Dlaczego domy z otwartym planem są tak naprawdę fatalnym pomysłem

Oczywiście, jest pewien szkopuł. Z Covid-19 jazdy pracy i szkoły (i prawie każdej innej działalności) do sfery domowej, rodziny pocierać ramiona 24/7. W rezultacie popyt na prywatne przestrzenie pomocnicze – kuchnie, biblioteki, pokoje dzienne – który narastał przed pandemią, wydaje się, że wszedł na wysokie obroty. Teraz stare, zardzewiałe rzeczy, takie jak drzwi, wydają się być luksusem.

„Jama jest gorąca”, powiedział ze śmiechem architekt William Duff z San Francisco. „Nie uważam, że otwarty plan jest martwy, ale myślę, że będziemy zwracać większą uwagę na tworzenie celowych prywatnych przestrzeni z bardziej przemyślaną równowagą między nimi”.

„Clients are now drawn to more-private areas to entertain, such as parlor-style spaces,” said Nina Magon, a designer in Houston. „Rather than going out to restaurants, many people are having small get-togethers with family or a few people they trust.”

Na Brooklynie, architekt Andrew Lyon donosi, że w przeszłości właściciele domów zwracali się do niego z pragnieniem otwarcia całego piętra mieszkalnego w ich brązowych kamienicach. Obecnie rzadko prowadzi takie rozmowy. Jedno z małżeństw, z którym prowadzi konsultacje, zdecydowało się zachować ściśle określone pokoje na głównym piętrze mieszkalnym, dodając na górze apartament główny i taras dachowy jako ucieczkę w powietrze.

Czasami wystarczą prostsze strategie. Kiedy projektantka z Atlanty Jessica Davis odnowiła swój własny dom na otwartym planie, jej rozwiązania obejmowały przesuwne metalowe ekrany, częściowe prostopadłe ściany i zmiany w materiałach – od płytek i ocalałej boazerii z drewna magnolii do białej cegły, na przykład, aby stworzyć poczucie oddzielenia.

W nowojorskim mieszkaniu, projektantka z Chicago Wendy Labrum zastosowała lekki dotyk, używając ruchomej półki na książki, aby utworzyć odrębne przestrzenie dla dwójki dzieci do odpoczynku i pracy. Te elementy blokują hałas i zapewniają prywatność, powiedziała, „ale ludzie nie muszą się obawiać, że zniszczą estetykę swojego domu.”

W swoim własnym domu w Ross w Kalifornii, projektantka Alison Pickart użyła niestandardowych zasłon wyłożonych tłumiącą dźwięki flanelą, aby odgrodzić otwarty korytarz w okapie nad kuchnią, w którym ustawiła biurko. „Teraz, gdy muszę odebrać telefon w sprawie pracy lub gdy moja córka – która do tej pory pracowała w jadalni poniżej – jest na zajęciach, mogę zaciągnąć zasłony i dźwięk jest całkowicie wyciszony” – powiedziała.

Amy Kartheiser, projektantka z Chicago, ostatnio odmieniła niepozorny kącik w kuchni pewnej rodziny, przedłużając ladę tak, aby stała naprzeciwko pogodnej ściany ze świecących szklanych bloków i instalując stołek barowy. Ten niewielki zakątek jest teraz poszukiwanym schronieniem. „Kuchnia może wydawać się dziwnym miejscem na biurko,” powiedziała pani Kartheiser, „ale okazuje się, że jest to idealna przestrzeń do odpoczynku, schowana z dala od czynników rozpraszających”.

Sprytne interwencje projektowe i rozkwity, takie jak ten, były integralną częścią wczesnych iteracji koncepcji otwartego planu, pionierskiej przez mistrzów architektury, takich jak Frank Lloyd Wright i Richard Neutra, ale zanikły, gdy masy przyjęły ten styl. „Kiedy spojrzymy na słynne modernistyczne domy projektowane przez architektów od lat 20. do 60. ubiegłego wieku, zauważymy niuanse – przejścia, więcej ekranów i tekstyliów, subtelniejsze sposoby tworzenia poczucia pomieszczenia w pomieszczeniu – które rzadko się już spotyka” – powiedziała krytyk designu Alexandra Lange. W kontekście, dzisiejsze odrodzenie takich sztuczek odczytuje się jako korektę otwartego planu, który zbłądził.

„W otwartej koncepcji nie ma żadnej tajemnicy. Nie ma korytarzy, nie ma poczucia, że dom się rozwija”, powiedziała Mary Keenan-Sadlon, z Chicago, która skomentowała artykuł o życiu na otwartym planie, opublikowany przez The Wall Street Journal na początku tego roku. „I mentalnie, to tworzy poczucie bezbronności. Jesteś dosłownie narażony za każdym razem, gdy otwierasz drzwi wejściowe.”

Nauka popiera jej krytykę. „Tworzenie przestrzeni schronienia, które sprawiają, że czujesz się chroniony – z niszami, zakamarkami, kabinami, a nawet zadaszeniami – może obniżyć poziom stresu i pomóc ci się skupić” – powiedział Bill Browning, założyciel firmy konsultingowej Terrapin Bright Green, zajmującej się zrównoważonym rozwojem.

„Klienci są skłonni zrezygnować z niewielkiej powierzchni kwadratowej na rzecz wysoce funkcjonalnych przestrzeni, takich jak dyskretne pokoje błotne lub zagrody”, powiedział architekt Michael Chen z nowojorskiej firmy MKCA. „Sztuką jest znalezienie tej idealnej równowagi pomiędzy otwartością a ukryciem”.

CRUMBLING WALLS / A Timeline