Tatooine, Alderaan, Hoth, Bespin i Yavin to nazwy planet Gwiezdnych Wojen, które dziś wszyscy fani znają dość dobrze. Dzięki Star Wars Rebels i kilku nowym filmom w drodze, wkrótce poznamy nowe planety, o których być może nigdy wcześniej nie słyszeliśmy. A może w końcu nazwy tych planet będą brzmiały znajomo.
Adaptacja Gwiezdnych wojen przez Dark Horse Comics przywraca do życia wstępny szkic z 1974 roku autorstwa George’a Lucasa, a seria pozwala nam lepiej przyjrzeć się planetom, które pojawiły się we wczesnych wyobrażeniach o Gwiezdnych wojnach, takim jak Aquilae i Ophuchi. Wraz z niedawnym wydaniem The Making of Return of the Jedi krąg klasycznych książek „making of” autorstwa Jonathana Rinzlera został zakończony. Ta trylogia oferuje ogromną ilość informacji na temat różnych projektów, które powstały na potrzeby filmów.
Przyjrzyjrzyjmy się nazwom planet i księżyców, które zostały użyte w projektach filmów. Może zobaczymy, jak niektóre z nich pojawią się ponownie prędzej czy później…
A New Hope
Aquilae (Colonies, N-12) to planeta, która trafiła do współczesnego continuity tylko w formie wyrzuconej linijki w Marvel’s Star Wars #7, „New Planets, New Perils”. W tym numerze, opublikowanym w 1977 roku, pirat Crimson Jack kradnie nagrodę, którą Han Solo i Chewbacca otrzymali za uratowanie księżniczki Leii. Han obawia się, że bez pieniędzy na spłatę Jabby the Hutt, nagroda za ich głowy sprawi, że staną się celem każdego łowcy nagród od Aduba-3 po Aquilae.
Aquilae była jedną z pierwszych planet wspomnianych we wczesnych szkicach Nowej nadziei. Była to niebiesko-zielona planeta, na której znajdowało się miasto kosmoportowe Gordon i którą rządził monarcha. W wersji roboczej, mistrz Jedi-Bendu Kane Starkiller i jego syn Annikin podróżują na Aquilae, gdzie spotykają się z generałem Lukiem Skywalkerem. Kiedy kosmiczna forteca zagraża światu, Rebelianci próbują powstrzymać atak, ale Aquilae zostaje podbita przez generała Dartha Vadera i gubernatora Crispina Hoedaacka. Król ginie w ataku, a księżniczka Leia zostaje powstrzymana przed zajęciem należnego jej miejsca jako królowa przez skorumpowanego senatora, który oddaje Aquilae w ręce Imperium. Po pierwszym szkicu planeta zostaje przemianowana na Townowi (może ta nazwa wpłynęła na nazwę Towani?). Aquilae została później użyta w szkicu do Epizodu I jako planeta macierzysta Neva Kee, ale ostatecznie zmieniono ją na Xagobah.
W ostatniej serii komiksowej Gwiezdne Wojny, Aquilae jest przedstawiona jako planeta pustynna (m.in. z podwójnym zachodem słońca), z architekturą bardziej przypominającą tę z Theed City na Naboo.
Ophuchi to planeta, która w momencie pisania tego artykułu nie została uwzględniona w żadnym kanonicznym źródle. W Journal of the Whills, sporządzonym w 1973 roku, był to rodzinny świat Jedi-Bendu Mace’a Windy’ego. W streszczeniu historii z 1973 roku została ona zmieniona na „przyjazną planetę”, którą to funkcję zachowuje w wersji roboczej, gdzie rządzi nią wuj księżniczki Leii. Rebelianci uciekają na Ophuchi po uratowaniu księżniczki z Alderaanu i zostają nagrodzeni ceremonią, która odbyła się na Yavinie 4 w ostatecznej wersji Nowej nadziei.
