The Components of the Best Residential Drug Treatment Programs

While some people may receive adequate treatment in outpatient settings, people with more severe or long-term instances of addiction might need inpatient or residential care. Jednak nie wszystkie programy stacjonarne są takie same, a osoba zmagająca się z uzależnieniem od narkotyków lub alkoholu może nie wiedzieć, jak wygląda idealny program leczenia stacjonarnego.

Każda osoba jest wyjątkowa, niezależnie od tego, czy ma zaburzenia związane z używaniem substancji (SUD), czy nie. Czy mają współwystępujące problemy ze zdrowiem psychicznym, czy nie. Istnieją różne formy leczenia, aby służyć zróżnicowane potrzeby pacjentów. W American Addiction Centers, oferujemy zarówno mieszkalnych i ambulatoryjnych usług leczenia w celu dostosowania się do różnych potrzeb. Jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy z SUD, proszę dotrzeć do jednego z naszych nawigatorów przyjęć na znaleźć program, który jest odpowiedni dla Ciebie!

Połączenie medycznie wspieranych zabiegów i różnych rodzajów terapii tworzą podejście najbardziej prawdopodobne do wyniku i długoterminowego utrzymania odzysku.1

Komponenty tych terapii stosowanych w ośrodkach stacjonarnych zostały przedstawione poniżej, aby pomóc osobom szukającym pomocy w walce z uzależnieniami lub ich bliskim w znalezieniu programu leczenia stacjonarnego, który najprawdopodobniej pomoże im w ich podróży.

Elementy leczenia w ośrodkach zamkniętych

Badania opublikowane w czasopiśmie Addiction wykazały, że osoby, które nie próbowały uzyskać pomocy w związku ze swoim uzależnieniem, miały mniejsze szanse na przeżycie 3 lat w trzeźwości i były bardziej narażone na nawrót uzależnienia.2

• 62% tych, którzy mieli profesjonalną pomoc w leczeniu ich uzależnienia pozostał w odzysku przez 3 lata po leczeniu, w porównaniu do tylko 43% tych, którzy nie otrzymali leczenia.2
• 57% tych, którzy zrobili to 3 lata były nadal wolne od substancji po sumie 16 lat.2

To pokazuje, że uzyskanie profesjonalnego leczenia jest niezbędne do osiągnięcia najlepszego wyniku.

Niezbędnym elementem leczenia uzależnienia od narkotyków jest długość leczenia-pozostanie w programie leczenia na tyle długo, aby wyjść z zaufaniem do nowo nabytych umiejętności i narzędzi do pozostania na odwyku.3 Leczenie jest często najbardziej skuteczne, gdy odbywa się w kontinuum, albo w tej samej placówce, albo jeśli wiele placówek dzieli się informacjami i współpracuje w zakresie opieki nad pacjentem.

Odwyk stacjonarny zapewnia 24-godzinną opiekę, aby pomóc osobom osiągnąć i utrzymać odwyk od uzależnienia. Programy te są w stanie zaoferować szeroki zakres usług, które z większym prawdopodobieństwem pomogą klientom rozwinąć zdolności i narzędzia do pozostania w odwyku po opuszczeniu programu. Należą do nich:

• Medycznie wspierany detoks i wycofanie, jeśli to konieczne.
• Medycznie wspierana opieka konserwacyjna, jeśli to konieczne.
• Terapie indywidualne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
• Doradztwo rodzinne lub dla par.
• Budowanie umiejętności i narzędzi, które są niezbędne do życia po leczeniu.
• Dalsza opieka po zakończeniu sformalizowanego programu.

Jak długo ludzie przebywają w ośrodkach zamkniętych?

Programy leczenia w ośrodkach zamkniętych mogą się różnić, ale średni pobyt dla długoterminowego odwyku może wynosić od 90 dni (3 miesiące) do 120 i 180 dni (odpowiednio 4 i 6 miesięcy). Długość pobytu w długoterminowych programach odwykowych zależy od indywidualnej sytuacji i planu leczenia.

Medycznie wspierany detoks i odstawienie narkotyków

Fizyczne elementy leczenia obejmują uwolnienie organizmu od uzależnienia od substancji uzależniającej.

