Miałem ostatnio przyjaciela, który próbował mi wyjaśnić, że rodzina Rothschildów potajemnie posiada prawie każdy bank centralny na świecie i wykorzystuje swoją władzę do wpływania na wydarzenia na świecie. Wiem, że Bank Anglii, na przykład, został znacjonalizowany po II Wojnie Światowej, więc brzmi to dla mnie jak kolejna szalona teoria spiskowa. Co o tym sądzi Straight Dope? -Jim Moore
Tekstowa teoria spiskowa, z pewnością, ale z odrobiną antysemityzmu dla ożywienia: to, na czym skupił się twój przyjaciel, jest w zasadzie mitem na temat całej rutyny Żydów kontrolujących banki. I nie jest to bynajmniej jedyne oszczerstwo rzucone na dom Rothschildów.
Byli oni również powiązani z zaginięciem malezyjskiego samolotu, atakami 9/11 i zatonięciem Titanica – założenie jest takie, że wśród jego pasażerów byli Benjamin Guggenheim, Isidor Straus i John Jacob Astor, trzej bogacze, którzy sprzeciwiali się utworzeniu Rezerwy Federalnej i dlatego (ważne jest, aby nie myśleć o tym zbyt intensywnie) stali na drodze Rothschildów do światowej dominacji gospodarczej.
Zezwalam na pewien romantyzm związany z baronami Rothschildami, którzy byli w pobliżu wielu znaczących wydarzeń historycznych; rodzinna skłonność do tajemnicy być może wzmocniła tę mistykę. Rodzinny biznes rozkręcił się pod koniec 1700 roku we Frankfurcie, gdzie Mayer Amschel Rothschild przeszedł od handlu monetami i antykami do świadczenia usług finansowych dla lokalnych potentatów, w szczególności dla księcia Wilhelma z Hesji-Kassel.
W krótkim czasie Mayer wysłał swoich synów do wielkich miast Europy – Londynu, Paryża, Wiednia, Neapolu – gdzie założyli swoje sklepy. Ponieważ był to czas politycznych wstrząsów, Rothschildowie odnieśli wielki sukces, pożyczając pieniądze różnym rządom Europy, które potrzebowały chleba, by sfinansować niekończące się wojny między sobą.
W ten sposób dochodzimy do jednego zgubnego mitu na temat rodziny: że zbili fortunę, spekulując na wyniku bitwy pod Waterloo w 1815 roku. Historia, która obiegła Europę w broszurze z 1846 roku, głosiła, że Nathan Rothschild, syn stacjonujący w Londynie, zaobserwował wynik bitwy i pośpieszył z powrotem do Anglii, by wykorzystać tę wiedzę na giełdzie na 24 godziny przed tym, jak wiadomość o klęsce Napoleona dotarła do brytyjskiego rządu. To dobra historia, jeśli chce się stworzyć obraz amoralnego, wyrachowanego chciwca, i trafiła do literatury i filmu. Niestety, nie jest to prawda. Nathana nie było pod Waterloo i nie sprzątał na rynku bezpośrednio po nim. Nie powinniśmy jednak zapominać, że choć Rothschildowie nie biegali po Europie, zachowując się jak antysemickie stereotypy, ich rosnące bogactwo i wpływy nie były bajką – fakt, że rodzina dostarczyła kluczowych funduszy brytyjskiej armii i sojusznikom w latach 1814-15 wskazuje na jej rosnącą rolę w ówczesnej geopolityce europejskiej. Tak jak, jak sądzę, inna konspiracyjna teza, że Nathan finansował obie strony pod Waterloo, chłodno rozgrywając jedną od drugiej.
Kolejnym fragmentem apokryfu Rothschildów, na który możesz się natknąć, jest soczysty cytat również przypisywany Nathanowi: „Nie obchodzi mnie, jaka marionetka zostanie umieszczona na tronie Anglii. . . . Człowiek, który kontroluje podaż pieniądza w Wielkiej Brytanii, kontroluje Imperium Brytyjskie, a ja kontroluję brytyjską podaż pieniądza”. Ta linia nie pojawia się w żadnej z głównych książek o rodzinie, a tam, gdzie się pojawia – najbardziej wiarygodnym miejscem jest artykuł z 2004 roku w brytyjskim dzienniku „The Independent” – nie znalazłem jeszcze jej powiązanej z żadnym faktycznym cytatem. Ale i tak jest to mocne, co? Dokładnie takie, jakich można się spodziewać po kluczowym graczu w międzynarodowej żydowskiej konspiracji.
Jeśli chodzi o koncepcję Rothschildów będących właścicielami banków centralnych, Anti-Defamation League wskazuje, że ta żydowska kontrola nad Fedem jest najstarszą antysemicką historią w książce, Fakt, że międzynarodowy system bankowy jest w rzeczywistości skomplikowaną tajemnicą, która wydaje się funkcjonować głównie po to, by bogaci palanci byli jeszcze bogatsi, sprawia, że niektórym łatwo jest dostrzec stojącą za nim nikczemną rękę spisku. ADL powołuje się w szczególności na Rothschildów: „W literaturze bigotów nazwisko Rothschild jest wyzwalaczem najbardziej wybuchowych antysemickich wstrząsów”, zarówno wśród waszych neonazistów, jak i bardziej ekstremalnych przedstawicieli Narodu Islamskiego. Nice to see these guys agree on something.
Where are the Rothschilds today? Teraz, w siódmym pokoleniu, ich europejski biznes bankowy pozostaje nienaruszony. Z założenia nikt tak naprawdę nie wie, ile warta jest ta rodzina. Jak napisał Financial Times: „Rodzinne imperium jest podzielone pomiędzy sieć potomków i kilku zewnętrznych udziałowców. Struktura własności jest nieprzejrzysta, co sprawia, że trudno jest oszacować majątek rodziny, choć jest ona jedną z najbogatszych na świecie.” W 2004 roku Independent cytuje „osoby z branży” szacujące majątek Rothschildów „nie w miliardach, ale w bilionach”. Tak więc rodzina kontynuuje to, co zawsze robiła najlepiej, czyli zarabianie pieniędzy jak na dłoni, i to chyba tyle w skrócie. Chciwość to dość ekumeniczna wartość.