Yavin (Outer Rim, P-6) po raz pierwszy zostaje wspomniany w streszczeniu historii z 1973 roku, gdzie jest zakazaną planetą dżungli, zamieszkaną przez futrzastych obcych. Po tym jak statek Rebelii zostaje uszkodzony podczas pościgu przez wojska Imperium, Rebelianci są zmuszeni opuścić swój statek i udać się na Yavin za pomocą „jet-sticków”. Księżniczka zostaje schwytana przez jedno z futrzanych stworzeń (w istocie Wookiee) i sprzedana Imperium. W szkicu z 1974 roku Wookiee (bez „i”) stają się jeńcami obcych traperów, z których część zostaje uwolniona przez Annikina w jego próbie uratowania księżniczki. Książę Chewbacca wspomaga później rebeliantów w ataku na imperialną placówkę. W ostatecznej wersji Nowej nadziei, Yavin został odnowiony jako czerwona planeta, na której mieści się siedziba rebeliantów na jej dżunglowym księżycu Yavin 4. Wydaje się, że leśna bitwa została przeniesiona do Epizodu VI, na Endor, gdzie Wookich zastąpiono Ewokami (zwróćcie uwagę na podobieństwo nazw).
Alderaan (Core Worlds, M-10), przeszedł najwięcej zmian. Po spotkaniu Rebeliantów z Wookieami na Yavinie, schwytana księżniczka zostaje zabrana na planetę Alderaan, stolicę Imperium w streszczeniu z 1973 roku. Generał Luke Skywalker jest w stanie poprowadzić oddział Rebeliantów do kompleksu więziennego i uwolnić księżniczkę. W szkicu z 1974 roku Alderaan opisany jest jako gazowa planeta, na której znajduje się „wspaniałe kopulaste i lśniące miasto w kształcie grzyba na wysokiej iglicy”, podobnie jak Cloud City, które pojawi się w Epizodzie V. W drugim szkicu z 1975 roku mieściły się tam imperialne lochy, a w trzecim szkicu komora kryształu Kibera. Czwarty szkic Nowej nadziei podaje Alderaan jako świat rodzinny księżniczki Lei, który zostaje zniszczony przez Gwiazdę Śmierci w demonstracji mocy.
Utapau (Zewnętrzne Rubieże, N-19) to miejsce, gdzie mistrz Jedi-Bendu Kane Starkiller ukrywa się ze swoimi synami Annikinem i Deakiem w szkicu z 1974 roku. Planeta znajduje się w układzie Kessil, a Czwarty Księżyc (gdzie ukrywa się Kane i jego synowie) ma nudny, bezbarwny krajobraz. W drugim szkicu z 1975 roku Deak i Clieg Starkiller są w drodze na Utapau do swojego brata Luke’a, który bada skamieliny w Morzu Wydm. Jawowie przemierzają pustkowia w gigantycznych sandcrawlerach. W trzecim szkicu Utapau pełni mniej więcej taką samą rolę jak Tatooine w ostatecznej wersji „Nowej nadziei”. Po zmianie na Tatooine, nazwa Utapau pozostała nieużywana (poza wczesnym projektem nazwy dla Naboo) aż do premiery Epizodu III, gdzie została użyta dla planety zapadliska, na której Obi-Wan Kenobi ostatecznie zabija generała Grievousa. Kessil został ponownie użyty dla Kessel, świata więziennego z kopalnią przypraw, który był punktem końcowym Kessel Run.
Ogana Major była domem dla bazy rebeliantów, która została zaatakowana przez Dartha Vadera w drugim projekcie. Luke Starkiller rezerwuje przejście do tego świata wraz z Hanem Solo, który podstępem nakłania swojego kapitana Oxusa do ewakuacji statku. Wraz z Chewbaccą i oficerem naukowym Montrossem Holdaackiem wyruszają na Ogana Major, gdzie zastają ją całkowicie zniszczoną przez Gwiazdę Śmierci. W trzecim projekcie z 1975 roku zmieniono nazwę świata na Organa Major. W ostatecznej wersji Nowej nadziei rolę Ogana Major zastąpił Alderaan, a imię Organa zostało użyte jako nazwisko księżniczki Lei.
Granicus był nazwą używaną kiedyś dla Alderaanu, która pochodziła z opisu, który został później przetworzony dla Bespinu. Ondos był światem, o którym wspomniano tylko w drugim szkicu, w którym stwierdzono, że synowie Starkillera wyruszą na niebezpieczne poszukiwania księżniczki Ondos.