Gdy ludzie rozpoczynają leczenie odwykowe, jednym z pierwszych kluczowych zadań jest detoksykacja systemu i przejście przez często trudny, a czasem niebezpieczny proces odstawienia substancji uzależniających. W leczeniu stacjonarnym jest to najlepiej przeprowadzane dzięki wspieranemu medycznie detoksowi i odstawieniu, które może pomóc w złagodzeniu objawów odstawienia przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa.

Odstawienie zwykle wiąże się z co najmniej pewnym dyskomfortem, który można złagodzić za pomocą różnych leków podawanych przez lekarzy i innych pracowników medycznych.

Zarządzanie objawami odstawienia jest kluczowe dla powodzenia programu leczenia stacjonarnego, ponieważ jest bardziej prawdopodobne, że dana osoba pozostanie na odwyku, jeśli objawy odstawienia będą pod kontrolą.

W przypadku uzależnienia od niektórych substancji, takich jak alkohol, opiaty i benzodiazepiny (benzos), odstawienie może być niebezpieczne, a nawet zagrażające życiu.

Nawet benzos w małych dawkach, stosowany przez dłuższy czas, może powodować poważne objawy odstawienia, które muszą być kontrolowane pod opieką specjalisty, który może podawać leki zapobiegające najgorszym objawom.4 W większości przypadków osoby uzależnione od alkoholu, opiatów i benzoesu nie powinny podejmować prób samodzielnego przeprowadzenia detoksu na własną rękę.

Pielęgnacja wspierana medycznie

Dla niektórych osób leki są skutecznym sposobem na utrzymanie abstynencji od nałogu do czasu, aż będą w stanie lepiej radzić sobie z wyzwaniami związanymi z samodzielnym powrotem do zdrowia. W przypadku odstawienia alkoholu lub opiatów, na przykład, leki podtrzymujące mogą pomóc w zmniejszeniu głodu i zapotrzebowania na haj, który zapewnia dana substancja. Może to dać osobie więcej czasu na opracowanie narzędzi pozwalających na unikanie zachowań i sytuacji, które mogą spowodować nawrót uzależnienia.

Ponieważ leki te mogą wiązać się z ryzykiem i muszą być podawane pod opieką lekarza, łatwiej jest nimi zarządzać w programie rezydencyjnym, gdzie specjaliści medyczni mogą nadzorować ich stosowanie lub odstawienie.

Terapia kompleksowa

Inne elementy leczenia obejmują terapie psychologiczne i społeczne, które pomagają osobie leczonej zrozumieć i zarządzać czynnikami przyczyniającymi się do uzależnienia. Może to być szczególnie pomocne dla tych, którzy mają podwójną diagnozę, np. uzależnienie występujące obok innych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy lęk.

W przypadku podwójnej diagnozy, wszystkie współwystępujące problemy muszą być leczone jednocześnie. Z tego powodu ważne jest, aby zespół terapeutyczny rozumiał wszystkie czynniki, które wchodzą w grę.

Coś tak prostego, jak dobre relacje między doradcą a klientem mogą przyczynić się do zwiększenia prawdopodobieństwa powrotu do zdrowia po zakończeniu leczenia.5

W związku z tym terapia indywidualna jest niezbędna do skutecznego leczenia uzależnień. Podczas gdy większość programów zawiera pewne formy terapii grupowej, konkretne zyski są często osiągane w terapii indywidualnej.

Edukacja klientów na temat mentalnych i emocjonalnych czynników przyczyniających się do ich uzależnienia może pomóc im rozpoznać czynniki, które mogą ponownie uruchomić cykl uzależnienia. Pomocne jest również umożliwienie osobom przetwarzania schematów myślowych, które towarzyszą zachciankom i relacjom, które mogą zachęcać do powrotu do nałogu, dzięki czemu mogą one wypracować mechanizmy radzenia sobie, które pomogą im przepracować lub uniknąć pewnych myśli lub okoliczności, które mogą spowodować powrót do nałogu. Można to osiągnąć dzięki różnym formom terapii.

