Odkrywca. Przypisuje mu się odkrycie Ameryki dla Europejczyków w 1492 r., choć wówczas sądził, że odkrył nową drogę do Chin. Otrzymał tytuły Admirała Oceanu i Wicekróla Indii. Urodził się jako Krzysztof Kolumb (Cristobal Colon, jak sam siebie nazywał w Hiszpanii), najstarszy z pięciorga dzieci w Genui, we Włoszech, jako syn Domenico Colombo, tkacza wełny i miejscowego cechmistrza, oraz Susanny Fontanarossy, córki tkacza wełny. Mimo że został wykształcony, by pójść w ślady ojca w zawodzie tkacza wełny, tęsknił za morzem, jako że Genua była dużym portem morskim, a miasto przepełnione było opowieściami o zagranicznych przygodach i podróżach. Gdy skończył 20 lat, popłynął na pokładzie genueńskiej galery, jako część floty mającej na celu ukaranie piratów barbarzyńskich. Następnie przyłączył się do statków handlowych i podróżował do Portugalii, Anglii, Irlandii i Islandii, a przy okazji sam nauczył się portugalskiego, hiszpańskiego i łaciny (większość ówczesnych map była po łacinie). Brat Kolumba, Bartłomiej, prowadził w Lizbonie sklep z wyposażeniem statków, w którym znajdowały się mapy i instrumenty nautyczne. W 1477 roku, podczas wizyty u Bartłomieja, Kolumb dowiedział się, że Portugalczycy próbowali dotrzeć do Indii i Chin opływając kraniec Afryki. Kolumb wierzył, że świat jest kulą i że żeglując na zachód wzdłuż szerokości geograficznej Wysp Kanaryjskich (niedawno odkrytych i skolonizowanych przez Portugalczyków), mógłby dotrzeć do Indii i Chin po krótkiej podróży o długości zaledwie 3000 mil, w porównaniu z dłuższą trasą wokół Afryki (Kolumb nie docenił rozmiarów Ziemi – rzeczywista odległość między Lizboną a Japonią wynosi bliżej 11 000 mil). W 1479 roku Kolumb poślubił Portugalkę Felipę de Perestrello, która zmarła wkrótce po urodzeniu ich jedynego dziecka, syna Diega. W 1482 r. zwrócił się do króla Portugalii Jana II o sfinansowanie podróży odkrywczej, ale spotkał się z odmową. W 1485 r., po ślubie z Hiszpanką (mieli kilkoro dzieci), zaoferował swoje usługi królowi Hiszpanii Ferdynandowi i królowej Izabeli, a ci w 1492 r. zgodzili się wyposażyć jego flotę. Wypływając z Palos w Hiszpanii 3 sierpnia 1492 roku, trzy statki, Niña, Pinta i Santa Maria, popłynęły najpierw na Wyspy Kanaryjskie, gdzie załadowały zapasy i dokonały napraw. Opuściwszy Wyspy Kanaryjskie 9 września, mała flota dotarła do wyspy San Salvador w Indiach Zachodnich 12 października 1492 roku. Wierząc, że wylądował w Indiach w pobliżu Japonii lub Chin, nazwał tubylców „Indianami”, a nowo odkryty ląd „Indiami Zachodnimi”; błędne nazwy, które utrzymały się przez następne 500 lat. Zabierając ze sobą kilku tubylców, Kolumb powrócił do Hiszpanii 15 marca 1493 roku, twierdząc, że odkrył szybką drogę do Chin. Kolumb odbył jeszcze trzy podróże do nowego świata, zakładając kolonie i poszukując ziem Chin, Japonii i Indii. Podczas swojej trzeciej podróży wylądował w Ameryce Południowej (prawdopodobnie stając się pierwszym Europejczykiem, który tego dokonał) i zdał sobie sprawę, że istnieje kontynent pomiędzy Hiszpanią (Europą) a Indiami, których poszukiwał. Jego czwarta i ostatnia podróż była próbą odkrycia drogi przez „Inny Świat”, jak nazwał nowy kontynent, do Chin i Indii. Podczas czwartej podróży żeglował wzdłuż wybrzeży Ameryki Środkowej, a kiedy robaki okrętowe prawie zniszczyły jego statki, został na rok uwięziony na wybrzeżu Jamajki. Ostatecznie powrócił do Hiszpanii w listopadzie 1504 roku. Zmarł niecałe dwa lata później w Valladolid, cierpiąc tak bardzo na artretyzm, że ledwo mógł się poruszać. Po śmierci został początkowo pochowany w katedrze w Valladolid, ale jego wnuk podobno zabrał jego szczątki na pochówek w Santo Domingo. Również katedra w Sewilli rości sobie prawo do przechowywania jego szczątków. Wszystkie trzy lokalizacje są przedmiotem sporów. Wyprawy Kolumba do Ameryki należą do najważniejszych wydarzeń w historii, przede wszystkim dlatego, że umożliwiły trwały kontakt między Europą a zachodnią półkulą i zapoczątkowały erę odkryć i eksploracji, która trwała ponad 400 lat.
