We hebben de neiging om de Grote Meren te zien als vijf afzonderlijke zoetwaterlichamen. Maar alle 5 de Grote Meren zijn zeer nauw met elkaar verbonden. De meren maken allemaal deel uit van één groot waterscheidinggebied. Het waterscheidinggebied is een gebied dat oppervlaktewater afvoert naar een enkel punt. In dit geval is dat punt – je raadt het al – de Grote Meren.
De waterscheiding van de Grote Meren
Heb je je ooit afgevraagd hoe grote schepen door de Grote Meren varen? Hoewel de Grote Meren elkaar fysiek niet raken, stromen ze allemaal samen in één groot systeem. De Grote Meren zijn met elkaar verbonden door bijna 5.000 zijrivieren: een reeks kleinere meren, rivieren, beken en zeestraten die uitmonden in grotere watermassa’s.
Het water in de Grote Meren is afkomstig van duizenden beken en rivieren die een stroomgebied van ongeveer 520.587 vierkante kilometer (of 201.000 vierkante mijl) beslaan. De waterstroom in het systeem van de Grote Meren verplaatst zich van het ene meer naar het andere in oostelijke richting en mondt uiteindelijk uit in de Atlantische Oceaan. Laten we de reis van een waterdruppel volgen vanaf het meest westelijke punt van Lake Superior.
Reis van een waterdruppel in het Grote-Meren-systeem
Een enkele druppel water vindt zijn weg naar Lake Superior door regenval of afvloeiing. Het duurt meer dan tweehonderd jaar om zijn weg te vinden door het systeem van de Grote Meren en naar de Atlantische Oceaan.
Hier volgt een stroom-voor-stroom:
- Van Lake Superior stroomt het water naar de St. Marys River and flows into Lake Huron
- Lake Huron and Lake Michigan are connected directly by the Straits of Mackinac
- Lake Huron waters flow into the St. Clair River, which drains into Lake St. Clair
- Lake St. Clair, in turn, drains into the Detroit River, and empties into Lake Erie
- At the end of Lake Erie, water flows into the Niagara River, dropping 52 meters (170 ft) as it flows over Niagara Falls and into Lake Ontario
- From Lake Ontario, water flows into the St. Lawrence River and ultimately runs out the Atlantic Ocean
Did You Know?
Een waterdruppel maakt aan het einde van zijn twee eeuwen lange reis een hoogteverschil mee van ongeveer 182 meter (of 600 voet).
De verbinding van de Grote Meren met de oceaan
We hebben nu de weg gevolgd van één enkele druppel zoet water van Lake Superior helemaal door het systeem van de Grote Meren en naar het zoute oceaanwater van de Atlantische Oceaan. De afstand van de verste haven in Duluth, Minnesota, tot de Atlantische Oceaan bedraagt 3.769 kilometer.
Een gesloten systeem
We hebben gezien hoe het water zich over de Grote Meren verplaatst via een ingewikkelde, onderling verbonden reeks zijrivieren, klein en groot, bescheiden en majestueus.
Maar hier is een feit dat verrassend kan zijn: de Grote Meren zijn in wezen een gesloten systeem.
De uitstroom uit de Grote Meren is zeer gering in vergelijking met het totale volume: elk jaar stroomt minder dan 1% van het volume van het water in de Grote Meren de St. Lawrence Rivier uit.
Vergelijk dit cijfer eens met dat van een gemiddeld meer, zoals Lake Simcoe – waar de totale jaarlijkse uitstroom 900% bedraagt van het volume van het water in het meer!
Dit betekent dat de Grote Meren bijzonder gevoelig en kwetsbaar zijn voor bepaalde risicofactoren, zoals vervuiling. Verontreinigende stoffen kunnen zich van het ene meer naar het andere verplaatsen (en doen dat ook). Ze hebben ook de neiging om lang te blijven hangen, omdat het water de Grote Meren zo langzaam verlaat.
Wat misschien nog indrukwekkender is dan de waterstroom door dit complexe, onderling verbonden systeem, is hoe relatief weinig water het Grote Merenstroomgebied eigenlijk elk jaar verlaat. Het water van de Grote Meren wordt jaarlijks slechts voor 1% aangevuld; de overige 99% is een eenmalige gift van smeltende gletsjers.
Dus als je op het water bent, neem dan even de tijd om de enorme omvang, diepte en kracht van de Grote Meren in je op te nemen. Laat het allemaal op u inwerken en, zoals ze zeggen, ga met de stroom mee.