Numbers Chapter 19

A. Przepis na oczyszczenie – popiół z ofiary z czerwonej jałówki.

1. (1-2) Ofiarowanie czerwonej jałówki.

Teraz Pan przemówił do Mojżesza i Aarona, mówiąc: „To jest przepis prawa, które nakazał Pan, mówiąc: 'Mów do synów Izraela, aby przynieśli wam czerwoną jałówkę bez skazy, w której nie ma żadnej wady i na którą nigdy nie spadło jarzmo.’

a. Jałówka to krowa, która nigdy nie była w ciąży, a więc nie może jeszcze dawać mleka. Musieli znaleźć taką o czerwonej barwie – co oczywiście byłoby pewną rzadkością.

i. „Normalnie kolor zwierzęcia nie miał znaczenia. To musiało być czerwone, by przypominało krew.” (Wenham)

b. Bez skazy, w którym nie ma wady i na którym nigdy nie pojawiło się jarzmo: Te wymagania czyniły to szczególne zwierzę jeszcze rzadszym. Czerwona jałówka była więc cenna, rzadka i czysta (ponieważ nie była jeszcze zapłodniona).

2. (3-10) Ofiarowanie, palenie i zbieranie popiołu z czerwonej jałówki.

Dasz ją Eleazarowi, kapłanowi, aby ją wyniósł poza obóz, i zostanie przed nim zabita; Eleazar, kapłan, weźmie trochę jej krwi palcem i pokropi jej krwią siedem razy bezpośrednio przed przybytkiem spotkania. Tedy spali się jałówka na oczach jego: skóra jej, ciało jej, krew jej, i podroby jej spalone będą. I weźmie kapłan drzewa cedrowego, hizopu i szkarłatu, i wrzuci je w pośród ognia palącego jałówkę. Potem upierze kapłan szaty swe, wykąpie się w wodzie, a potem wejdzie do obozu; nieczysty będzie kapłan aż do wieczora. A ten, który ją pali, upierze szaty swe w wodzie, wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora. Tedy zbierze człowiek czysty popiół z jałówki, i przechowa go poza obozem na miejscu czystem, i będzie zachowany dla zgromadzenia synów Izraelskich dla wody oczyszczenia, dla oczyszczenia od grzechu. A kto zbierze popiół z jałówki, upierze szaty swoje, i będzie nieczysty aż do wieczora. Będzie to ustawa na zawsze dla synów Izraela i dla przybysza, który mieszka wśród nich.

a. Następnie jałówka zostanie spalona w jego oczach: jej skóra, jej ciało, jej krew i jej podroby zostaną spalone: Czerwona jałówka zostanie złożona w ofierze w sposób zwyczajowy, z odrobiną krwi pokropionej na ołtarzu. Jednak cała tusza zwierzęcia została spalona, a popiół zebrany przez tego, który przestrzegał obrzędów oczyszczających przed i po zebraniu popiołu.

i. Krew jego (…) będzie spalona: W przeciwieństwie do każdej innej ofiary w Starym Testamencie, krew czerwonej jałówki jest spalana razem z ofiarą, zamiast być całkowicie spuszczona w żyle szyjnej. Krew miała być częścią popiołu, który powstanie po spaleniu tuszy czerwonej jałówki.

b. I weźmie kapłan drwa cedrowe, hizop i szkarłat, i wrzuci je w pośród ognia palącego jałówkę: Gdy jałówka się spali, kapłan wrzuci do ognia także drwa cedrowe, hizop i szkarłat.

i. W Księdze Kapłańskiej 14:4-6, każdy z tych trzech przedmiotów jest używany w ceremonii oczyszczenia trędowatego. Każdy z tych przedmiotów ma szczególne znaczenie.

ii. Cedr jest niezwykle odporny na choroby i gnicie, jest znany ze swojej jakości i cenności. Te właściwości mogą być powodem umieszczenia go tutaj – jak również symbolicznym odniesieniem do drewna krzyża. Niektórzy uważają nawet, że krzyż, na którym ukrzyżowano Jezusa, był wykonany z cedru.

iii. Hizopu używano nie tylko w ceremonii oczyszczania trędowatych, ale także Jezusowi na krzyżu podano napój z gałązki hizopu (Mt 27, 48), a kiedy Dawid powiedział oczyść mnie hizopem w Psalmie 51, 7, przyznał, że jest tak samo zły jak trędowaty.