Odkrywca. Przypisuje mu się odkrycie Ameryki dla Europejczyków w 1492 r., choć w tamtym czasie sądził, że odkrył nową drogę do Chin. Otrzymał tytuły Admirała Oceanu i Wicekróla Indii. Urodził się jako Krzysztof Kolumb (Cristobal Colon, jak sam siebie nazywał w Hiszpanii), najstarszy z pięciorga dzieci w Genui, we Włoszech, jako syn Domenico Colombo, tkacza wełny i miejscowego cechmistrza, oraz Susanny Fontanarossy, córki tkacza wełny. Mimo że został wykształcony, by pójść w ślady ojca w zawodzie tkacza wełny, tęsknił za morzem, jako że Genua była dużym portem morskim, a miasto przepełnione było opowieściami o zagranicznych przygodach i podróżach. Gdy skończył 20 lat, popłynął na pokładzie genueńskiej galery, jako część floty mającej na celu ukaranie piratów barbarzyńskich. Następnie przyłączył się do statków handlowych i podróżował do Portugalii, Anglii, Irlandii i Islandii, a przy okazji sam nauczył się portugalskiego, hiszpańskiego i łaciny (większość ówczesnych map była po łacinie). Brat Kolumba, Bartłomiej, prowadził w Lizbonie sklep z wyposażeniem statków, w którym znajdowały się mapy i instrumenty nautyczne. W 1477 roku, podczas wizyty u Bartłomieja, Kolumb dowiedział się, że Portugalczycy próbowali dotrzeć do Indii i Chin opływając kraniec Afryki. Kolumb wierzył, że świat jest kulą i że żeglując na zachód wzdłuż szerokości geograficznej Wysp Kanaryjskich (niedawno odkrytych i skolonizowanych przez Portugalczyków), mógłby dotrzeć do Indii i Chin po krótkiej podróży o długości zaledwie 3000 mil, w porównaniu z dłuższą trasą wokół Afryki (Kolumb nie docenił rozmiarów Ziemi – rzeczywista odległość między Lizboną a Japonią wynosi bliżej 11 000 mil). W 1479 roku Kolumb poślubił Portugalkę Felipę de Perestrello, która zmarła wkrótce po urodzeniu ich jedynego dziecka, syna Diega. W 1482 r. zwrócił się do króla Portugalii Jana II o sfinansowanie podróży odkrywczej, ale spotkał się z odmową. W 1485 r., po ślubie z Hiszpanką (mieli kilkoro dzieci), zaoferował swoje usługi królowi Hiszpanii Ferdynandowi i królowej Izabeli, a ci w 1492 r. zgodzili się wyposażyć jego flotę. Wypływając z Palos w Hiszpanii 3 sierpnia 1492 roku, trzy statki, Niña, Pinta i Santa Maria, popłynęły najpierw na Wyspy Kanaryjskie, gdzie załadowały zapasy i dokonały napraw. Opuściwszy Wyspy Kanaryjskie 9 września, mała flota dotarła do wyspy San Salvador w Indiach Zachodnich 12 października 1492 roku. Wierząc, że wylądował w Indiach w pobliżu Japonii lub Chin, nazwał tubylców „Indianami”, a nowo odkryty ląd „Indiami Zachodnimi”; błędne nazwy, które utrzymały się przez następne 500 lat. Zabierając ze sobą kilku tubylców, Kolumb powrócił do Hiszpanii 15 marca 1493 roku, twierdząc, że odkrył szybką drogę do Chin. Kolumb odbył jeszcze trzy podróże do nowego świata, zakładając kolonie i poszukując ziem Chin, Japonii i Indii. Podczas swojej trzeciej podróży wylądował w Ameryce Południowej (prawdopodobnie stając się pierwszym Europejczykiem, który tego dokonał) i zdał sobie sprawę, że istnieje kontynent pomiędzy Hiszpanią (Europą) a Indiami, których poszukiwał. Jego czwarta i ostatnia podróż była próbą odkrycia drogi przez „Inny Świat”, jak nazwał nowy kontynent, do Chin i Indii. Podczas czwartej podróży żeglował wzdłuż wybrzeży Ameryki Środkowej, a kiedy robaki okrętowe prawie zniszczyły jego statki, został na rok uwięziony na wybrzeżu Jamajki. Ostatecznie powrócił do Hiszpanii w listopadzie 1504 roku. Zmarł niecałe dwa lata później w Valladolid, cierpiąc tak bardzo na artretyzm, że ledwo mógł się poruszać. Po śmierci początkowo został pochowany w katedrze w Valladolid, ale jego wnuk podobno zabrał jego szczątki na pochówek w Santo Domingo. Również katedra w Sewilli rości sobie prawo do przechowywania jego szczątków. Wszystkie trzy lokalizacje są przedmiotem sporów. Podróże Kolumba do Ameryki należą do najważniejszych wydarzeń w historii, przede wszystkim dlatego, że doprowadziły do trwałego kontaktu między Europą a zachodnią półkulą i zapoczątkowały erę odkryć i eksploracji trwającą ponad 400 lat.
Bio by: Kit and Morgan Benson
Przyp. tłum.