Niesamowity wyścig 32 kończy się radosnym, ale pozbawionym niespodzianek finałem

To, czego zabrakło w finale The Amazing Race 32 w intrydze lub rzeczywistych wyścigach, zostało nadrobione przez bycie ogólną radosną rozkoszą. To było prawdziwe w całym sezonie, zbyt: niedoskonałe, ale dokładnie przyjemne.

Choć szkoda mi drużyn, które musiały czekać dwa lata, aby zobaczyć swój sezon (i otrzymać zapłatę!), cudownie było móc oglądać ludzi podróżujących po świecie, nieobciążonych obawami o infekcje lub ograniczeniami w podróży, w każdą środę.

To może być powód, dla którego jestem bardziej wyrozumiała dla części sezonu, które mnie frustrowały, w tym dla projektu tego ostatniego odcinka. „To będzie szyja i szyja ta cała noga, co czyni go o wiele bardziej ekscytujące,” James powiedział na początku odcinka. Niestety, nie było to ani jedno, ani drugie.

To dlatego, że była to kolejna seria zadań typu check-the-boxes, a przejazd taksówką na lotnisko jest tym, co wkręciło Riley i Maddison, którzy od razu i na stałe zostali w tyle. Wyzwanie z ciastem królewskim było jedyną prawdziwą szansą na jakiś ruch, ponieważ łączyło w sobie umiejętności i szczęście, ale drużyny wyjechały w tej samej kolejności, w jakiej przyjechały.

Edycja prawie mnie przekonała, że bracia Brodaci miną Hunga i Chee podczas wyzwania z puzzlami na kuli ziemskiej, ale Hung i Chee zajęli solidne drugie miejsce.

Ale od pierwszego odcinka, oglądanie tak radosnych par, które zbliżyły się do siebie jako partnerzy, ale także zbliżyły się do innych drużyn, nawet rywalizując ze sobą, sprawiło, że sezon był nieustannie przyjemny.

Trzy-drużynowy sojusz ściga się do mety w Nowym Orleanie

Wielkim rozczarowaniem był sojusz. TAR 32 to pierwszy raz w historii, kiedy sojusz przenosi drużyny do finału Amazing Race, jak zauważył Phil Keoghan. Miejmy nadzieję, że to również ostatni, choć jego sukces prawdopodobnie oznacza, że sojusze będą powracać, chyba że zasady lub struktura zmieni się tak, by uniemożliwić lub zniechęcić do dzielenia się informacjami.

Trudno też być złym na zespoły za, no wiesz, dogadywanie się i pomaganie sobie nawzajem, ponieważ się połączyły. Jeden z zespołów z podziwem rozpoznał i wziął na siebie rolę, jaką odegrały ukryte uprzedzenia w tworzeniu niektórych z tych więzi i wykluczaniu innych zespołów.

Choć były momenty tarcia, od samego początku sezonu, to była to najbardziej uniwersalnie sympatyczna, szczęśliwa obsada Amazing Race jaką pamiętam. To trwało przez odcinek – Hung huśtał się w powietrzu pod mostem, krzycząc: „Mam to Chee, mam to!”, a jej mąż odpowiadał: „Jestem z ciebie dumny!” – i aż do mety.

Momenty Willa i Jamesa z pewnością przyciągnęły uwagę w trakcie sezonu, a ci ludzie, którzy zamieniają je w czarne charaktery, muszą zadać sobie pytanie, dlaczego reagują tak silnie na Willa i Jamesa, ale nie na brata Brodacza, a następnie wrócić i obejrzeć kilka sezonów Niesamowitego wyścigu dla przykładów naprawdę odrażającego zachowania.

Will i James z pewnością mieli tarcia, i mogli być irytujący lub się denerwować: W finale James wykonał spojrzenie Jima Halperta do kamery i powiedział pod nosem: „O mój Boże”, kiedy Will wymiotował beignets; kiedy wyszli z restauracji, James podziękował personelowi, mówiąc, że beignets były „pyszne”, a Will dał mu gówno za opóźnianie ich.

Ale ich związek-jak wszystkie w tym sezonie-nigdy nie wydawał się być ciężki. Na finałowej macie James powiedział: „Dziękuję za cierpliwość do mnie, ponieważ mam tak wiele szalonych momentów”.

Po 11 krajach i ponad 33,000 mil podróży, Will i James wygrali The Amazing Race 32 i 1 milion dolarów. Wiele z drużyn wydawało się być podekscytowanych ich szczęściem. Na mecie Leo powiedział do Willa i Jamesa: „Wyobrażam sobie, że mógłbym bardziej kochać zespół, który nas zawrócił.”

Zastrzeżenie: Nie jestem fanem propozycji małżeńskich („To nie jest sposób, aby dwoje dorosłych ludzi podjęło ważną decyzję życiową”), a szczególnie brzydzę się tymi publicznymi, kiedy jedna osoba stawia drugą na miejscu przed ludźmi – nawet jeśli wynik jest oczywisty, jak to było tutaj. Ja również wyszłam za mąż za kogoś, kto ma podobne odczucia, więc wydaliśmy z siebie odgłosy gniewu, kiedy Will wyciągnął pierścionek. Ale to my.

Jestem naprawdę zachwycona Jamesem i Willem i ich szczęściem, i bardzo podobał mi się sposób, w jaki redaktorzy zmienili „chłopaków” na „zaręczonych” po zakończeniu.

Są to całkiem zasłużeni zwycięzcy: ćwiczyli wyzwania z poprzednich sezonów! James wielokrotnie czytał rzeczywiste wskazówki, zwłaszcza podczas tego ostatniego etapu. Wykorzystali mechanizmy wyścigu na swoją korzyść. Byli w pierwszej czwórce na każdym etapie z wyjątkiem drugiego, trzy razy zajęli pierwsze miejsce i trzy razy drugie.

A to, co mnie naprawdę poruszyło, to historia Jamesa, który przeszedł drogę od 11-letniego fana reality TV oglądającego program na kanapie do wygrania miliona dolarów ze swoim partnerem w wyścigu i życiowym partnerem. To niesamowita podróż i miłe zakończenie programu, którego prawdopodobnie nie zobaczymy ponownie przez jakiś czas.