Continued
Hershman i współpracownicy zbadali wpływ wapnia na wchłanianie tyroksyny w grupie 20 osób leczonych z powodu niedoczynności tarczycy. Poziom tyroksyny we krwi kobiet był mierzony przez kilka miesięcy przed rozpoczęciem suplementacji wapniem. Następnie poziomy te były ponownie badane podczas trzymiesięcznego okresu, kiedy przyjmowały one wapń i ponownie badane kilka miesięcy po tym, jak przestały. Wszystkim pacjentom kazano przyjmować suplementy wapnia codziennie w tym samym czasie, w którym przyjmowali leki na tarczycę.
Badacze zauważyli „skromny, ale znaczący” wpływ na funkcjonowanie tarczycy w okresie, w którym pacjenci przyjmowali wapń. Czterech z 20 pacjentów miało wskazania z badań krwi, że ich leki nie dostawały się do krwi. Ale te wskaźniki wróciły do normy, kiedy pacjenci przestali przyjmować wapń.
Te ustalenia i inne, mówi Harshman, pokazują, że jest to krytyczne dla pacjentów z tarczycą, aby powiedzieć swoim lekarzom o wszystkich lekach, które przyjmują. Wcześniejsze badania wykazały, że inne szeroko stosowane terapie, takie jak wodorotlenek glinu, występujący w różnych lekach zobojętniających, żelazo w dużych dawkach i sukralfat, powszechnie przepisywany na zaburzenia żołądkowo-jelitowe, mają negatywny wpływ na wchłanianie tyroksyny.
Sherman, który prowadził badania nad sukralfatem, zgadza się z tym. Zaobserwował on „75 do 90%” odsetek problemów z wchłanianiem u osób przyjmujących tyroksynę i sukralfat w tym samym czasie. „Oczywiście, wywoływało to znaczną niedoczynność tarczycy. Ale ponieważ jest to lek, który jest przepisywany pacjentom, nie jest prawdopodobne, że klinicysta nie będzie wiedział o jego stosowaniu” – mówi Sherman. „W przypadku wodorotlenku glinu, żelaza w dużych dawkach, a teraz wapnia, pacjenci mogą nie myśleć o tym, by powiedzieć lekarzom, że je przyjmują. Lekarze muszą pytać swoich pacjentów o leki dostępne bez recepty.”
.