iv. Szkarłat, kolor krwi, obrazuje oczyszczającą krew Jezusa na krzyżu. Szkarłat był używany w zasłonie i zasłonach przybytku (Wj 26,31), w szatach arcykapłana (Wj 28,5-6), jako nakrycie stołu z chlebem (Liczb 4,8), jako znak zbawienia Rahab (Joz 2,21) i jako kolor szyderczej „szaty królewskiej” nałożonej na Jezusa podczas tortur przez żołnierzy (Mt 27,28).

c. Będą one przechowywane dla zgromadzenia synów Izraela dla wody oczyszczenia; jest ona dla oczyszczenia z grzechu: Pozostałość po spaleniu padliny, cedru, hyzopu i tkaniny szkarłatnej razem dawała dużo popiołu, a popiół miał być zebrany i po trochu posypany wodą, aby powstała woda zdatna do oczyszczenia.

B. Inne prawa dotyczące oczyszczenia.

1. (11-13) Dotykanie martwych ciał czyni człowieka obrzędowo nieczystym.

Ten, kto się dotknie martwego ciała kogokolwiek, będzie nieczysty przez siedem dni. Oczyści się wodą dnia trzeciego i dnia siódmego; wtedy będzie czysty. Lecz jeśli nie oczyści się trzeciego dnia i siódmego dnia, nie będzie czysty. Ktokolwiek by się dotknął ciała zmarłego, a nie oczyściłby się, zbezcześciłby przybytek Pański. Osoba taka zostanie odcięta od Izraela. Będzie on nieczysty, ponieważ nie pokropiono go wodą oczyszczenia; jego nieczystość pozostaje na nim.

a. Kto się dotknie martwego ciała kogokolwiek, będzie nieczysty przez siedem dni: Bycie ceremonialnie nieczystym nie było „grzechem”, jak moglibyśmy o tym myśleć; oznaczało to, że ktoś został odsunięty od regularnej społeczności z Bogiem i oddawania Mu czci, a także od społeczności z ludem Bożym, dopóki nie zostanie oczyszczony.

b. Jeśli się nie oczyści… osoba ta zostanie odcięta: Ten, kto był nieczysty, potrzebował oczyszczenia i nie mógł ignorować swego stanu, ale nadal był częścią narodu – chyba że odmówił poprawienia swego nieczystego stanu.

i. Wspaniałą paralelę znajdujemy w Ewangelii Jana 13:5-11; jeśli jesteśmy „kąpani” przez Jezusa, musimy mieć tylko umyte stopy, ponieważ stają się one nieczyste w normalnej praktyce życia. Jeśli jednak nie pozwolimy Jezusowi, aby nas „umył”, nie mamy z Nim żadnej społeczności. Musimy przyjąć piękne, jednorazowe oczyszczenie, które Jezus przynosi nam, gdy rodzimy się na nowo; jednak nieustannie przychodzimy do Niego, aby zostać oczyszczonym z rzeczy „codziennych”.

c. Zbezczeszczenie przybytku Pańskiego: Prawa te dotyczyły wszystkich w Izraelu, ale szczególnie kapłanów, którzy mieli możliwość zbezczeszczenia przybytku Pańskiego. Pod Nowym Przymierzem, chrześcijanin również ma szczególne wezwanie do czystości, ponieważ my również możemy zbezcześcić mieszkanie Boga (1 Kor 6:19-20).

2. (14-16) Jak obchodzić się z martwym ciałem.

To jest prawo, gdy człowiek umiera w namiocie: Wszyscy, którzy wchodzą do namiotu, i wszyscy, którzy są w namiocie, będą nieczyści przez siedem dni; i każde otwarte naczynie, które nie ma przymocowanego przykrycia, jest nieczyste. Ktokolwiek na otwartym polu dotknie się zabitego mieczem lub zmarłego, albo kości człowieka, albo grobu, będzie nieczysty przez siedem dni.

a. Takie jest prawo, gdy człowiek umiera w namiocie: Praktyka kwarantanny wszystkich tych, którzy zetknęli się z martwym ciałem, była również wspaniałym środkiem zdrowia publicznego. Osoby potencjalnie skażone były odkładane na bok, dopóki nie okazało się, że zaraziły się chorobą od martwego ciała.

b. Każde otwarte naczynie, które nie ma przymocowanej pokrywy, jest nieczyste: W rzeczywistości zasada ta dotyczyła każdego otwartego naczynia, które potencjalnie mogło być siedliskiem organizmów chorobotwórczych. W pobliżu martwego ciała naczynia te byłyby uznane za nieczyste, a tym samym zniszczone, co zmniejszałoby niebezpieczeństwo chorób zakaźnych.