The Empire Strikes Back
Choć kilka szkiców i streszczeń fabuły do The Empire Strikes Back zawierało mniej planet niż do A New Hope, to jednak zawierały kilka różnic i ciekawych miejsc, które można było odwiedzić w przyszłości.
Nazwa Hoth (Outer Rim, K-18) była już wspomniana przez Leigh Brackett w jej szkicu (1978), ale nie była ona wtedy znana jako planeta lodowa, była to w rzeczywistości planeta gazowa. Więc zanim Lucas uczynił Hoth lodowym światem w drugim szkicu (1978), pierwotnie była to planeta, która ostatecznie stała się Bespinem.
Bespin (Outer Rim, K-18) sam został oznaczony jako świat gazowy przez Lucasa w drugim szkicu, ale zanim to się stało, gazowa planeta została również nazwana Ketbrae lub Kettlebrae. Wydaje się, że gazowy olbrzym znalazł swoje etymologiczne podłoże w planecie znanej kiedyś jako Besspin Kaalida (znanej też jako Bestpenkoleta, Bestpenkoluta lub Besspin-Kaaleita). Planeta ta była wyobrażona przez Bracketta jako przypominająca klejnot, gdy była widziana z kosmosu. Została opisana jako świat ogrodu z dwiema gwiazdami, który byłby miejscem, gdzie Rebelianci przegrupowaliby się pod koniec filmu.
Ton Muund (lub Ton-mummd) również został nazwany przez Brackett w jej szkicu. Miała to być albo planeta Imperial City (rozwinięta później na potrzeby Powrotu Jedi jako Had Abbadon), albo świat traw, który miał się pojawić pod koniec filmu. Ttaz był pomysłem, który nigdy nie został zrealizowany w jednym z projektów. Był to skalisto-pustynny świat, który prawdopodobnie ewoluował w Geonosis. W szkicu Bracketta można również dostrzec Gromadę Granida, lokalizację nienazwanej wówczas lodowej planety.
Dagobah (Zewnętrzne Rubieże, M-19) była nazwą, która została ustalona dość wcześnie. Lucas wspomniał o niej w swoim drugim szkicu, choć Yoda rezydowałby na Siódmym Księżycu w Układzie Dagobah, a nie na samej Dagobah.
Powrót Jedi
W szkicach ostatniego filmu Oryginalnej Trylogii znalazło się też kilka nieznanych nazw planet. Had Abbadon (Deep Core, L-10) była Imperialnym Światem Tronowym (który ostatecznie stał się Coruscant) i została pominięta w szkicach dopiero w drugim szkicu Lawrence’a Kasdana z 1981 roku. To właśnie na Had Abbadon Imperator miał swoją salę tronową, otoczoną lawą. Była to również planeta, na której Imperium budowało dwie Gwiazdy Śmierci. Nazwa Had Abbadon nie została całkowicie zapomniana, gdyż „Power of the Jedi Sourcebook” od Wizards of the Coast wspomina o niej i tym samym włącza ją do kanonu Star Wars. Wokół Had Abbadon znajdował się Zielony Księżyc. Zmienił się on w Endor, ale stało się to dopiero w poprawionym drugim szkicu autorstwa Kasdana i Lucasa w 1981 roku. Wcześniej Endor znany był także jako Jus-Endor (w drugim szkicu Kasdana z 1981 roku) i jako Tarasand (w szkicu Lucasa z 1981 roku).
Sicemon (czasem Siseman) w układzie Sice (czy ta nazwa wpłynęła na nazwę Sise Fromm z Droids?) był kolejną trawiastą planetą lub być może lokalizacją pałacu Jabby w jednym z najwcześniejszych szkiców. Miała to być planeta, na której przegrupowali się Rebelianci i która była zamieszkana przez latające gady. Podobnie wyglądający concept art został później użyty dla planety Alderaan w pięknej książce The Illustrated Star Wars Universe, a ostatnio dla planety Lothal w Star Wars Rebels.
