Diep in de woestijn in het noorden van Mexico, tussen de staten Durango, Chihuahua en Coahuila, ligt een gebied dat bekend staat als zona del silencio of de “zone van de stilte”, ook wel bekend als Mapimí Silent Zone vanwege de nabijheid van de stad Mapimi. Volgens de legende kunnen in dit gebied geen elektromagnetische transmissies worden ontvangen, werkt de radio niet, wijzen kompassen niet naar het magnetische noorden, en vertonen de flora en fauna abnormale mutaties. In de loop der jaren hebben verhalen over buitenaardse ontmoetingen, vallende “hete kiezelstenen” en allerlei paranormale activiteiten toeristen en nieuwsgierigen van over de hele wereld aangetrokken.
De mythe begon in juli 1970, toen de Amerikaanse militaire basis bij Green River, Utah een Athena-testraket afvuurde in de richting van White Sands Missile Range. De raket verloor de controle en in plaats van te landen op het beoogde doel ging hij 400 mijl zuidwaarts en viel in de Mapimí woestijn. Onmiddellijk kwam een team van specialisten ter plaatse om de neergestorte raket te zoeken. Toen de raket na drie weken intensief zoeken was gevonden, werd een landingsbaan aangelegd om het wrak te vervoeren. De hele operatie was zeer geheimzinnig, in overeenstemming met het gezond verstand van de regering, en niemand werd iets verteld of gevraagd. Het geheimzinnige karakter van de operatie leidde al tot geruchten onder de bewoners.
Photo credit
Eén versie van het verhaal gaat over een zekere plaatselijke bewoner genaamd Jamie die door het leger was ingehuurd om de raket te bewaken tegen vandalen en toeschouwers. Jamie hield wel van de aandacht en het geld dat de raket opleverde, en toen het leger vertrok, begon hij samen met twee plaatselijke landeigenaren te praten over de mogelijkheid om in het gebied een hotel te bouwen om het toerisme aan te moedigen. Sommigen zeggen dat het Jamie was die het belang van het gebied begon op te blazen om belangstelling voor het gebied te wekken, en samen met zijn nieuwe vrienden een verhaal begon te creëren met veel pseudo-wetenschap en plaatselijke folklore, en dit aan de regionale media doorgaf. De media slikten het, en een legende was geboren.
Volgens dit bizarre verhaal verhinderen vreemde magnetische anomalieën in de atmosfeer radiotransmissie op specifieke punten en laten zij de naalden op magnetische kompassen draaien. De magnetische golven zijn zo uniek dat ze een draaikolk creëren die materiaal uit de hogere atmosfeer aantrekt, waaronder de noodlottige raket. De meteoriet van Allende, die in 1969 in de buurt van de zone viel, wordt vaak aangehaald als bevestigend bewijs.
Het verschijnsel zou in de jaren dertig voor het eerst zijn gemeld door Francisco Sarabia, een Mexicaanse piloot, die beweerde dat zijn radio op mysterieuze wijze niet werkte toen hij over de zone vloog. Anderen beweren UFO’s te hebben gezien en objecten die uit een wolkenloze hemel vielen.
Photo credit
Nu komen honderden mensen van heinde en verre om het gebied te ervaren. De lokale bevolking noemt ze zoneros. Ze zijn verbaasd als ze hun radio’s en kompassen werkend aantreffen, waarop hun gids – vaak een local, voor wie deze toeristen een bron van inkomsten vormen – hen uitlegt dat de zones bewegen, en dus moeilijk te lokaliseren zijn.
De lokale bewoners zelf geloven niet in de Zone van de Stilte. Wanneer hen naar vreemde verschijnselen wordt gevraagd, antwoorden zij steevast dat zij geen vreemde dingen in de woestijn zien, maar alleen vreemde mensen. Terwijl sommigen de kost verdienen door gids te worden of frisdrank en etenswaren te verkopen aan toeristen, vinden anderen deze buitenstaanders maar lastig.
Mexconnect.com deelt een amusante anekdote:
Op de vraag waar la Zona te vinden was, vertelde een plaatselijke veeboer een wagenlading mensen dat ze de weg moesten blijven volgen tot ze marsmannetjes van de ene naar de andere kant van de weg zagen springen. Het verbazingwekkende was, zo zei hij later, dat ze hem bedankten. Een andere groep zoneros kwam bij het veldstation aan en vroeg aan een van de arbeiders hoe zij in de Zone konden komen. De jonge man, die moeite had beleefd en eerlijk te zijn, antwoordde slechts: “Nunca van a llegar (Je zult er nooit komen).”
Photo credit
Photo credit