New evidence that the self is a mental construct

What does it say about the reality of the outside world if we can be fooled even about the state and composition of parts of our own bodies? I co to mówi o rzeczywistości naszego poczucia siebie, jeśli nie możemy ufać naszym zmysłom, nawet gdy zgłaszają nasze pozorne stany ciała?

Więcej dowodów na to, że świat, w tym my, jest konstruktem, mentalną reprezentacją inaczej niedoświadczanego świata „tam”, pojawia się w raportach z nowego badania, które ogłupia uczestników w przekonaniu, że mają fantomową kończynę.

Co czyni to oszustwo szczególnie niezwykłe jest to, że badani nie byli amputowani. Całe ciała badanych zostały oszukane do ignorowania swoich prawdziwych kończyn i interakcji z ich nieistniejących nieistniejących kończyn. To dość podwójnie negatywne!

W „Scientists Create Phantom Limbs in Non-Amputees,” opisanym 11 kwietnia przez Science Daily, badacze najpierw ukryli prawdziwe prawe ramię każdego z badanych za ekranem. Następnie testerzy stymulowali ukrytą rękę szczotką z piór, powtarzając tę samą czynność w widocznej „pustej przestrzeni”, gdzie znajdowałaby się ręka fantomowa. Już po krótkim czasie, badani „zastępowali” nieistniejące, nieistniejące ręce ukrytymi, prawdziwymi, doświadczając wrażeń fantomowych kończyn. Kiedy przedmioty zamknęły oczy i zostały poproszone o p0int swoje lewe ręce na ich prawych ramionach, podczas gdy iluzja była w mocy konsekwentnie wskazał na puste powietrze, gdzie fantomowe prawe ramię byłoby.

Jest to jedna rzecz dla amputowanego doświadczyć ból fantomowy. Najprostszym wyjaśnieniem jest to, że nerwy w kikut nadal wysyłać sygnały, które kiedyś pochodzą z odciętej kończyny. Ale jak wyjaśnić ten wynik?

Jednym z wyjaśnień, które ma sens, jest to, że nie doświadczamy rzeczywistych wrażeń, które pochodzą z nerwów dołączonych do naszych kończyn. Raczej używamy tych wrażeń, aby skonstruować mentalny obraz stanu naszych ciał. A kiedy przychodzące doznania są wizualnymi sztuczkami, nasze mózgi konstruują fałszywe obrazy.

Od dawna niektórzy twierdzą, że żyjemy całkowicie wewnątrz naszych głów, że nie mamy absolutnie żadnego bezpośredniego połączenia ze światem zewnętrznym. Nie tylko żyjemy z konstruktami, inne badania pokazują, że reprezentacje, które tworzymy, są umiejscowione w bardzo bliskiej przeszłości. Jak inaczej, na przykład, moglibyśmy doświadczyć, że ktoś mówi i porusza ustami w tym samym czasie, kiedy światło podróżuje około 881 000 razy szybciej niż dźwięk?

Pomysł, że to, czego doświadczamy jako rzeczywistości, nawet rzeczywistość naszych własnych ciał, jest niczym więcej niż opóźnioną w czasie mapą mentalną, stanowi poważne wyzwanie dla tych naukowców i filozofów, którzy twierdzą, że nasza świadomość jest „osadzona”, jest częścią materialnego, zewnętrznego świata.

Po tym wszystkim, jeśli możemy doświadczać fałszywych wrażeń w fałszywie fałszywych częściach ciała, jak bardzo jesteśmy związani z czymkolwiek, co możemy naprawdę nazwać „rzeczywistością”?