Kontekst ekonomiczny Brazylii

Wskaźniki ekonomiczne

W celu uzyskania najnowszych aktualizacji w zakresie kluczowych reakcji ekonomicznych rządów na wpływ pandemii COVID-19 na gospodarkę, proszę zapoznać się z platformą śledzenia polityki MFW Policy Responses to COVID-19.

Brazylia jest dziewiątą co do wielkości gospodarką świata. Kraj ten wciąż pracuje nad odbudową po recesji, która miała miejsce sześć lat temu, kiedy to gospodarka skurczyła się o prawie 7%. Od tego czasu Brazylia nie jest w stanie rozwijać się w takim tempie, do jakiego była przyzwyczajona w dekadzie poprzedzającej recesję. Jednak brazylijska gospodarka doświadczała powolnego, ale stałego ożywienia do czasu pandemii COVID-19, która spowodowała szacowany spadek PKB o – 5,8% w 2020 roku. Zgodnie z prognozą MFW z października 2020 r., gospodarka ma się ożywić w 2021 r., osiągając wzrost na poziomie 2,8%, a następnie szacowany wzrost PKB o 2,3% w 2022 r. W najnowszej aktualizacji World Economic Outlook ze stycznia 2021 r. MFW skorygował swoje prognozy wzrostu PKB dla Brazylii do 3,6% w 2021 r. i 2,6% w 2022 r. (co stanowi różnicę w stosunku do prognoz WEO z października 2020 r. wynoszących odpowiednio +0,8% i +0,3%).

W 2020 r. inflacja wyniosła szacunkowo 2,7% i oczekuje się, że pozostanie względnie stabilna, na poziomie 2,9% w 2021 r. i 3,1% w 2022 r., pomimo pandemii COVID-19. Mimo to, od czasu recesji ceny wzrosły o 25%, a płace nie podążyły za nimi. Tak więc, mimo że inflacja jest obecnie ograniczona, konsumpcja prywatna musi nabrać tempa. Brazylijski rząd twierdzi, że najgorsze dla gospodarki ma już za sobą, ale nie wykazuje żadnych oznak, że jest skłonny złagodzić swoje zobowiązania do oszczędności i ścisłej dyscypliny fiskalnej. Dług publiczny wynosi obecnie 101,4% i powinien wzrosnąć w ciągu najbliższych dwóch lat, do 102,8% w 2021 roku i 103,5% w 2022 roku. Kraj jest nadal pogrążony w długach, a prezydent twierdzi, że głównym winowajcą jest system emerytalny, gdyż jego zdaniem ludzie zbyt wcześnie przechodzą na emeryturę i otrzymują zbyt wysokie świadczenia. W rezultacie senat przyjął ustawę do szeroko dyskutowanej reformy emerytalnej, której efekty nie są jeszcze odczuwalne. Saldo budżetowe rządu odnotowało deficyt w wysokości 14,7% w 2020 r., co było znacznie wyższe niż w poprzednich latach z powodu pandemii, ale oczekuje się, że w latach 2021 i 2022 deficyt zmniejszy się i pozostanie stabilny na poziomie około 5%. Aby złagodzić skutki COVID-19, rząd wdrożył szereg środków fiskalnych o łącznej wartości sięgającej 12 % PKB, które obejmują zwiększenie wydatków na opiekę zdrowotną; tymczasowe wsparcie dochodów gospodarstw domowych o niskich dochodach; tymczasowe ulgi podatkowe dla pracowników, których czasowo zawieszono w obowiązkach lub którym skrócono godziny pracy; niższe podatki i opłaty przywozowe od podstawowych artykułów medycznych; oraz nowe transfery z rządu federalnego do rządów stanowych. Ponadto banki publiczne rozszerzyły linie kredytowe dla przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, a rząd wsparł ponad 1% PKB w liniach kredytowych dla MŚP na pokrycie kosztów płac, kapitału obrotowego i inwestycji.

Stopa bezrobocia w Brazylii wzrosła w 2020 r., osiągając 13,4%. Jednak rząd uważa, że rzeczywiste liczby są znacznie wyższe, ponieważ oficjalne badanie bezrobocia pokazuje, że około 32 miliony ludzi jest nie w pełni wykorzystanych – co oznacza, że albo nie pracują, albo pracują mniej niż mogliby. Dodatkowo, nawet ci, którzy są zatrudnieni, często wykonują pracę nieformalną. W rzeczywistości rząd szacuje, że 39,3 mln osób, czyli 41,6% zatrudnionej siły roboczej w kraju, ma pracę nieformalną. MFW spodziewa się, że negatywny wpływ gospodarczy pandemii COVID-19 będzie miał duży wpływ na stopę bezrobocia, która według obecnych szacunków wzrośnie do 14,1% w 2021 r. i nieznacznie spadnie do 13,3% w 2021 r. Furthermore, the country continues to face social issues and has one of the highest levels of inequality in the world, with high disparities between the country’s regions. Even though Brazil has lifted 28 million people out of poverty in the last 15 years, 10% of the population still live in poverty, while the country’s richest 5% have the same income as the remaining 95% of the population.