Księga Efezjan

Podsumowanie Księgi Efezjan

To podsumowanie Księgi Efezjan zawiera informacje o tytule, autorze (autorach), dacie powstania, chronologii, temacie, teologii, zarysie, krótkim przeglądzie i rozdziałach Księgi Efezjan.

Autor, data i miejsce powstania

Autor identyfikuje się jako Paweł (1:1; 3:1; por. 3:7,13; 4:1; 6:19-20). Niektórzy, między innymi ze względu na brak zwyczajowych osobistych pozdrowień i słowne podobieństwo wielu fragmentów do Kolosan, powątpiewają w autorstwo apostoła Pawła. Był to jednak prawdopodobnie list okólny, przeznaczony dla innych kościołów, oprócz tego w Efezie (zob. przypisy do 1:1,15; 6:21-23). Paweł mógł go napisać mniej więcej w tym samym czasie co Kolosan, około roku 60, gdy przebywał w więzieniu w Rzymie (zob. 3:1; 4:1; 6:20; zob. też wykres, s. 2261).

Miasto Efez

Efez był najważniejszym miastem w zachodniej Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Posiadało port, który w tamtych czasach otwierał się na rzekę Kajster (zob. mapa, s. 2429), która z kolei wpadała do Morza Egejskiego (zob. mapa, s. 2599). Ponieważ Efez leżał na skrzyżowaniu głównych szlaków handlowych, stał się centrum handlowym. Znajdowała się tam pogańska świątynia poświęcona rzymskiej bogini Dianie (greckiej Artemidzie); por. Ac 19:23-31. Paweł uczynił z Efezu centrum ewangelizacji na około trzy lata (zob. przypis do Dz 19,10), a tamtejszy kościół najwyraźniej kwitł przez jakiś czas, ale później potrzebował ostrzeżenia z Ap 2,1-7.

Przesłanie teologiczne

W przeciwieństwie do kilku innych listów Pawła, List do Efezjan nie odnosi się do żadnego konkretnego błędu czy herezji. Paweł pisał, aby poszerzyć horyzonty swoich czytelników, aby mogli lepiej zrozumieć wymiary wiecznego celu i łaski Bożej oraz docenić wysokie cele, jakie Bóg ma dla Kościoła.

List otwiera sekwencja stwierdzeń o Bożych błogosławieństwach, które przeplatają się z niezwykłą różnorodnością wyrażeń zwracających uwagę na Bożą mądrość, zamysł i cel. Paweł podkreśla, że zostaliśmy zbawieni nie tylko dla naszej osobistej korzyści, ale także po to, by przynieść Bogu chwałę i uwielbienie. Punktem kulminacyjnym Bożego zamysłu, „gdy czasy się wypełnią”, jest zgromadzenie wszystkich rzeczy we wszechświecie pod panowaniem Chrystusa (1:10). Jest niezwykle ważne, aby chrześcijanie zdawali sobie z tego sprawę, dlatego w 1,15-23 Paweł modli się o ich zrozumienie (druga modlitwa ma miejsce w 3,14-21).

Po wyjaśnieniu wielkich Bożych celów dla Kościoła, Paweł przechodzi do ukazania kroków prowadzących do ich spełnienia. Po pierwsze, Bóg pojednał ludzi ze sobą jako akt łaski (2:1-10). Po drugie, Bóg pojednał zbawione jednostki ze sobą nawzajem – Chrystus przełamał bariery przez swoją śmierć (2:11-22). Ale Bóg uczynił coś jeszcze ponad to: Połączył te pojednane jednostki w jedno ciało, Kościół. To jest „tajemnica”, która nie była w pełni znana, dopóki nie została objawiona Pawłowi (3, 1-6). Teraz Paweł może stwierdzić jeszcze wyraźniej, co Bóg zamierzył dla Kościoła, a mianowicie, że ma on być środkiem, za pomocą którego objawia On „wieloraką mądrość” „władcom i władzom w królestwach niebieskich” (3, 7-13). Powtarzające się słowa „królestwa niebieskie” (1:3,20; 2:6; 3:10; 6:12) jasno wskazują, że chrześcijańska egzystencja nie jest jedynie ziemską płaszczyzną. Otrzymuje ono swój sens i znaczenie z nieba, gdzie Chrystus jest wywyższony po prawicy Boga (1,20).

Niemniej jednak życie to jest przeżywane na ziemi, gdzie codzienne, praktyczne życie wierzącego nadal realizuje cele Boga. Wniebowstąpiony Pan dał „dary” członkom swojego Kościoła, aby umożliwić im wzajemną służbę i w ten sposób promować jedność i dojrzałość (4:1-16). Jedność kościoła pod przewodnictwem Chrystusa zapowiada zjednoczenie „wszystkiego, co w niebie i na ziemi” pod Chrystusem (1,10). Nowe życie w czystości i wzajemnym szacunku stoi w kontraście do starego sposobu życia bez Chrystusa (4:17 – 6:9). Ci, którzy są „mocni w Panu”, odnoszą zwycięstwo nad złym w wielkim duchowym konflikcie, zwłaszcza dzięki mocy modlitwy (6,10-20; zob. przypis do 1,3).

Zarys

• Pozdrowienia (1:1-2)
• Boski cel: Chwała i przywództwo Chrystusa (1:3-14)
• Modlitwa o to, aby chrześcijanie mogli uświadomić sobie Boży cel i moc (1:15-23)
• Kroki ku wypełnieniu Bożego celu (rozdz. 2-3)
  • Salvation of Individuals by Grace (2:1-10)
  • Reconciliation of Jew and Gentile through the Cross (2:11-18)
  • Uniting of Jew and Gentile in One Household (2:19-22)
  • Revelation of God’s Wisdom through the Church (3:1-13)
  • Prayer for Deeper Experience of God’s Fullness (3:14-21)
• Practical Ways to Fulfill God’s Purpose in the Church (4:1;6:20)
  • Unity (4:1-6)
  • Maturity (4:7-16)
  • Renewal of Personal Life (4:17;5:20)
  • Deference in Personal Relationships (5:21;6:9)
    1. Principle (5:21)
    2. Husbands and wives (5:22-33)
    3. Children and parents (6:1-4)
    4. Slaves and masters (6:5-9)
  • Strength in the Spiritual Conflict (6:10-20)
• Conclusion, Final Greetings and Benediction (6:21-24)