Jedną z bardziej praktycznych porad, które można zaoferować międzynarodowym podróżnikom jest mądrość dotycząca łazienki. Więc pozwól mi powiedzieć, jako ktoś, kto niedawno wrócił z Chin, że powinieneś być przygotowany na (1) noszenie własnego papieru toaletowego i (2) ćwiczenie przysiadu.
Nie mam na myśli tych głupich, pozbawionych krzesła siadów, które widzisz na siłowni. Nie, stonowane pośladki nie uratują cię tutaj. Mam na myśli głęboki przysiad, w którym zrzucasz tyłek tak daleko, jak to tylko możliwe, pozostając w górze i zachowując równowagę na piętach. Ta pozycja – w przeciwieństwie do głębokiego przysiadu na palcach, jak większość Amerykanów naturalnie próbuje zamiast tego – jest tak stabilna, że ludzie w Chinach mogą ją utrzymać przez minuty, a może nawet godziny …
… podczas jedzenia.
… podczas palenia.
… while waiting for customers.
… while examining art.
And, for our purposes, while using the bathroom. Toilets are common in Chinese households now, but public restrooms are still dominated by squat pans, which many Chinese find more hygienic due to the lack of thigh-and-toilet-seat contact. The flat-heeled squat position here is crucial, not only for stability on wet porcelain but also—without getting too anatomical—for proper angling and position. Especially for the ladies. Powiedzmy, że jeśli zostaniesz na palcach, twoje buty zostaną zniszczone.
(Pro tip: noszenie lekkiego obcasa pomaga.)
Oczywiście, toalety z przysiadami nie są unikalne dla Azji, podobnie jak pozycja głębokiego przysiadu. Jednak pozycja ta jest tak wszechobecna w Azji i tak niewidoczna na Zachodzie, że nazwano ją „azjatyckim przysiadem”. W Internecie roi się od sugestii, że większość Amerykanów nie potrafi prawidłowo kucnąć, pomysł, z którego szczególnie lubiłam drwić z mojego białego amerykańskiego chłopaka.
More Stories
Ale czy to prawda? Czy moje drwiny były oparte na faktach? Ile w tym jest natury, a ile wychowania? Uznałem, że najpierw muszę zrozumieć fizjologię głębokiego przysiadu.
Na szczęście przynajmniej jedna osoba w internecie ma taką samą obsesję na punkcie przysiadów jak ja i wie coś o fizjologii. Byłby to Bryan Ausinheiler, fizykoterapeuta z Kalifornii, który napisał serię postów na blogu o głębokim przysiadzie. „Przysiad jest świetnym modelem wielosegmentowego wzorca ruchowego” – odezwał się Ausinheiler na początku naszej rozmowy telefonicznej. Uh, co to znaczy? „Przysiad to ruch z potrójnym zgięciem. Masz zginanie w biodrach, kolanach i kostkach, więc musisz złożyć wszystko pod sobą.” Dużo się dzieje.
Ale kluczowym czynnikiem wydaje się być elastyczność stawu skokowego. Jak mówi nasz redaktor Ross Andersen, „kucanie sprawia, że czuję się, jakbym mógł zerwać Achillesa”. Badanie przeprowadzone w 2009 roku w Japonii wykazało, że mężczyźni, dla których głęboki przysiad był niemożliwy, mieli szczególnie mało elastyczne kostki. Jest to również po części, Ausinheiler powiedział, dlaczego dzieci nie mają problemu z kucaniem. „Zmierzyłem elastyczność kostek mojej córki, gdy miała jeden dzień” – powiedział Ausinheiler. „Ma 70 stopni zgięcia grzbietowego w kostce! Normalna wartość na Zachodzie to jakieś 30”. Tak więc ludzie rodzą się kucami; niektórzy z nas tracą to, gdy przestajemy próbować.
W rzeczywistości nie każdy, kto może głęboko kucnąć, jest, jak to ujął Ausinheiler, kucem „dobrze”, ze stopami blisko siebie i palcami skierowanymi do przodu. Dorastałem w Stanach Zjednoczonych, gdzie było niewiele okazji do kucania, i należę do tej kategorii. (W Chinach byłem tego boleśnie świadomy, ponieważ musiałem stawiać stopy szerzej niż rowkowane boki kucanej toalety, które chroniły przed poślizgnięciem się na mokrej podłodze). Pozycja ta, choć możliwa do wykonania, nie jest też dla mnie szczególnie wygodna. Kiedy jeden z redaktorów ośmielił mnie do napisania całego artykułu w kucki, szybko zdałem sobie sprawę, że albo skończę z wyjątkowo krótkim artykułem, albo z urazem w miejscu pracy.
Kształt ciała również wydaje się odgrywać rolę. Krótkie kończyny, duże głowy i długie torsy ułatwiają utrzymanie równowagi. (I znowu, dlaczego maluchy mają tak łatwo). „Mam trzech braci, więc oczywiście co roku testuję ich zdolności do głębokiego przysiadu” – powiedział mi Ausinheiler. „To, co znalazłem, to z nas czterech, mój squat jest najlepszy, muszę powiedzieć, ale jestem również najbardziej świadomy techniki. Mam jeszcze jednego brata, który ma jeszcze krótsze nogi niż ja. Jego przysiad nie jest tak dobry jak mój, ale jest dla niego bardzo łatwy. A brat z najdłuższymi nogami ma najgorszy przysiad. Jest mu z tym ciężko.”
Można wierzyć lub nie, ale wydaje się, że nikt nie badał wrodzonej zdolności do głębokiego przysiadu w różnych grupach etnicznych. „Musiałbyś wziąć dzieci od urodzenia w Chinach i nigdy nie pozwolić im robić przysiadów, żeby stanowiły grupę kontrolną, a to się nigdy nie zdarzy” – mówi Matt Hudson, fizjolog z Uniwersytetu Delaware, który uprzejmie odpowiadał na moje pytania. I ostatecznie, może to nie mieć znaczenia. Większą różnicę robi praktyka i trening. (Zasugerowałam mojemu chłopakowi, że mógłby poprawić swoje przysiady, ale odmówił z powodów, których nie mogę zrozumieć.)
A Ausinheiler mówi, że widział więcej ludzi zainteresowanych robieniem głębokiego przysiadu – dzięki Crossfitowi. Podnoszący ciężary przysiadają w głębokiej pozycji, wypychając się przez pięty. I buty do podnoszenia ciężarów, Hudson wskazuje, zwykle mają lekki obcas, aby pomóc. Crossfit zmienił wielu ludzi w podnoszących ciężary – i z kolei sprawił, że stali się oni świadomi swoich sztywnych kostek.
Jest jeszcze jedna grupa pro squattersów, tych, którzy wierzą, że problemy jelitowe Ameryki można przypisać deskom klozetowym (argument ma związek z kątem anorektalnym). Kucanie jest, oczywiście, sposobem, w jaki nasi przodkowie robili kupę przez tysiąclecia. Jednak ta umiejętność, która przychodzi tak naturalnie jaskiniowcom i niemowlętom, została utracona przez wielu zachodnich użytkowników toalet – i nie jest tak łatwo ją odzyskać.