Socjalizacja to proces nabywania umiejętności społecznych, norm kulturowych i zwyczajów społecznych. Chociaż proces ten trwa przez całe życie, socjalizacja odgrywa znaczącą rolę w rozwoju psychicznym w okresie dzieciństwa. Dzieci, które są całkowicie pozbawione kontaktów społecznych we wczesnych latach, mogą w niektórych przypadkach nie być w stanie rozwinąć kulturowo akceptowanych umiejętności społecznych jako dorośli.
Typy socjalizacji
Psychologowie i socjologowie wyszczególnili liczne odmiany socjalizacji, a wiele teorii psychologii rozwojowej jest teoriami socjalizacji. Na przykład, teoria rozwoju moralnego Lawrence’a Kohlberga podkreśla stopniowy rozwój rozumowania moralnego w ciągu życia jednostki, głównie dzięki socjalizacji. Niektóre powszechnie uznane rodzaje socjalizacji obejmują:
- Socjalizacja płci to rozpoznawanie norm dotyczących płci, które odbywa się zarówno poprzez aktywne nauczanie („Chłopcy nie noszą różowego!”), jak i bardziej subtelne, pasywne obserwacje, takie jak zauważenie, że więcej mężczyzn podejmuje studia inżynierskie niż kobiet. Socjalizacja płci została skrytykowana przez wiele feministek i socjologów jako niepotrzebny proces, który służy do ograniczenia opcji życiowych zarówno chłopców, jak i dziewcząt.
- Socjalizacja pierwotna występuje we wczesnym okresie życia dziecka i jest przede wszystkim wynikiem wpływu rodziny i bliskich przyjaciół. Poprzez socjalizację pierwotną, dziecko uczy się podstawowych norm społecznych i zwyczajów. Przykładem socjalizacji pierwotnej jest trening toaletowy.
- Socjalizacja antycypacyjna to proces polegający na przećwiczeniu zdarzenia przed jego wystąpieniem. Na przykład, odgrywanie ról w interakcji z przyjacielem lub próby przed rozmową o pracę są przykładami socjalizacji antycypacyjnej.
Proces socjalizacji
Socjalizacja jest bardzo złożonym procesem, który trwa. Często zachodzi bez udziału świadomej świadomości. Interakcja z przyjaciółmi i rodziną, przestrzeganie zasad, nagradzanie za wykonywanie obowiązków i uczenie jak zachowywać się w miejscach publicznych to przykłady socjalizacji, które umożliwiają osobie funkcjonowanie w jej kulturze.
Socjalizacja u zwierząt
Niektóre zwierzęta mają krytyczne okresy socjalizacji, podczas których muszą być socjalizowane do nowych bodźców, aby uniknąć późniejszego strachu. Na przykład, psy, które nie są wystarczająco uspołecznione z psami lub innymi zwierzętami w okresie szczenięcym, mogą nigdy nie nauczyć się zachowywać odpowiednio i mogą reagować strachem i agresją za każdym razem, gdy zobaczą nowe zwierzę lub osobę. Inne zwierzęta, takie jak kaczki, natychmiast odciskają swoje piętno na pierwszej rzeczy, którą widzą po wykluciu. Ma to wpływ na przyszłą socjalizację. Konrad Lorenz wykazał, że gęsi, które widzą człowieka zaraz po wykluciu, mogą próbować socjalizować się z ludźmi, a nie z innymi gęsiami, przez resztę życia.
Ważność socjalizacji
Dzieci bezdomne lub dzieci, które zostały pozbawione interakcji społecznych od bardzo wczesnego wieku i w inny sposób zaniedbane, pokazują, jak ważna jest socjalizacja dla rozwijających się dzieci. Dwie dziewczynki, Isabelle i Anna, które zostały odkryte osobno w połowie XIX wieku, były trzymane w małych pokojach do 6 roku życia, ponieważ urodziły się bez ślubu. Żadna z dziewczynek nie umiała mówić, choć Anna porozumiewała się za pomocą gestów. Obie zachowywały się raczej jak niemowlęta niż małe dzieci i brakowało im większości podstawowych cech humanizujących, takich jak mowa i zdolność do karmienia i ubierania się.
- American Psychological Association. (2009). APA zwięzły słownik psychologii. Washington, DC: American Psychological Association.
- Barkan, S. (2011). The Importance of Socialization. In Sociology: Understanding and changing the social world (Brief ed.). Irvington, N. Y.: Flat World Knowledge.
- Harwood, R., Miller, S. A., & Vasta, R. (2008). Child psychology: Development in a changing society. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Last Updated:08-26-2015