldtransfers blijven liggen. De volgende dag kondigde Western Union aan dat het zou stoppen met het aanbieden van telegramtransmissie en -bezorging, het product dat in de loop van de geschiedenis het meest met het bedrijf werd geassocieerd. Dit was niet de oorspronkelijke telegramdienst van Western Union, maar een nieuwe dienst van First Data onder de vlag van Western Union; de oorspronkelijke telegramdienst werd verkocht na het faillissement van New Valley Corporation en opereert nu als iTelegram.
De spin off werd voltooid op 29 september 2006 en Western Union werd weer een onafhankelijk beursgenoteerd bedrijf.
Betrokkenheid bij vroege computernetwerkenEdit
Western Union-telegrammen werden verzonden via een store-and-forward berichtenschakelsysteem. Vroege versies waren handmatige telegraafsystemen. Latere systemen met teleprinters waren halfautomatisch en maakten gebruik van ponsband om berichten te ontvangen, op te slaan en opnieuw te verzenden. Plan 55-A, het laatste op papierband gebaseerde schakelsysteem van Western Union (1948-1976), was volledig automatisch, met automatische routering.
Western Union was een hoofdcontractant in het programma voor het automatisch digitaal netwerk (AUTODIN). AUTODIN, een militaire toepassing voor communicatie, werd voor het eerst ontwikkeld in de jaren 1960 en werd de voorloper van het moderne Internet in de jaren 1990. Het Defense Message System (DMS) verving AUTODIN in 2000.
AUTODIN, dat oorspronkelijk “ComLogNet” heette, was een betrouwbare dienst die met een beschikbaarheid van 99,99% werkte en gebruik maakte van mechanische ponskaartlezers en tabmachines voor het verzenden en ontvangen van gegevens via gehuurde lijnen. Tijdens de piekuren van AUTODIN verwerkte het Amerikaanse deel van het netwerk 20 miljoen berichten per maand. De pogingen van Western Union om een vervanging te ontwikkelen (AUTODIN II) mislukten, wat leidde tot de ontwikkeling van een aanvaardbaar pakketgeschakeld netwerk door BBN (de ontwikkelaar van het ARPANET), dat de basis vormde van het huidige internet. De AUTODIN-dienst werd in 2000 gestaakt, jaren nadat hij was verouderd.
Een verwante innovatie die uit AUTODIN voortkwam, was de computergebaseerde EasyLink-dienst van Western Union. Dit systeem maakte een van de eerste verkoopbare e-mailsystemen voor niet-gouvernementele gebruikers mogelijk. Met het systeem kon hetzelfde bericht tegelijkertijd naar meerdere ontvangers worden verzonden via e-mail, fax, mailgram of telexdiensten en konden berichten vanuit de geïntegreerde formaten worden verzonden. Met de dienst konden gebruikers ook onderzoek verrichten met behulp van de InfoLink-toepassing. EasyLink werd afgesplitst als een afzonderlijk bedrijf en maakt nu deel uit van OpenText.
Einde van telegrammenEdit
In februari 2006 stond op de website van Western Union deze mededeling:
“Met ingang van 27 januari 2006 zal Western Union alle Telegram- en Commercial Messaging-diensten stopzetten. Wij betreuren het ongemak dat dit voor u kan betekenen en danken u voor uw trouwe steun. Als u vragen of opmerkingen heeft, kunt u contact opnemen met een medewerker van de klantenservice.”
Dit beëindigde het tijdperk van telegrammen dat in 1851 begon met de oprichting van de New York and Mississippi Valley Printing Telegraph Company, en dat 155 jaar van ononderbroken dienst heeft geduurd. Western Union meldde dat het aantal verzonden telegrammen was gedaald tot een totaal van 20.000 per jaar, als gevolg van de concurrentie van andere communicatiediensten zoals e-mail. Medio januari werden medewerkers op de hoogte gebracht van het besluit.
Telegramdienst in de VS blijft beschikbaar via iTelegram.
AcquisitiesEdit
In mei 2009 kondigde Western Union haar plan aan om het in Canada gevestigde Custom House over te nemen van Peter Gustavson. De deal werd in september 2009 gesloten voor een koopprijs van 371 miljoen dollar. Deze overname leidde ertoe dat het bedrijf werd omgedoopt tot Western Union Business Solutions. Custom House en haar dochteronderneming XE.com werden in 2015 verkocht aan Euronet Worldwide en opereren onder haar merk HiFX.
In januari 2011 nam Western Union Angelo Costa over, een groep die actief is in geldtransfers en diensten aan immigranten. Angelo Costa heeft een netwerk van 7.500 verkooppunten in heel Europa. De overeenkomst werd getekend voor US$ 200 miljoen.
In juli 2011 heeft Western Union de Global Business Payments-divisie van Travelex overgenomen voor £ 606 miljoen.
In oktober 2011 heeft Western Union de overname afgerond van Finint S.r.l., een van Western Union’s toonaangevende geldtransfernetwerkagenten in Europa, met meer dan 10.000 subagentlocaties in Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk.
In mei 2015 doken geruchten op over een voorgenomen fusie van Western Union en concurrent MoneyGram, op een moment dat de inkomsten van beide bedrijven terugliepen. Western Union ontkende dat dit het geval was. In januari 2017 werd MoneyGram in plaats daarvan zonder succes overgenomen door Ant Financial, het financiële technologiebedrijf van Alibaba, voor $ 880 miljoen.
In november 2020 verwierf Western Union voor $ 200 miljoen een belang van 15% in de digitale betalingseenheid van Saudi-Arabië’s STC Group.