Wielu uczniów, z którymi spotkałam się w poradni, zostało skierowanych do niej, ponieważ mają problemy z kontrolowaniem siebie, kiedy się złoszczą. Jako doradcy, może być kuszące, aby stworzyć plan zachowania, poćwiczyć z uczniem głębokie oddychanie i dać nauczycielowi listę strategii. Voila, interwencja zarządzania gniewem.
Jak często to działa dla Ciebie? U mnie za każdym razem się nie sprawdzało i zostawiało mnie ze sfrustrowanymi nauczycielami i zdyscyplinowanymi uczniami.
Zrobiłem krok do tyłu, aby ponownie ocenić moje podejście. W przypadku większości moich uczniów zdałem sobie sprawę, że moje podejście do doradztwa powinno być bardziej oparte na umiejętnościach. Tak jak nauczyciel czytania podszedłby do instrukcji z czytelnikiem mającym problemy z czytaniem.
Jakich więc umiejętności będzie potrzebował uczeń, aby samodzielnie radzić sobie ze swoim gniewem? Muszą być w stanie:
- Nazwać jak się czują.
- Nazwać intensywność tej emocji.
- Zrozumieć wydarzenia, które wywołały tę emocję.
- Zrozumieć myśli, które podtrzymały lub pogorszyły to uczucie.
- Zidentyfikować i użyć szeregu umiejętności radzenia sobie.
- Wybór umiejętności radzenia sobie w zależności od intensywności emocji.
- Zrozumienie stałych osobistych czynników wyzwalających.
- Przygotowanie planu przerwania negatywnych wzorców.
Wymieniam podstawowe umiejętności potrzebne do prawie każdego problemu. Bez tego czułbym się, jakbym doradzał po omacku. Ta lista jest tylko punktem wyjścia. Wiem, że mógłbym podejść do umiejętności w innej kolejności, w zależności od ucznia lub grupy, którą miałem.
W przypadku grupowego lub indywidualnego doradztwa w zakresie kontroli gniewu, każda lekcja wprowadza nową umiejętność i kontynuuje budowanie wcześniej wprowadzonych umiejętności. Przyjrzyjmy się tylko trzem z tych umiejętności i przeprowadźmy burzę mózgów na temat tego, jak uczyć ich uczniów w angażujący sposób. Chętnie usłyszę, jakie ćwiczenia stosujesz dla którejś z tych umiejętności.
Intensywność emocji
Gdy uczniowie zrozumieją, że emocje mają różne rozmiary, wykonują ogromny skok naprzód, aby dowiedzieć się, jakich umiejętności radzenia sobie z nimi użyć. Jeśli uczniowie próbują zrobić sobie przerwę na rysowanie, kiedy są wściekli, bardziej prawdopodobne jest, że będą mieli podarty papier i połamane ołówki, niż że uda im się opanować złość.
Pomocne jest dostarczenie uczniom metafory, która sprawi, że pojęcie to stanie się bardziej konkretne. Oto cztery moje ulubione sposoby opisania różnych intensywności złości, które ktoś może odczuwać.
Zazwyczaj używam następującej skali dla zakresu złości: zaniepokojony > sfrustrowany > zły > wściekły. Użyj słownictwa, które jest znane Twoim uczniom.
Balony
Zacznij od opróżnionego balonu i oznacz go jako spokojny. Napompuj go lekko i oznacz jako zaniepokojony itd. Możesz zrobić połączenie, że złość rośnie jak balon napełnia się powietrzem.
Ja również robię połączenie z naszą zdolnością do radzenia sobie z wyzwalaczami. As we get angier, we are more likely to react to triggers we could have handled when we were calm.
I take a pin and poke at the deflated balloon. Balon radzi sobie z szturchaniem, gdy nie jesteśmy „wypełnieni gniewem”. Wymagałoby to trochę wysiłku, aby spowodować problem. Jednak kiedy balon napełni się powietrzem (złością), szturchnięcie szpilką (spustem) spowoduje jego pęknięcie.
Pogoda
Pogoda i chmury burzowe są kolejną świetną metaforą rosnącej złości. Używam tej prognozy pogody podczas lekcji w małych grupach. Jest to świetny sposób na to, aby uczniowie lepiej zrozumieli jak rozwija się ich złość, co czują i jak to wygląda dla innych.
Rozmiar
Ten jest bardzo prosty. Narysuj trzy koncentryczne okręgi. Zacieniuj najmniejszy środkowy okrąg, aby reprezentować odrobinę złości lub niepokoju. Kolor na zewnątrz, aby pokazać rosnący gniew. Wszystkie trzy okręgi będą zacienione, jeśli uczeń był wściekły. Podobnie jak w przypadku prognozy pogody, można również napisać na kółkach, jak wygląda i jak się czuje, lub jak radzić sobie z emocjami, które można wykorzystać.
To może być świetne narzędzie do sprawdzenia, jak silne są ich emocje.
Termometr
Termometr uczuć jest klasycznym narzędziem pomagającym uczniom zrozumieć, jak zmieniają się ich emocje. Lubię używać termometru i oznaczać temperaturę naszego ciała (98,6 F/37 C). To jest spokój. Jeśli temperatura naszego ciała spada poniżej tej wartości, może to oznaczać brak reakcji, gdy jest ona oczekiwana. Jak termometr wzrasta, oznacza to, że się denerwujemy lub jesteśmy rozpaleni.
Umiejętności radzenia sobie dopasowane do emocji
Umiejętności radzenia sobie są magicznym sosem w regulacji emocji, prawda? Cóż, tylko jeśli uczniowie są wystarczająco świadomi siebie, by używać ich poprawnie. Kiedy uczniowie mają już bogate słownictwo dotyczące emocji, rozumieją ich intensywność i mają zestaw narzędzi pełen umiejętności radzenia sobie z nimi, nadszedł czas, by skutecznie wykorzystać tę wiedzę i umiejętności. Ten cel koncentruje się na tym, aby uczniowie dowiedzieli się, co i kiedy działa na nich osobiście.
Kapitan radzenia sobie
W jednej grupie, uczniowie wypróbowują różne umiejętności radzenia sobie, aby znaleźć te, które działają na nich. Następnie, używając termometru uczuć, mogą dopasować umiejętności radzenia sobie do intensywności swoich uczuć.