Diphthongs to dźwięk, który jest postrzegany jako połączenie dwóch samogłosek w tej samej sylabie. W dyftongu formanty akustyczne mają płynne przejście z jednego punktu obszaru samogłoskowego do drugiego, co nadaje im charakter dyftongu. Odpowiada to artykulacji, w której język porusza się między różnymi punktami podczas emisji dyftongu. Dwa skrajne punkty artykulacji są postrzegane jako 2 samogłoski tworzące dyftong.
Większość języków świata ma w swoim repertuarze dyftongi fonetyczne, są jednak języki, w których ich brakuje. Jakość samogłosek, które mogą tworzyć dyftong, różni się w zależności od języka.
Hiatus jest w pewnym sensie przeciwieństwem dyftongu, ponieważ jest to kontakt dwóch vocoidów (dźwięków podobnych do samogłosek), które nie tworzą sylaby; to jest oddzielne wymawianie dwóch samogłosek, z których każda należy do innej sylaby.
Typy dyftongów w języku hiszpańskim
W języku hiszpańskim, kiedy otwarta samogłoska (/a e o/) jest połączona z zamkniętą samogłoską (/i u/), lub odwrotnie, zamknięta samogłoska nie może być toniczna. W niektórych odmianach języka hiszpańskiego jest więcej słów z dyftongami niż w innych, i tak w środkowo-meksykańskim języku hiszpańskim i w wielu innych miejscach, często można usłyszeć słowa, w których, zgodnie z pisownią, dwie otwarte samogłoski są zgodne, jak w toalla lub asear, artykułowane jako o, podczas gdy w bardziej konserwatywnych odmianach hiatus jest zachowany.
W języku hiszpańskim, generalnie tylko dyftongi mogą być utworzone pomiędzy dwoma (różnymi) samogłoskami, bez żadnych ograniczeń poza tym, że przynajmniej jedna z nich musi być słaba (/i/ lub /u/), niezależnie od kolejności. Przykłady dyftongów: aire, auto, pierna.
W języku hiszpańskim mówi się, że dwie sąsiadujące ze sobą otwarte samogłoski tworzą hiatusy (chociaż w niektórych wariantach dialektalnych dwie otwarte samogłoski mogą tworzyć dyftong, jak opisano powyżej). Przykłady hiatusów spowodowanych samogłoską otwartą i samogłoską zamkniętą: tío, púa. Jednakże, jest to powszechne dla tych samych kombinacji, aby działać jako dyftongi w mówionym hiszpańskim, na przykład w ostatnich 2 samogłoskach linii, które są zwykle uważane za hiatus w piśmie, ale w praktyce są zazwyczaj wymawiane jako dyftong. Jednak według Królewskiej Akademii, ustne użycie tych separacji nie wpływa na standardową pisownię od wydania z 2010 roku, kiedy to osiągnięto konsensus.
Gdy samogłoski występują razem w tym samym słowie, istnieją 3 różne przypadki: dyftong, hiatus lub triplet.
Utworzone przez dwie różne samogłoski zamknięte
Dyfongi te, zwane homogenicznymi, są utworzone przez połączenie dwóch samogłosek zamkniętych (i, u):
jak w mieście → ciu-dad jak w sępie → bui-tre jak w bardzo → bardzo
Uformowane przez samogłoskę otwartą i zamkniętą
Gdy łączą się samogłoska mocna (e, a, o) i samogłoska słaba (i, u), pod warunkiem, że słaba nie jest toniczna (np.(Określenia „silny” lub „słaby” odnoszą się do pozycji narządów artykulacyjnych). W zależności od kolejności samogłosek w sylabie, możemy mówić o dwóch podtypach dyftongów:
- Dyftongi malejące lub opadające: utworzone przez mocną pierwszą samogłoskę i słabą drugą samogłoskę. W tej dyftongi narządy artykulacyjne przechodzą z pozycji otwartej do zamkniętej.
jak w comb → pei-ne jak w landscape → pai-sa-je jak w android → an-droi-de jak w feudo → feu-do jak w aureo → áu-re-o jak w pausa→pau-sa jak w estadounidense→es-ta-dou-ni-den-se
- Dyftongi wznoszące się lub wstępujące: utworzone przez słabą pierwszą samogłoskę i mocną drugą samogłoskę. W tym przypadku narządy artykulacyjne przechodzą z pozycji zamkniętej do otwartej.
jak w earth → tie-rra jak w dirty → su-cia jak w louse → piojo jak w door → puer-ta jak w recua → re-cua jak w residue → re-si-duo
W języku hiszpańskim dyftongi mogą występować z dwiema samogłoskami otwartymi lub środkowymi. Zjawisko to jest bardzo powszechne we wszystkich dialektach języka hiszpańskiego. Chociaż zgodnie z pisownią są to hiatusy, są one obecnie wymawiane jako dyftongi przez większość amerykańskich użytkowników języka hiszpańskiego:
jak w aorta → aor-ta. Normatywnie: a-or-ta. lub jak w hero → hé-roe. Normatywnie: hé-ro-e. lub jak w poduszce → al-moha-da. Normatywnie: al-mo-ha-da. lub jak w wierszu → lí-nea. Normatywnie: lí-ne-a. lub jak w śródziemnomorskim → Me-di-te-rrá-neo. Normatywnie: Me-di-te-rrá-ne-o.