c. Powinien być nieczysty: Co było z natury nieczyste w martwym ciele? Po prostu śmierć jest wynikiem i pozytywnym dowodem grzechu (Rodzaju 2:15-17, Rzymian 5:12). Śmierć jest jak grzech, który stał się widzialny.

i. Jeśli ktoś dotknął tuszy martwego zwierzęcia, był nieczysty przez mniej niż jeden dzień (Kpł 11:24, 27, 39). Ale jeśli ktoś dotknął martwego człowieka, był nieczysty przez siedem dni! Człowiek jest rzeczywiście większy od zwierząt – zwłaszcza większy w grzechu.

ii. Nasz kontakt z martwym ciałem również czyni nas nieczystymi. W Liście do Rzymian 7:24 Paweł woła z frustracją porażki w grzechu: Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? Możemy być uwolnieni od ciała śmierci tylko wtedy, gdy przyjmiemy i będziemy chodzić w drogocennym dziele Jezusa w naszym imieniu.

3. (17-19) Przeznaczenie popiołu z czerwonej jałówki.

A osoba nieczysta weźmie trochę popiołu z jałówki spalonej dla oczyszczenia z grzechu, a w naczyniu poleje je wodą bieżącą. Osoba czysta weźmie hizop i maczając go w wodzie, pokropi nim namiot, wszystkie naczynia, osoby, które tam były, albo tego, kto dotykał kości, zabitego, umarłego lub grobu. Człowiek czysty pokropi nieczystego trzeciego dnia i siódmego dnia, a siódmego dnia oczyści się, upierze swoje szaty i wykąpie się w wodzie, a wieczorem będzie czysty.

a. Wezmą trochę popiołu z jałówki: popiół z czerwonej jałówki, opisany wcześniej w rozdziale, był skrapiany słodką wodą, a woda ta służyła do oczyszczenia.

b. A wieczorem będzie czysty: Tak więc popiół z czerwonej jałówki (którego wszystkie składniki mówią o dziele Jezusa w naszym imieniu), w połączeniu z wodą (która mówi o dziele Słowa Bożego i Ducha Świętego) łączą się razem, aby przynieść oczyszczenie. Może ono oczyścić nawet nieczystość spowodowaną śmiercią.

i. Całe to oczyszczenie jest cennym obrazem, ale rzeczywistość jest w Jezusie: Jeśli bowiem krew wołów i kozłów oraz popiół jałowcowy, pokropienie nieczystych, uświęca dla oczyszczenia ciała, o ileż bardziej krew Chrystusa, który za sprawą Ducha wiecznego ofiarował siebie samego bez skazy Bogu, oczyści sumienie wasze od martwych uczynków, abyście służyli Bogu żywemu? (Hebrajczyków 9:13-14)

4. (20-22) Natura nieczystości.

Ale człowiek, który jest nieczysty i nie oczyszcza się, ten zostanie odcięty spośród zgromadzenia, gdyż zbezcześcił świątynię Pańską. Woda oczyszczenia nie została na niego wylana; jest nieczysty. Będzie to dla nich ustaw± wieczyst±. Ten, który pokropi wodą oczyszczenia, upierze swe szaty, a kto dotknie wody oczyszczenia, będzie nieczysty aż do wieczora. Czegokolwiek dotknie się człowiek nieczysty, będzie nieczyste, a ten, kto się dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora.

a. Człowiek, który jest nieczysty i nie oczyszcza się: To pokazuje, że nieczystość nie może się sama poprawić. Człowiek nieczysty nie stanie się po prostu czysty. On musi coś zrobić i musi zrobić to, co Bóg mówi, że należy zrobić, aby być czystym. Jego własne plany czy schematy oczyszczenia nic nie znaczą.

b. Ten, który pokrapia wodą oczyszczenia: Ci, którzy pomagają innym stać się czystymi, sami muszą chodzić w czystości. Ten, kto wodę oczyszczenia uważa za rzecz pospolitą (ten, kto dotyka wody oczyszczenia), sam będzie uważany za nieczystego.

c. Czegokolwiek dotknie się osoba nieczysta, będzie nieczyste: Nieczystość była łatwo przenoszona, natomiast o czystość trzeba było świadomie zabiegać.

.