Eliksir życia – nerri.eu

Starożytni Chińczycy wierzyli, że spożywanie długowiecznych substancji szlachetnych, takich jak jadeit, cynober czy hematyt, nada część tej długowieczności osobie, która je spożyła. Złoto było uważane za szczególnie silne, ponieważ było nie matowiejącym metalem szlachetnym; pomysł picia lub picia złota znajduje się w Chinach pod koniec trzeciego wieku p.n.e. Najsłynniejsza chińska książka alchemiczna, Danjing yaojue (Attributed Forms of Alchemical Classics) do Simiao (c 581 – c 682 CE), słynnego specjalisty medycznego z szacunkiem nazywanego „Królem Medycyny” przez późniejsze pokolenia, argumentuje w tworzeniu eliksirów na nieśmiertelność (rtęć, siarka, i sole do leczenia niektórych chorób i produkcji kamieni szlachetnych.

Wiele z tych substancji, było aktywnie toksycznych i spowodowało zatrucie chińskim eliksirem alchemicznym. Cesarz Jiajing w dynastii Ming zmarł z powodu spożycia dawki rtęci w „Eliksir życia” wyczarowanych przez alchemików. Brytyjski historyk Joseph Needham skompilował listę chińskich cesarzy, których śmierć była prawdopodobnie spowodowana zatruciem eliksirem .

Indie

Amrita , eliksir życia został opisany w pismach hinduskich (nie mylić z Amritą związaną z religią Sikhów (patrz Amrit Sanskar )). Każdy, kto został spożyty w ten sposób, służył do uzyskania nieśmiertelności. Legenda głosi, że właśnie wtedy złe demony (Aszura) nabrały siły. Stanowiło to zagrożenie dla bogów (Devas), którzy się ich obawiali. Więc ci bogowie (w tym Indra, bóg nieba, Vayu, bóg wiatru, i Agni, bóg ognia) udali się po radę i pomoc do głównych bogów według Hindusów: Wisznu (konserwatora), Brahmy (stwórcy) i Sziwy (niszczyciela). Sugerują, że mogą one być uzyskane tylko z samudra manthan (lub churning oceanu) dla oceanu w ich tajemniczych głębinach i tajnych przedmiotów. Vishnu zgodził się przyjąć formę żółwia na ogromnej górze został umieszczony. Ta góra była używana jako churning pole.

Z pomocą Vasuki (potężny i długi wąż, król Nagloka) proces churning rozpoczął się na powierzchni. Z boku bogowie ciągnęli węża, który zwinął się wokół góry, a demony ciągnęły go z drugiej strony. Ponieważ proces ten wymagał ogromnej siły, dlatego też demony zostały przekonane do wykonania tej pracy – zgodziły się w zamian za porcję Amritu. W końcu, dzięki ich połączonym wysiłkom, Amrit wyłonił się z głębin oceanu. Wszystkim bogom zaoferowano ten napój, ale bogom udało się oszukać demony, które nie otrzymały świętego napoju.

Najstarsze indyjskie pisma, Wedy (święte pisma hinduskie), zawierają te same wskazówki dotyczące alchemii, które można znaleźć w dowodach ze starożytnych Chin, a mianowicie niejasne odniesienia do związku między złotem a długim życiem. Rtęć, która była tak istotna dla alchemii wszędzie, jest po raz pierwszy wspomniana w 4 do 3 wieku p.n.e. Arthashastra, mniej więcej w tym samym czasie, kiedy jest spotykana w Chinach i na Zachodzie. Dowody na ideę transmutacji na podstawie tekstów buddyjskich AD, mniej więcej w tym samym czasie na Zachodzie.

Jest również możliwe, że alchemia medycyny i nieśmiertelności przyszła do Chin z Indii, lub odwrotnie; w każdym razie, dla obu kultur, mniejszym problemem, a medycyna głównym problemem. Ale eliksir nieśmiertelności nie miał większego znaczenia w Indiach (które miały inne drogi do nieśmiertelności). Indyjskie eliksiry zostały zatwierdzone na konkretne choroby lub co najwyżej, aby promować długie życie.

Europa

Zgodnie z Teozofią i pokrewnymi mistycznymi tradycjami, St. Germain jest uważany za posiadacza eliksiru i ma kilkaset lat. Wiele europejskich receptur określa, że eliksir ma być przechowywany w zegarach, aby wzmocnić efekt nieśmiertelności na użytkownika. Francuz Nicolas Flamel był również uważany za twórcę Eliksiru.

Nazwy

Eliksir miał setki nazw, Amrit Ras lub Amrita, Aab-i-Hayat, Maha Ras, Aab-Haiwan, Tańcząca Woda, Chasma-i-Kausar, Mansarover lub Basen Nektaru, Kamień Filozoficzny i Soma Ras. Słowo eliksir nie było używane aż do VII wieku naszej ery i wywodzi się od arabskiej nazwy cudownych substancji, „al iksir”. Gdzieś na świecie (np. odniesienie Jezusa do „Wody życia” lub „Źródła życia” „Lecz kto pije wodę, którą Ja mu dam, nigdy pragnąć nie będzie. Rzeczywiście, woda (Jan 4:14) Szkoci i Irlandczycy przyjęli nazwę dla swojego „płynnego złota”: gaelickie imię dla whiskey jest uisce beatha, lub woda życia.

Aab-i-Hayat jest perski i oznacza „woda życia”. „Chashma-i-Kausar” (nie „hasma”) to „Fontanna Hojności”, która według wierzeń muzułmanów znajduje się w raju. Jeśli chodzi o nazwy indyjskie, „Amrit Ras” oznacza „sok nieśmiertelności”, „Maha Ras” oznacza „wielki sok”, a „Soma Ras” oznacza „sok Somy”. Soma była psychoaktywnym narkotykiem, przez który poeci Wedy otrzymywali swoje wizje, ale roślina ta nie jest już znana. Później Soma zaczęła oznaczać księżyc. „Ras” później zaczął oznaczać „święty nastrój doświadczany podczas słuchania poezji lub muzyki”; jest ich w sumie dziewięć. Mansarovar , „jezioro umysłu” jest świętym jeziorem u stóp Mt.

W kulturze popularnej

The elixir of life has been an inspiration, plot feature, or subject of artistic works including animation , comics , films , musical compositions, novels , and video games . Examples include L. Frank Baum’s fantasy novel John Dough and the Cherub , the science fiction series Doctor Who , Harry Potter and the Philosopher’s Stone , the popular manga Fullmetal Alchemist , and the movie Professor Layton and the Eternal Diva of the popular Professor Layton franchise.

See also

Footnotes