OneEdit
„Jedno jest ciało i jeden Duch, tak jak zostaliście powołani do jednej nadziei, która należy do waszego powołania, jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.” Ta lista czynników w listach Pawłowych, które czynią chrześcijan jednym ciałem, jednym Kościołem, bez wątpienia nie ma być wyczerpująca, mówi Francis Aloysius Sullivan, ale potwierdza jedność ciała, Kościoła, poprzez to, co chrześcijanie mają wspólnego, w czym mają wspólnotę. W innym miejscu Paweł Apostoł mówi: „Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Gal. 3:28). To stwierdzenie dotyczyło chrześcijan jako jednostek, ale odnosiło się także do nich jako grup, jako kościołów lokalnych, niezależnie od tego, czy składały się głównie z chrześcijan żydowskich czy pogańskich. W 1 Kor 15,9 Paweł mówi o sobie, że prześladował „kościół Boży”, nie tylko lokalny kościół w Jerozolimie, ale ten sam kościół, do którego zwraca się na początku listu jako do „kościoła Bożego, który jest w Koryncie” (1 Kor 1,2). W tym samym liście mówi chrześcijanom: „Wy jesteście ciałem Chrystusa i poszczególnymi jego członkami” (1 Kor 12,27), i oświadcza, że „podobnie jak ciało jest jedno, a ma wiele członków, i wszystkie członki ciała, choć liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest z Chrystusem” (1 Kor 12,12).
HolyEdit
Słowo święty oznacza wydzielony do specjalnego celu przez Boga i dla Boga. Chrześcijanie rozumieją, że świętość Kościoła powszechnego wywodzi się ze świętości Chrystusa.
KatolickiEdit
Słowo „katolicki” wywodzi się od greckiego przymiotnika καθολικός (katholikos), oznaczającego „ogólny”, „powszechny”. Jest ono związane z greckim przysłówkiem καθόλου (katholou), oznaczającym „według całości”, „całkowicie” lub „ogólnie”, będącym połączeniem przyimka κατά oznaczającego „według” i przymiotnika ὅλος oznaczającego „cały”.
W odniesieniu do Kościoła przymiotnik „katolicki” oznacza, że w Kościele całość wiary chrześcijańskiej, pełna i kompletna, wszechogarniająca, w której niczego nie brakuje, jest głoszona wszystkim ludziom, bez wykluczania jakiejkolwiek części wiary lub jakiejkolwiek klasy czy grupy ludzi. Przymiotnik ten można odnieść nie tylko do Kościoła rozprzestrzenionego na całym świecie, ale także do każdego lokalnego przejawu Kościoła, w którym nie brakuje niczego istotnego, aby był on prawdziwym Kościołem Chrystusa.
Dla swoich poddanych cesarz Teodozjusz I ograniczył termin „chrześcijanie katoliccy” do wierzących w „jedno bóstwo Ojca, Syna i Ducha Świętego, w równym majestacie i w świętej Trójcy”, a do innych stosował nazwę „heretycy” (Edykt z Tesaloniki z 27 lutego 380 r.).
W następnym, 381 roku, I Sobór Konstantynopolitański przyjął Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskie, wyrażające wiarę w „jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół”.
Edycja apostolska
Określa to fundament i wierzenia Kościoła jako zakorzenione i trwające w żywej Tradycji Apostołów Jezusa. Kościół Katolicki, Wschodni Kościół Prawosławny, Orientalne Prawosławie i Kościół Wschodu twierdzą, że zachowały pierwotne nauczanie apostołów. Posiadają one również sukcesję apostolską w tym sensie, że ich biskupi czerpią swoją władzę poprzez bezpośrednią linię nakładania rąk od apostołów, co jest twierdzeniem, które akceptują inne kościoły w tej grupie. Wspólnota Anglikańska, jak również wiele Kościołów luterańskich, takich jak Kościół Szwecji, również nauczają doktryny sukcesji apostolskiej. Inne wyznania chrześcijańskie, z drugiej strony, zazwyczaj utrzymują, że tym, co zachowuje ciągłość apostolską, jest słowo pisane: jak ujął to Bruce Milne: „Kościół jest apostolski, gdy uznaje w praktyce najwyższy autorytet pism apostolskich.