To jest CR Muse, seria poświęcona pamięci ważnych artystek i twórczyń idei z naszej przeszłości, które ukształtowały kulturę, jaką znamy dzisiaj. Od twórców tradycyjnych po konceptualnych, celebrujemy te kobiety znane nie tylko ze swojej pracy, ale także z pewnego siebie, ekscentrycznego stylu.
Coco Chanel jest jedną z najbardziej znanych projektantek mody wszech czasów. Choć czasem upraszcza się ją do roli maskotki – autorytetu w dziedzinie szyku z rozwianymi włosami, ociekającą perłami – Chanel była o wiele bardziej fascynującą (i polaryzującą) postacią, niż się jej przypisuje. To, co jest w niej wspaniałe, to fakt, że nie jest prostą, łatwą do zrozumienia kobietą” – powiedziała kiedyś Shirley MacLaine, która zagrała projektantkę w filmie „Coco Chanel” z 2008 roku. Jednocześnie genialna projektantka, sprytna bizneswoman i wspinaczka społeczna, jej historia jest złożona.
Dzieciństwo Chanel nie mogło być dalsze od luksusu, który jest kojarzony z jej nazwiskiem. Gabrielle Bonheur Chanel urodziła się w ubóstwie w 1883 roku. Jej matka zmarła, gdy miała zaledwie 12 lat, po czym ojciec zostawił ją w sierocińcu. To właśnie w tym sierocińcu nauczyła się szyć. Jako jedno z pierwszych dorywczych zajęć, śpiewała w kawiarniach, zyskując przydomek „Coco”. Skąd konkretnie wzięło się to imię jest niejasne – niektórzy twierdzą, że od nazwy piosenki, inni, że to skrót od „coquette.”
Łatwo dostrzec skąd wzięła się plotka o „coquette”. Chanel była kuszącą młodą kobietą. Miała silną wolę i była niezależna w czasach, gdy kobiety wciąż były obciążone ograniczeniami społecznymi. Z łatwością zdobyła względy bogatych mężczyzn, takich jak Arthur „Boy” Capel, który stał się jej wsparciem finansowym w 1913 roku, kiedy otworzyła swój sklep z kapeluszami. Znajdując sukces wśród zamożnych kobiet, rozszerzyła działalność na odzież.
Interesująco, to co ją wyróżniało, to odrzucenie wszystkiego, co wcześniej było uważane za luksusowe. Jej ubrania były łatwe do noszenia i nie wymagały gorsetów. Używała dżerseju jako podstawowego materiału w czasach, gdy był on zarezerwowany dla męskiej bielizny. Ponadto była jedną z pierwszych projektantek, które przyjęły minimalizm. W latach 20. osiągnęła swój wielki sukces. Jej perfumy, Chanel No. 5, które wprowadziła na rynek w 1921 roku, stały się natychmiastowym hitem. Uchwyciła również nowego, bardziej niezależnego ducha kobiet za pomocą swoich ubrań. Wprowadziła małą czarną sukienkę, która stała się podstawowym elementem garderoby większości kobiet, a w 1954 roku wprowadziła na rynek wersję garnituru Chanel, z którego dom jest dziś najbardziej znany: pudełkowy blezer bez kołnierzyka z dopasowaną spódnicą.
Prostota jej projektów stała się jej wizytówką, a jej podejście „mniej znaczy więcej” doprowadziło do powstania kilku maksym, które do dziś są wykorzystywane jako porady modowe: „Prostota jest kluczem do prawdziwej elegancji”, „Kobieta może być przesadnie wystrojona, ale nigdy przesadnie elegancka” i zdejmowanie ostatniej sztuki biżuterii, którą założyłaś przed wyjściem z domu, wszystko to przetrwało jako wskazówki do osiągnięcia łatwości w stylu.
Mimo minimalistycznych ubrań, mieszkanie Chanel przy 31 rue Cambon było dekadencką przestrzenią. Znajdował się nad jej butikiem w Paryżu, był wypełniony książkami oprawionymi w skórę, żyrandolami i ekstrawaganckimi bibelotami, takimi jak grawerowane pudełka na papierosy i złote lwy weneckie. Jednak chyba najsłynniejszą częścią mieszkania, która pozostała niezmieniona od śmierci Chanel w 1971 roku, są lustrzane schody prowadzące w dół, gdzie prezentowała swoje kolekcje. Chanel siadała na ich szczycie, obserwując reakcje na swoje ubrania.
Oczywiście, jej trwały dom couture i dobrze prosperujący biznes jest częścią trwałego dziedzictwa Chanel. Często powtarzaną ciekawostką jest to, że jej perfumy, Chanel No. 5, są sprzedawane co 30 sekund. Ale sama Chanel żyje również jako karykatura. Pomimo drobnych szczegółów z jej życia, to co najbardziej przemawia do ludzi to jej historia od szmaty do bogactwa. Wzniosła się nie tylko ponad swoją pozycję finansową, ale także ponad ograniczenia, jakie jej epoka nakładała na kobiety. „Jako fenomen, Chanel ma na swoich barkach wiele różnych narracji,” powiedział Harold Koda, były kurator Costume Institute w Metropolitan Museum of Art. „Jej życie ma swego rodzaju mityczną jakość.”