Długa rachuba Majów

Stela Tres Zapotes – 31 r. p.n.e.

Długa rachuba, dla której nie znamy nazwy Majów, jest powszechnie uważana za linearną rachubę dni Majów. W rzeczywistości jest to jeszcze jeden cykl, ale jego wielka długość, wynosząca co najmniej 5126 lat, czyni go zasadniczo liniowym przez całą historię Majów. Najwcześniejsza znana data Long Count, wyryta w 31 r. p.n.e., została znaleziona w olmeckim miejscu Tres Zapotes. Najwcześniejsza znana długa rachuba Majów została zapisana w roku 32 n.e. w miejscu Chiapa de Corzo na Wyżynie Chiapas w Meksyku. Podobnie jak kalendarz chrześcijański, długie rachuby mają datę początkową: nasza to 1 stycznia 0 AD, a ich (według naszych obliczeń) to 11 sierpnia 3114 BC. Ale w przeciwieństwie do naszych, ich również ma pozorną datę końcową, 21 grudnia 2012 AD.
Długie liczyć jest reprezentowany jako pięć miejsce notacji systemu wzrastających cykli – kins (dni), winals (20-dniowe miesiące), tuns (360 dni), k’atuns (20 tuns), i bak’tuns (20 k’atuns). Ważne jest, aby zauważyć, że wersja roku w długiej rachubie, tun, ma tylko 360 dni, a nie jak w rachubie słonecznej 365. Oznacza to, że długa rachuba odbiega od Haab o pięć dni każdego roku, co czyni ją całkowicie unikalnym i odrębnym cyklem.

Pięć pozycji długiej rachuby

Największy z pięciu cykli długiej rachuby, bak’tun, jest okresem równym 400 tun. Wielu ludzi wierzy, że pełny cykl Długiego Liczenia jest kompletny, gdy minie 13 bak’tun od początku stworzenia tego obecnego wszechświata, zidentyfikowanego jako czwarte stworzenie w „historii stworzenia” Majów, Popol Vuh. Data ta, obecnie tak bardzo interesująca dla tych, którzy przewidują „koniec dni”, będzie miała miejsce 21 grudnia 2012 roku.
To further illustrate how the Long Count moves forward through time, look at the day sequencing around the beginning and end of the cycle:

It’s important to point out that this is just one possible scenario for how the Long Count functions and flows. Są inni uczeni, którzy wierzą, że liczenie nie zresetowałoby się do 0.0.0.0.1, ale raczej kontynuowałoby z 13 jako bak’tuns, będąc 13.0.0.0.1, a następnie 13.0.0.0.2, i tak dalej aż do 14 bak’tuns, będąc reprezentowanym jako 1.0.0.0.0. Lloyd Anderson przedstawił ten scenariusz na swojej stronie internetowej pod adresem www.traditionalhighcultures.com/MayaMath&WorldAges.html . Ponieważ nie mamy żadnych tekstów przedstawiających daty w zasięgu 400 tunów pierwszego bak’tun, to konkretne pytanie pozostaje w sferze akademickiej debaty.

Innym szeroko rozpowszechnionym przekonaniem na temat Długiej Liczby jest to, że bak’tun w rzeczywistości nie resetuje się na 13, ale jest raczej kolejnym cyklem 20, jak wszystkie inne wartości miejsc, z wyjątkiem miesięcy, czyli winali. Winali jest 18, a to prawdopodobnie dlatego, że kalendarz słoneczny Majów, Haab, jest podzielony na 18 miesięcy po 20 dni każdy. Sir J. Eric Thompson, jeden z najbardziej wpływowych Majów, który studiował kalendarz, był przekonany, że cykl baktunów liczył 20, a nie 13 dni. Wyjaśnił swoją logikę w następującym fragmencie:
„I have throughout assumed that the bak’tuns were grouped, not in 13’s, but in 20’s, for the evidence supporting a vigesimal count of baktuns in the Dresden and at Palenque and Copan is too strong to be overridden. Zakładam, że we wczesnym okresie, kiedy LC został po raz pierwszy wynaleziony, najwyższym okresem był baktun i że baktuny były ułożone w powtarzających się seriach po 13, ale że późniejsze pragnienie rozszerzenia zakresu czasu doprowadziło do wynalezienia pictun i jeszcze większych okresów. Z tym rozszerzeniem czasu, koniecznym było zmieszczenie baktunów w liczeniu vigesimal. W konsekwencji 20 baktunów stało się odpowiednikiem jednego piktuna, ale do tego czasu 4 Ahau 8 Cumku było tak silnie ugruntowane jako cykl kończący rundę 13 baktunów, że nadal nadawano mu to miano, choć do celów obliczeniowych liczono go jako koniec cyklu 20 baktunów.” (Thompson 1960, p 316)
Thompson’s passage brings up an important fact about the long count that is not often discussed – the fact that the Maya recorded higher cycles above the bak’tun. Here are the first few of the known long count cycles above bak’tun:

(It should noted that while these are the names for these cycles that have been used in the literature for almost a century, there is no direct evidence that these were their names in ancient times.)
These higher cycles are not uncommon in the inscriptions. Pojawiają się one wielokrotnie w Kodeksie Drezdeńskim oraz w rzeźbionych i malowanych inskrypcjach z Palenque, Copan, Quirigua, Tikal, Yaxchilan i Coba. Samo istnienie tych wyższych cykli poddaje w wątpliwość pogląd, że Długie Liczenie resetuje się w 13 bak’tun. Gdyby tak było, dlaczego istniałaby potrzeba tych cykli wyższego rzędu?

Zachodni Panel Świątyni Inskrypcji (rysunek Linda Schele)

Powracając do pytania, czy miejsce bak’tun biegnie w cyklu 13 czy 20 bak’tunów, przykład z Palenque był długo używany do wspierania argumentu za 20 bak’tunami równymi jednemu piktunowi.
Tekst z Zachodniej Tablicy Świątyni Inskrypcji wspomina datę urodzin Pakala, a następnie liczy daleko w przyszłość, by dojść do 1 piktuna.
Rysunek po prawej stronie pokazuje segment omawianego tu tekstu (rysunek autorstwa Lindy Schele). Matematyka działa tylko wtedy, gdy 20 bak’tunów równa się jednemu piktunowi. Here’s the progression:

One can see how the distance number of 10.11.10.5.8 was chosen very intentionally to get all zeros in the lower order cycles. Jeśli cykl bak’tun obracał się o 13, wtedy długa liczba, którą otrzymano, wynosiłaby 1.7.0.0.0.8, a nie 1.0.0.0.8.

Tablica Krzyża tekst zachodni
rysunek Linda Schele)

Jeśli chodzi o to, dlaczego te teksty omawiające Pakal sięgają tak daleko w przyszłość, faktów jest niewiele, a teorii wiele. Być może było to stwierdzenie o wiecznej naturze jego duszy? Albo o przyszłej reinkarnacji? One interesting point is that the calendar round 5 Lamat 1 Mol is also the date of Pakal’s accession in 612 AD, and the 5 Lamat 1 Mol arrived at in the passage is exactly 80 calendar rounds (52 year cycles) later. Ponieważ Pakal był 80 tuns kiedy umarł, być może jest to poetyckie stwierdzenie nawiązujące do jego wielkiego wieku.
Jeśli więc mamy wyraźne dowody, że cykl bak’tun, podobnie jak wszystkie inne długie pozycje liczenia oprócz winals, działa w cyklach 20, to dlaczego tak wielu ludzi wierzy, że zresetuje się po przybyciu 13 bak’tun w 2012 AD? Odpowiedź leży w zachodnim matematycznym założeniu, że jeśli długie liczenie zaczęło się od 13 bak’tunów, to musi się skończyć na 13 bak’tunach. Kiedy osoba z zachodniej kultury wyobraża sobie cykl, natychmiast wyczarowuje obraz zegara, z obracającą się wskazówką zaczynającą się i kończącą na 12. Czy tak musi być? Część problemu leży w założeniu, że współczesne zachodnie i starożytne mezoamerykańskie wyobrażenia o „cyklu” są takie same.
Istnieją inskrypcje w Palenque, Copan i Quirigua, które konkretnie datują wydarzenia mające miejsce przed obecną erą. Wszystkie z nich stwierdzają, że miały one miejsce w XII bak’tun i prowadzą do 13.0.0.0.0 4 Ahau 8 Kumku. W Palenque, teksty Grupy Krzyża stwierdzają, że 9 grudnia 3121 r. p.n.e. urodziła się kobieta o imieniu Muwan Mat. Wtedy 754 lata po tym jak era zaczęła się 11 sierpnia 3114 r. p.n.e. urodziła GI z Triady Palenque 23 października 2360 r. p.n.e. Te data rozciągać się the tworzenie data, zaczynać w 12 bak’tun i podnosić z powrotem w 1 bak’tun. Here are the long counts in sequential order:

These dates are given as full long counts, not abbreviated within distance numbers or implied by calendar rounds. While the evidence is compelling, these few texts from Palenque are almost single handedly responsible for convincing western scholars that the long count will once again reset in 2012 AD.
In point of fact, though we have many instances of the Maya recording 13.0.0.0.0 for August 11, 3114 BC, there is only one text known to record the 13.0.0.0.0 date for December 21, 2012 AD. Został on znaleziony na Monument 6 z Tortuguero i tekst jest złamany tuż po data jest wymieniona, occulting wydarzenie, które miało być odniesienie.
Dla starożytnych Majów, 13 bak’tun zakończył się na początku czwartego stworzenia świata, lub era. Popol Vuh opisuje trzy poprzednie kreacje i losy ich mieszkańców, ale nie podaje dat. Aztekowie mieli bardzo podobną koncepcję i wyjaśnili ją szczegółowo Hiszpanom. Dla Azteków żyli oni w piątej erze świata, a nie w czwartej. Mark Van Stone (komunikacja osobista 2008) wysuwa hipotezę, że Aztekowie mogli liczyć upadek klasycznej cywilizacji Majów w IX wieku jako koniec czwartej ery stworzenia.
Aztekowie podawali długości czasu dla każdej z poprzednich er i, co bardzo ważne, nie były one takie same. Oto cztery azteckie ery przed obecną:

The Aztec Calendar Stone (National Antropology Museum, Mexico DF)

If one lumps the 2nd and 3rd era time lengths together, they get another set of 13 x 52 years, just like the 1st and 4th eras. Like the Maya, the Aztec seem to have related the concept of 13 cycles with the completion of an era or world creation. The current era was not given a time length, but was predicted by the Aztecs to be ultimately destroyed by earthquakes. Given the difference in past cycle lengths, one could not safely assume that the current Aztec era will be 13 x 52 years. Czy ta sama uwaga nie dotyczy pojęcia długości ery u Majów?
Część rozwiązania może leżeć w rozróżnieniu konceptualnej różnicy między „cyklem” a „erą”. W kalendarzu Majów zdecydowanie występują stałe cykle, od nich zależy jego zazębiająca się natura. Kin, tun, winal i k’atun są statycznymi cyklami czasu. Zachodni kalendarz ma ten sam rodzaj cyklicznych przyrostów – dzień, rok, stulecie, tysiąclecie itd. Jednakże „era” w zachodnim myśleniu rzadko jest dokładnym przyrostem cyklu kalendrycznego. Epoka żelaza, renesans, industrializm – każda z nich była inną „erą” w historii o unikalnej długości czasu. Czy tę samą koncepcyjną różnicę wyrażali Majowie, kiedy pisali, że 13 bak’tunów to koniec epoki?

Jest powód, by sądzić, że liczba 13 była używana jako symboliczny sposób powiedzenia „zakończenie”. Istnieją teksty w Yaxchilan, Coba i Kodeksie Drezdeńskim, które przedstawiają długie daty liczenia, w których wiele cykli powyżej bak’tun powtarza liczbę 13 jako ich współczynniki. Przykład w Yaxchilan, na panelu przed Świątynią 33, umieszcza dziesięć trzynastek nad współczesną datą:

Coba Stela 1
(rysunek po Elizabeth Wagner)