Dac (Outer Rim, U-6) nigdy nie został wspomniany w szkicach, ale był pomyślany jako ojczysta planeta Mon Calamari i admirała Giala Ackbara. Wspomniano o niej w Bantha Tracks #17 (sierpień 1982), oficjalnym biuletynie fanklubu Star Wars.
Prequele
Kiedy Coruscant (Core Worlds, L-9) pojawiło się w Edycji Specjalnej Powrotu Jedi George Lucas zdecydował się zachować nazwę, która została ustanowiona przez Timothy’ego Zahna w powieści Heir to the Empire. Coruscant odegrało kluczową rolę w prequelach, podobnie jak Naboo (Mid Rim, O-17). Ta „planeta trawy” nie była najpierw znana jako Naboo, ale jako Utapau, nazwa pochodząca z oryginalnych szkiców Nowej nadziei.
Niektóre planety zostały wymienione w szkicach jako planety rodzinne dla kilku Podracerów. Neva Kee miała pierwotnie pochodzić z Aquilae, Dud Cullindaros z Chuby (nazwa nadana płazom na Tatooine), Mars Guo z Ophuchi, a Boles Roor z Ord Padrove. Aquilae i Ophuchi to dwie planety, których początki sięgają daleko wstecz.
Kiedy Internet żył codziennymi plotkami dotyczącymi Ataku klonów, Geonosis była czasem wymieniana jako Geonasis. Dwie lokacje, które po raz pierwszy miały nieco inną nazwę w Zemście Sithów to Polis Massa (Zewnętrzne Rubieże, K-20) i Mustafar (Zewnętrzne Rubieże, L-19). Były one kiedyś znane jako Polis Mazta (lub Mazta) i Mustafa.
Zakończymy naszą listę inną pisownią, która pochodzi z bardzo celebrowanego Star Wars Holiday Special. W jednym ze scenariuszy planeta Wookieów znana jako Kashyyyk (Mid Rim, K-9) została zapisana jako Kazook.
George Lucas nigdy nie odrzuca pomysłu czy dobrego imienia i jeśli zaopatrzył swoje notatki do nadchodzącego filmu (filmów) w któreś z tych koncepcyjnych imion, być może w końcu zobaczymy Ophuchi lub Sicemon w filmie lub serialu Star Wars.
Źródła
Bouzereau, Laurent. Star Wars: The Annotated Screenplays. USA: Del Rey, 1997.
Chaykin, Howard i Thomas, Roy. Gwiezdne Wojny 7: Nowe planety, nowe niebezpieczeństwa! USA: Marvel Comics, 1977.
Rinzler, Jonathan. Gwiezdne wojny. USA: Dark Horse, 2013.
Rinzler, Jonathan. The Art of Star Wars Episode III: Revenge of the Sith. USA: Del Rey, 2005.
Rinzler, Jonathan. The Making of Return of the Jedi. USA: Del Rey, 2013.
Rinzler, Jonathan. The Making of Star Wars: The Definitive Story Behind the Original Film. USA: Del Rey, 2007.
Rinzler, Jonathan. The Making of The Empire Strikes Back. USA: Del Rey, 2010.
Star Wars: Episode I Insider’s Guide. USA: LucasArts, 1999.
Dodatkowe badania przeprowadzone przez Sandera De Lange.
Tim Veekhoven (Sompeetalay) prowadzi badania i zajmuje się Galerią Rogów w Star Wars Insider pod nadzorem Lelanda Chee. Jest prezesem i współzałożycielem TeeKay-421, belgijskiego fanklubu Star Wars, administratorem Yodapedii i autorem historii Swilla Coreya, Tzizvvta, Wam Lufby i Maxirona Agolergi.
Kevin Beentjes (Wild Whiphid) jest biologiem molekularnym pracującym w holenderskim muzeum historii naturalnej. Obecnie zajmuje się tworzeniem Rogues Gallery w Star Wars Insider, jest redaktorem TeeKay-421, administratorem Yodapedii i fascynuje go niezliczona ilość obcych form życia, w galaktyce daleko, daleko stąd.
Kevin Beentjes (Wild Whiphid) jest biologiem molekularnym pracującym w holenderskim muzeum historii naturalnej.