Door Jeanne Rostaing | 11 juni 2019
Begonia’s bestaan in honderden vormen en zijn al lang populair bij tuiniers. Sommige soorten zijn verwende kamerplanten met opzichtige, vaak fantastisch gevormde en gedessineerde bladeren. Andere gedijen buiten als eenjarige planten en bloeien kleurrijk in de schaduw in bakken en als perkplant. Minder bekend, maar wel heel mooi, is de winterharde begonia (Begonia grandis), een meerjarige soort die de winters in Brooklyn en in de USDA-zones 6-9 overleeft.
Deze begonia heeft heldergroene hartvormige bladeren en bengelende trossen delicaat geurende roze of witte bloemen. Het is een late bloeier en geeft kleur in midzomer tot de vroege herfst wanneer de voorjaarsbloemen grotendeels zijn verdwenen. Het is heel nuttig om het te planten in perken met voorjaarsbollen, omdat het pas verschijnt nadat deze zijn uitgebloeid. U kunt deze planttechniek bekijken in Brooklyn Botanic Garden, waar winterharde begonia’s onlangs tussen de voorjaarsbollen in Bluebell Wood zijn geplaatst. Wanneer het azuurblauwe tapijt van blauwklokjes klaar is met zijn lentetentoonstelling, zijn de begonia’s al bijna klaar om de show over te nemen.
De gewaardeerde tuinschrijver Allen Lacy was een grote fan van Begonia grandis, maar het waren niet de bloemen of de vorm van de bladeren die hem zo dierbaar waren. Hij vond het vooral mooi dat de onderkant van de bladeren helderrood is en plantte ze in zijn eigen tuin op een plek waar ze het licht van de ondergaande zon van achteren zouden vangen. Verlicht door de afnemende zonnestralen boden de planten “een aanblik die tot de openbaringen van de herfst behoort”, schreef Lacy in de New York Times.
De winterharde begonia wordt zelden hoger of breder dan 1,5 m. Hij past goed bij struiken en bomen en geeft kleur en een interessante structuur aan een bostuin die wordt bevolkt door hosta’s, helleborussen en varens. Hoewel het een Aziatische soort is, oorspronkelijk gevonden in Japan, China, en Maleisië, leeft ze goed samen met inheemse planten zoals zwarte cohosh (Actaea racemosa) en wilde gember (Asarum canadense).
Teelt en onderhoud
In de juiste groeicondities gedijt de begonia met minimale tuininspanningen. Plant hem in de halfschaduw of de volle schaduw, zonder direct zonlicht. De grond moet rijk en vochtig zijn, maar met een goede drainage. Te natte omstandigheden kunnen gemakkelijk wortelrot veroorzaken. Omdat de plant nogal kwetsbaar is, moet hij op een beschutte plaats staan, uit de wind en uit de buurt van voetgangers en huisdieren.
Eenmaal gevestigd verdraagt de winterharde begonia enkele droge perioden, maar over het algemeen wordt de plant graag goed bewaterd. Mulchen nadat de plant in de herfst in slaap is gevallen, helpt hem zelfs een bijzonder koude winter te overleven. Voeg in het voorjaar wat compost toe om uw winterharde begonia een goede start voor het groeiseizoen te geven. Het uitbloeien van uitgebloeide bloemen bevordert de doorbloei van juli tot in de herfst. Als de temperaturen aan het einde van de zomer beginnen af te koelen, zal de plant zichtbaar achteruitgaan en letterlijk uit elkaar vallen. Op dat moment kan de verleiding groot zijn om de resten te verzamelen en naar de composthoop te brengen. Weersta deze neiging.
Een van de meest innemende talenten van deze begonia is zijn bereidheid tot verwildering. Hij kan uit zaad groeien, maar meestal produceert hij kleine bolletjes in de oksels van zijn bovenste bladeren. Deze bolletjes, eigenlijk ontluikende knolletjes, zullen uiteindelijk op de grond vallen en het volgende voorjaar nieuwe klonen van de moederplant voortbrengen. Uiteindelijk kan op deze manier een hele Begonia grandis kolonie ontstaan.
Het composteren of anderszins verstoren van de plant verstoort het ingebouwde systeem voor zelfvermeerdering. Als u deze bollen liever op een andere plaats of zelfs in een container wilt laten groeien, kunt u ze met de hand verwijderen en plaatsen waar u ze wilt hebben. Druk ze voorzichtig in de grond, maar begraaf ze niet. Ze hebben licht nodig om zich te ontwikkelen.
Houd eraan te markeren waar uw winterharde begonia’s zijn geplant. Omdat de bladeren in de herfst volledig afsterven en pas laat in het voorjaar tevoorschijn komen, is het heel gemakkelijk om te vergeten waar uw planten staan. In de voorjaarsroes van opruimen en planten is het maar al te gemakkelijk om ze te verplaatsen, of zelfs om iets anders op hun plaats te planten.
Cultivars
Begonia grandis ‘Alba’
Harde begonia’s met witte bloemen zijn wat minder algemeen dan die met roze bloemen. Deze produceert zuiver witte bloemen met gele centra op felroze stengels. Naarmate de bloemblaadjes ouder worden, verkleuren ze naar lichtroze.
Begonia grandis ‘Torsa’
De laatste jaren hebben kruisers enig succes gehad met het creëren van cultivars van de meerjarige begonia. In het eerste jaar lijkt ‘Torsa’ qua gestalte op de soort, maar in de daaropvolgende groeiseizoenen overtreft hij de oorspronkelijke plant al snel. When mature, it can produce leaves nearly 20 inches wide—triple the size of those of the species.
Jeanne Rostaing contributed to BBG’s Japanese-Style Gardens handbook and writes frequently for Gardenista.
- Share
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Email this page
- Copy link to clipboard
Link copied!