Nowy Orlean, jak wiele innych miast, ma swoje własne osobliwości, jeśli chodzi o mowę. Ponieważ został założony przez Francuzów, miasto ma wiele nazw ulic, które odwiedzający może być skłonny wymówić zgodnie z francuską wymową. W rzeczywistości, lokalna wymowa jest zupełnie inna. Istnieją również pewne lokalne terminy, które mogą być mylące, jeśli nie jest się ich świadomym.
Różne teorie twierdzą, że podobne akcenty spotykane w takich miejscach jak Boston, Nowy Jork i Nowy Orlean ewoluowały, ponieważ ludzie z krajów takich jak Irlandia, Niemcy i Włochy wcześnie osiedlili się w tych miastach portowych. W Nowym Orleanie nie usłyszysz mieszkańców z grubym, gruzińskim, brzoskwiniowym akcentem. Ale możesz usłyszeć kilka „dese, dem, dat” i „dose”, jak w „Who dat say dey gonna beat dem Saints?!”.
Jedną z rzeczy, która zawsze wyróżnia gości, jest ich odniesienie do wózka. W Nowym Orleanie jest to tramwaj, a nie trolejbus. A wielu miejscowych mówi New-ahl-e-yuns, a nie New Or-lenz, N’aw-lins, czy New Or-leenz. Mimo to, prawdopodobnie będziesz pasował do łatwiejszego do wymówienia New Or-lenz; kluczowe rzeczy, których należy unikać to kładzenie nacisku na „new” zamiast „Or” i używanie długiego dźwięku „e” w „leans”. Ale – i tu jest niespodzianka – to jest ulica Or-leenz.
Musisz zapomnieć o francuskim, którego się uczyłeś, kiedy wymawiasz nazwy ulic. To jest miejsce, gdzie Teksańczyk z tyłu klasy, z którego wszyscy szyderczo się śmiali, mści się. Jeśli zapytasz, w jakim kierunku jest ulica Freret (Frer-ay, po francusku), spotkasz się z pustym spojrzeniem. (Poprawna wymowa to Fer-et.) Burgundy Street to Bur-gun-dee; Carondelet to Cahr-ahn-duh-let; Chartres to Chart-ers; Conti to Con-tie; Iberville to Eye-berville; a Tchoupitoulas to Chop-a-tool-us. A jeśli ktoś zapyta cię: „Where y’at?”, to on lub ona mówi howdy, a nie pyta, gdzie jesteś.
Bayou (by-you). Wywodzi się od indiańskiego słowa bayouk lub bayuk, bagnista zatoczka.
Banquette (ban-ket). Chodnik.
Beaucoup (bo-coo). Bardzo; dużo.
Zimny napój. Soda z lodem.
Doubloons (dub-loons, lub dub-loons, w zależności od wychowania). Aluminiowe monety, często kolorowe, na których krewni Mardi Gras tłoczą temat i datę swojej parady, a następnie rzucają je tłumom.
Fais-do-do (fay-doh-doh). Taniec wiejski. Wyrażenie Cajun wywodzące się od francuskich czasowników faire (robić lub robić) i dormir (spać): matki chciały, żeby dzieci poszły spać, żeby mogły tańczyć.
Galeria. Ganek lub balkon o pewnej głębokości.
Gris-gris (gree-gree). Czar Voodoo; często mały woreczek wypełniony kilkoma składnikami.
Krewe (załoga). Klub, który paraduje podczas Mardi Gras.
Lagniappe (lan-yap). Małe coś ekstra bez dodatkowych kosztów.
Levee (leh-vee). Wał.
Metairie (Met-a-ree lub Met-tree). Rozległa dzielnica Nowego Orleanu. Stare Metairie ma niektóre ulice i domy równie piękne i ekskluzywne jak te w Uptown.
Neutralny grunt. Środek dużej arterii komunikacyjnej, jak np. teren, po którym jeździ tramwaj St. Charles Avenue. Charles Avenue. Nazwano ją tak, ponieważ napięcia między Amerykanami, którzy mieszkali w Uptown, a Kreolami, którzy mieszkali w Dzielnicy Francuskiej, były tak silne we wczesnych latach kolonii, że ziemia oddzielająca te dwie rywalizujące ze sobą dzielnice była uważana za obszar neutralny.
Parafia. Hrabstwo.
Shotgun house. Popularny styl architektoniczny: długi, wąski dom, tak zwany, ponieważ pocisk mógł przejść od frontowych do tylnych drzwi bez uderzenia w ścianę.
Oddział. Podział miasta, jak w Sixth Ward.
Gdzie jesteś? Jak się masz? Poprawna odpowiedź to „Hey, where y’at?” lub „Alright”.
Vieux Carré (View kah-ray). Dzielnica Francuska; tłumaczone bezpośrednio jako Stary Rynek.
Copyright ©2006 by Fodors.com, a unit of Fodors LLC. Wszelkie prawa zastrzeżone.