Przykład w Coba, na Steli 1, umieszcza co najmniej dwadzieścia 13 powyżej daty stworzenia, 13.0.0.0.0.0 sierpnia 11, 3314 BC. Jeżeli my próbować właściwie liczyć wszystkie te 13’s jako faktyczny współczynnik, każdy iść w górę przez magnitudo 20, the data my dostać iść 41,943,040,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 rok w the past! Dresden Codex strona 52 także rejestrować data z 13 kolejny 13’s. Ponieważ żadny te 13’s skutek the niski cykl, ono wydawać się umieszczać tam właściwie obliczać. Prawdopodobnie są one bardziej symbolicznym oświadczeniem, że wiele cykli już minęło. Jeśli te współczynniki 13 dla piktunów, kalabtunów, kinichiltunów itd. symbolizują dni dawno temu, to czy 13 bak’tunów nie może symbolizować tego samego?
Jeśli więc pomysł, że 13 Bak’tun jest końcem obecnej ery jest kwestionowany, to co powinniśmy myśleć o jego przybyciu w 2012 roku? Chociaż teksty Majów nie mówią nic o tym, co może się wydarzyć w 13. Bak’tun, wiemy, że koniec każdego Bak’tun był uważany za czas wielkich zmian. Przeglądając starożytną historię Majów, można dostrzec ogólne potwierdzenie tego przekonania. oniższe wydarzenia na przełomie ostatnich pięciu bak’tunów nie są sugerowane jako daty, kiedy nastąpiły wielkie zmiany, ale rozważmy ogólny wzór.
Początek 8. bak’tun (41 r. n.e.)
Ostatnie z miast Olmeków, niektóre z nich przetrwały prawie 1000 lat, zostały opuszczone i nigdy nie zostały ponownie zasiedlone.
Początek 9. bak’tun (435 r. n.e.)
Wpływy Teotihuacan rozpoczęły się w świecie Majów, co zaowocowało nowymi miastami, pędem nowych dynastii i wojnami. oczątek dziesiątego bak’tun (830 r. n.e.)
Koniec okresu klasycznego i wciąż niewyjaśnione opuszczenie setek miast.
Początek jedenastego bak’tun (1224 r. n.e.)
Opuszczenie Chichen Itza na Jukatanie i powstanie Majapanu.oczątek 12. bak’tun (1618 r. n.e.)
Ostatnie wielkie imperium Majów, Itza znad jeziora Peten, wysłało emisariuszy do Hiszpanów, ogłaszając, że są gotowi przyjąć zmianę, jaką przyniesie przełom cykli.
To właśnie ten ostatni bak’tun, kiedy Hiszpanie podbili jezioro Peten i schwytali króla Kan Eka, zapewnia szczególny wgląd w wierzenia Majów dotyczące przełomu bak’tun. W roku 1617 Kan Ek wysłał emisariuszy do Meridy, aby poinformować Hiszpanów, że zbliża się dwunasty bak’tun i że są oni przygotowani na zmiany, które przyniesie. Hiszpanie zinterpretowali to jako chęć nawrócenia się na chrześcijaństwo i rozpoczął się wyścig pomiędzy różnymi grupami misjonarzy o uznanie ich za pierwszych, którzy ostatecznie nawrócą potężną Itza. Wraz z księżmi przyszli żołnierze i nieuchronny koniec. Podczas gdy oni Itza pewnością nie planują swój upadek, mieli rację, że czas wielkich zmian był na nich.
W podsumowaniu, podczas gdy nie jest pewne, że 2012 AD będzie oznaczać reset długiego cyklu liczyć, to jest najbardziej na pewno początek 13 bak’tun. The antyczny Maya rozważać ono czas wielki zmiana. Jeśli każdy bak’tun był czasem wielkich zmian, to 13-ta tura musiała mieć specjalne znaczenie, być może początek nowej ery w historii świata. Czas pokaże.
Kalendarz Majów będzie nadal źródłem wielu fascynacji, skłaniając ludzi do pisania książek i filmów o zwiastunie daty 2012 roku. Chociaż obecne komputery lub telefony komórkowe o2 mają kalendarze chrześcijańskie, kultura Majów pozostanie z nami nawet po tym, jak może lub nie może być udowodnione, aby być przestarzałe. Mamy nadzieję, że podobał Ci się ten artykuł, i oczywiście, jeśli masz jakieś myśli lub komentarze na temat lub o informacje omówione, proszę nie wahaj się skontaktować.