Klik HIER als je problemen hebt met het bekijken van de video op je mobiele apparaat.
“Geïnspireerd op ware gebeurtenissen” zijn de eerste woorden die het publiek te zien krijgt in “Winchester”, dat vrijdag in de bioscoop is geopend, en dat is de gevaarlijkste zin in het arsenaal van elke filmmaker. Het biedt genoeg van een band met de werkelijkheid om kijkers te laten denken dat dit zou kunnen zijn gebeurd, maar laat veel ruimte voor, laten we zeggen, artistieke vrijheid.
In dit geval, scenarioschrijvers Tom Vaughn en de Spierig Brothers (Peter en Michael Spierig co-regisseerden de film, ook), aanzienlijk verfraaid de toch al griezelige legende van Sarah Winchester en haar uitgestrekte San Jose herenhuis. Hier is een blik op wat ze juist hebben, wat verzonnen is en wat ergens in het grijze gebied tussen waarheid en mythe leeft. En wees gewaarschuwd, er liggen filmspoilers op de loer:
– Het Winchester Mystery House bestaat natuurlijk echt. Het begon als een boerderij met acht kamers, gekocht door Sarah Winchester nadat ze in 1884 naar Californië was verhuisd. Het jaar na haar dood in 1922 werd het opengesteld voor het publiek en sindsdien is het een architectonisch curiosum gebleven. Het heeft 161 kamers, 13 badkamers en drie liften. De film speelt zich af in een tijd dat het beroemde huis in een landelijk, boomgaardachtig gebied lag. Tegenwoordig is het omringd door drukke winkelcentra Westfield Valley Fair en Santana Row.
– De beroemde “trappen die nergens heen leiden” die prominent in de film voorkomen, zijn echt en een populair onderdeel van de rondleiding. Ze zijn echter niet zo centraal in het huis als de film je wil doen geloven.
– Een van de eerste personages die we ontmoeten, Sarah Winchester’s achtervolgde achterneef Henry, heeft niet bestaan. Sarah’s nicht, Marion Marriott, had geen zoon. Zij en haar man adopteerden een dochter, maar dat was na de tijdlijn van de film.
– De prachtige gebrandschilderde ramen die in de openingsminuten van de film worden afgebeeld met de cryptische inscripties “Wide Unclasp the Tables of their Thoughts” en “These Same Thoughts People This Little World” zijn echt. Ze zijn geplaatst in de grote balzaal van het huis en de inscripties zijn regels uit Shakespeare’s “Troilus en Cresida” en “Richard II.” Waarom die woorden? Nog steeds een raadsel.
– De “easy riser” treden zijn nog steeds een populair kenmerk in het Winchester Mystery House, en ze werden geïnstalleerd vanwege de artritis van mevrouw Winchester, waardoor ze haar voeten maar een paar centimeter kon optillen.
– Marion Marriott, het nichtje van Sarah Winchester dat bij haar woonde en als secretaresse fungeerde, was een echt persoon. Maar Marion, wier bijnaam “Daisy” was, vertrok vóór 1906 – wanneer de film zich afspeelt – om te trouwen met Frederick Marriott (geen relatie tot de hotelmensen). De tragische omstandigheden die haar in de film naar het huis brachten, zijn verzonnen. Wel erfde zij de meeste bezittingen van mevrouw Winchester na haar dood in 1922.
– Tijdens haar leven ontstonden er legendes over Sarah Winchester als een teruggetrokken vrouw die een sluier droeg om haar gezicht te verbergen. Maar het meeste dat met zekerheid gezegd kan worden is dat ze een gesloten persoon was. Er bestaan maar weinig foto’s van haar.
– Veel van de “high tech” gemakken waren wel aanwezig in het huis, dat zijn eigen sanitair en electriciteitsvoorziening had. Het huis had ook veel andere innovaties – zoals een serre met verwijderbare vloeren, zodat het water eruit kon worden afgevoerd – die niet in de film voorkomen.
– Winchester Repeating Arms ging zich inderdaad toeleggen op huishoudelijke artikelen, waaronder rolschaatsen, die een rol spelen in de film. Maar dat gebeurde pas bijna 20 jaar nadat de film zich afspeelde, en het is onwaarschijnlijk dat Sarah Winchester een rol speelde in die beslissingen.
– William Wirt Winchester, Sarah’s echtgenoot, stierf in 1881 aan tuberculose en het echtpaar verloor een kind, Annie, in 1866 – niet zo kort na elkaar als in de film wordt gesuggereerd. Sarah’s daaropvolgende bezoek aan een spiritist maakt al lang deel uit van de Winchester overlevering, maar er is geen bewijs dat het gebeurd is. Als je een minder spannend maar nauwkeuriger verslag van Sarah Winchester’s leven wilt, lees dan “Captive of the Labyrinth” van historica Mary Jo Ignoffo, die doceert aan het De Anza College.
– Sarah Winchester was naar verluidt geobsedeerd door het getal 13. In de film noemt ze het een “goddelijk getal” en gebruikt ze 13 spijkers om geesten in de kamers van het huis te verzegelen. Het getal 13 komt zeker vaak voor in het huis, en gidsen van de Winchester Mystery House-rondleiding zullen je er op wijzen. Maar je kunt dit ook gewoon wijten aan vooringenomenheid. Als je 13 zoekt, vind je 13.
– Het bloedbad in het kantoor van Winchester Repeating Arms dat in het verhaal voorkomt, heeft nooit plaatsgevonden, en het Winchester landhuis is – voor zover wij weten – nooit een tussenstation/gevangenis voor geesten geweest. Er is echter een foto die vorig jaar is genomen en die de mensen van het Winchester Mystery House hebben laten zien, waarop een spookachtige figuur in een van de ramen van het landhuis te zien is. Dus voor de zekerheid noemen we dit maar een mythe en gaan we verder.
– De aardbeving in San Francisco, die de boel op stelten zet in de climaxscènes van de film, vond plaats op 18 april 1906, zoals in de film wordt beschreven. De schade aan het Winchester-huis was ernstig, waarbij de bovenste drie verdiepingen van de toen zeven verdiepingen tellende toren instortten. Veel delen van het huis werden na de beving te gevaarlijk geacht en verzegeld. De echte beving vond echter plaats om 5.12 uur ’s morgens, niet rond middernacht zoals in de film wordt gesuggereerd, en werd – voor zover wij weten – niet veroorzaakt door een wraakzuchtige geest.
John Hansen, de besnorde voorman van het Winchester landhuis, gespeeld door Angus Sampson, was ook een echt persoon. Maar in tegenstelling tot zijn tegenhanger in de film, stierf Hansen niet in de aardbeving en diende hij als rechterhand in het huis tot de dood van mevrouw Winchester.
– Zelfs met haar 1.80 m zou actrice Helen Mirren boven de echte mevrouw Winchester hebben uitgestegen, die 1.80 m was en waarschijnlijk een beetje gebukt ging vanwege haar artritis.
“Het is nogal een bijzonder huis, nietwaar?” zegt Mirren’s Winchester in de film. En dat is zeker waar. Dus als de film “Winchester” je inspireert om het echte huis te bezoeken, doe dat dan zeker. Het landhuis en het terrein zijn prachtige voorbeelden van Victoriaanse architectuur en er zijn veel vreemde en interessante ontwerpelementen. Maar tot nu toe geen geesten – tenzij ze, zoals die figuur die voor het raam is gefotografeerd, hun tijd hebben afgewacht tot het witte doek zou komen.