Krioterapia (zwana również kriochirurgią lub krioablacją) polega na zastosowaniu bardzo niskich temperatur w celu zamrożenia i zabicia komórek raka gruczołu krokowego, jak również większości gruczołu krokowego. Mimo że czasami nazywa się ją kriochirurgią, w rzeczywistości nie jest to rodzaj operacji.
Kiedy stosuje się krioterapię?
Krioterapia jest czasami stosowana, jeśli rak powrócił po radioterapii. Może to być opcja leczenia mężczyzn z niskim ryzykiem wczesnego stadium raka prostaty, którzy nie mogą być poddani operacji lub radioterapii. Jednak większość lekarzy nie stosuje krioterapii jako pierwszego sposobu leczenia raka prostaty.
Jak wykonuje się krioterapię?
Ten rodzaj zabiegu wymaga znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego (dolna połowa ciała jest zdrętwiała) lub znieczulenia ogólnego (pacjent śpi).
Lekarz wykorzystuje ultrasonografię transrektalną (TRUS) do przeprowadzenia kilku pustych w środku sond (igieł) przez skórę pomiędzy odbytem a moszną i do prostaty. Następnie przez igły przepuszcza się bardzo zimne gazy, które zamrażają i niszczą prostatę. Aby mieć pewność, że prostata zostanie zniszczona bez zbytniego uszkodzenia pobliskich tkanek, lekarz uważnie obserwuje obraz ultrasonograficzny podczas zabiegu. Ciepła słona woda jest przepuszczana przez cewnik w cewce moczowej podczas zabiegu, aby nie dopuścić do jej zamrożenia. Cewnik pozostawia się na miejscu przez kilka tygodni po zabiegu, aby umożliwić opróżnienie pęcherza moczowego w czasie rekonwalescencji.
Po zabiegu może być konieczne pozostanie w szpitalu na noc, ale wielu mężczyzn wraca do domu tego samego dnia.
Krioterapia jest mniej inwazyjna niż chirurgia, więc zwykle jest mniejsza utrata krwi, krótszy pobyt w szpitalu, krótszy okres rekonwalescencji i mniejszy ból. Jednak w porównaniu z chirurgią lub radioterapią, lekarze wiedzą znacznie mniej na temat długoterminowej skuteczności krioterapii. I podobnie jak w przypadku brachyterapii, może to nie być dobra opcja dla mężczyzn z dużym gruczołem krokowym.
Możliwe skutki uboczne krioterapii
Skutki uboczne krioterapii są zwykle gorsze, jeśli jest ona wykonywana u mężczyzn, którzy byli już poddawani radioterapii, w porównaniu z mężczyznami, u których jest ona pierwszą formą leczenia.
Większość mężczyzn ma krew w moczu przez dzień lub dwa po zabiegu, a także bolesność w miejscu, w którym umieszczono igły. Obrzęk penisa lub moszny jest również powszechny.
Zamrażanie może również wpływać na pęcherz i odbytnicę, co może prowadzić do bólu, uczucia pieczenia i potrzeby częstego opróżniania pęcherza i jelit. Większość mężczyzn z czasem odzyskuje normalne funkcjonowanie jelit i pęcherza.
Zamrażanie często uszkadza nerwy w pobliżu prostaty, które kontrolują erekcję. Zaburzenia erekcji są częstsze po krioterapii niż po radykalnej prostatektomii. Informacje na temat radzenia sobie z problemami z erekcją i innymi kwestiami seksualnymi można znaleźć w części Seksualność dla mężczyzny z rakiem.
Nietrzymanie moczu (problemy z kontrolowaniem oddawania moczu) jest rzadkie u mężczyzn, u których krioterapia jest pierwszym sposobem leczenia raka prostaty, ale jest częstsze u mężczyzn, którzy przeszli już radioterapię.
Po krioterapii u mniej niż 1% mężczyzn powstaje przetoka (nieprawidłowe połączenie) między odbytnicą a pęcherzem moczowym. Ten rzadki, ale poważny problem może umożliwić wyciek moczu do odbytnicy i często wymaga operacji w celu naprawy.