Terapia poznawczo-behawioralna

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest rodzajem poradnictwa, które pomaga osobie nauczyć się rozpoznawać konkretne sytuacje, które wywołują uzależniające zachowania, dzięki czemu osoba ta może następnie ćwiczyć strategie unikania tych wyzwalaczy i zachowań.

W przeglądzie badań w The American Journal of Psychiatry przytoczono szereg badań, w których efekty CBT były nie tylko pomocne w trakcie terapii, ale także skuteczne, a nawet czasami coraz bardziej skuteczne, po jej przerwaniu.6

Jedno z tych badań wykazało, że dodanie CBT do powolnego zmniejszania dawki benzoesu u osób z zaburzeniami lękowymi było bardziej pomocne w ograniczaniu używania benzoesu niż samo powolne zmniejszanie dawki.6 Trzy miesiące po zakończeniu leczenia, 77 procent osób, które otrzymały zarówno powolne zmniejszanie dawki, jak i terapię, pozostało w fazie zdrowienia.6

Poradnictwo i edukacja rodzin lub par

Podczas leczenia stacjonarnego pomocne jest zaangażowanie rodziny lub partnera danej osoby w terapię. Może to zachęcić członków rodziny do wspierania nowych umiejętności i zachowań danej osoby po zakończeniu leczenia.

Jak omówiono w protokołach poprawy leczenia (Treatment Improvement Protocols) opracowanych przez organizację Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA), informacje na temat zaburzenia związanego z nadużywaniem substancji i jego skutków mogą pomóc bliskim osoby zdrowiejącej. Informacje te obejmują:

• Czym są metody leczenia i jak działają.
• Czego można się spodziewać po zwolnieniu danej osoby z leczenia.
• Jak wspierać wyniki leczenia.
• Programy i zasoby po leczeniu.

W wielu przypadkach ważne może być również zapewnienie doradztwa dla danej osoby i jej bliskich. Może to pomóc wszystkim zaangażowanym w leczenie nauczyć się budowania nowych wzorców, które wspierają powrót do zdrowia, a nie powracanie do starych zachowań, które mogą prowadzić do nawrotu.

Rodzina może zacząć uczyć się rozpoznawania i unikania zachowań współzależnych lub umożliwiających. Może to stworzyć zdrowszy sposób odnoszenia się do siebie nawzajem i pomóc w zapobieganiu myślom i sytuacjom, które mogą prowadzić do nawrotu.

Utworzenie narzędzi i zasobów wsparcia po pobycie

Praktycznym elementem leczenia stacjonarnego jest przygotowanie klientów do odniesienia sukcesu po opuszczeniu programu leczenia. Jeśli klienci są w stanie ćwiczyć i zacząć korzystać z umiejętności i zasobów podczas leczenia, jest bardziej prawdopodobne, że będą w stanie utrzymać swój powrót do zdrowia w miesiącach i latach następujących po odwyku.

Tego typu strategie mogą obejmować rozmowy kontrolne w celu sprawdzenia i zapewnienia motywacji do dalszego zaangażowania lub zachęty do przyłączenia się do grup wzajemnego powrotu do zdrowia i wspólnot, takich jak 12-krokowe lub alternatywne programy wsparcia.

And, residential treatment that is personal, intense, and comprehensive provides the most hopeful path for individuals and their loved ones to attain, and thrive in, recovery.

1. National Institute on Drug Abuse. (2019). Treatment approaches for drug addiction.
2. Moos, R.H. & Moos, B. S. (2006). Rates and predictors of relapse after natural and treated remission from alcohol use disorders. Addiction 101(2), 212-222.
3. National Institute on Drug Abuse. (2019). Podejścia do leczenia uzależnienia od narkotyków.
4. Lader, M. (1987). Długotrwała terapia anksjolityczna: kwestia odstawienia leku. Journal of Clinical Psychiatry 48(Supp 16-6).
5. Joe, G.W., Simpson, D.D., Dansereau, D.F., & Rowan-Szal, G.A. (2001). Zależności między rapportem doradczym a wynikami leczenia uzależnienia od narkotyków. Psychiatric Services 52(9), 1223-1229.
6. Carroll, K.M. & Onken, L.S. (2005). Terapie behawioralne w nadużywaniu narkotyków. The American Journal of Psychiatry 162(8), 1452-1460.

.